Birine “sizi bir yerlerden hatırlıyor üzereyim lakin nereden!” dediğimizde, hafızamızın arşivleme sisteminde bir şeylerin üzücü halde aksadığını mahcup biçimde itiraf etmiş oluyoruz. Tahminen üstünde çok durmuyoruz ancak takılan fermuarlar ve ikide bir kopan düğmeler bizi insanlığın tarihi gelişimi konusunda çok sık kuvvetli ikilemlere düşürüyor. Takıntılarımızın bizi ve hayatımızı ne kadar etkilediğini görmek istemiyoruz. Hatta çoğumuz takıntıları olduğunu kabul etmek de istemiyor. Bunu o kadar istemiyor ki,
Aklıma epeydir takılan bir bahiste, kelamına, bilgisine, mesleksel yetkinliğine çok güvendiğim birkaç beşerle uzun, upuzun bir fikir alışverişinde bulundum ve yargım netleşti: Türkiye’de müzikçi, oyuncu, ünlü dediğimiz bir grup isimler faşist bir sistem tarafından esaret altında tutuluyor. İnsanların konuşması da, konuşmaması da, fikir beyan etmesi de, fikir beyan etmemesi de bu faşist düzenek tarafından denetim ediliyor. Bu burada bir dursun. Soruyu şöyle sorayım: Bir ülke hayal edin. İnsanların