O tokadın İmamoğlu ile ne alakası var?
Ülke olarak, üçüncü sınıf devletlere politik nizam verilen “
Beşinci Kol
” faaliyetlerini tartışmaktan yorulduk artık.
Beşinci Kol faaliyetinin tarifi şöyledir:
“Düşmanla iş birliği yaparak ülkeyi içten çökertmeye çalışan örgüt.”
Bu kavram, gerçek bir casusluk çalışmasına dayanır. General Franco, İspanya İç Savaşı (1936-39) sırasında askerleri Cumhuriyetçilerin denetimi altındaki Madrid’e saldırırken,
“Şehri dört koldan kuşattık, beşinci kolumuz da içeride”
der. Sahiden de o denli olur; Franco’nun casusları kentte ayaklanma çıkararak Madrid’in düşmesinin önünü açarlar.
Peki, ülkemiz için FETÖ kaçıncı koldur? Beş yetmez değil mi? Fakat, “Beşinci Kol” daima içimizde… Toplumsal medyada cirit atıyorlar. Bu ortada, CHP içinden yükselen kol-kanat kırma sesleri de ayyuka çıktı. Madem koldan gidiyoruz, soralım:
CHP’de kolunu öteki bir CHP’liye kaptırmayan var mı?
Herkes birbirinin paçasına dolanmış durumda. Tıpkı Beykoz Belediyesi’nde olduğu üzere. Bir kişi düşerse peşinden on kişi geliyor. Bir delege,
“Ben oyumu sattım”
diye konuşunca onlarca delege açığa düşüyor. CHP’ye yakın gazeteciler bile durumdan vaziyet çıkarır hale geldi.
CHP, tam manasıyla bir operasyon ve beşinci kolcular partisine dönüştü.
Özgür Özel’e AKM çıkışında yapılan hücum duyulduğundan beri onlarca isimle konuştuk. Yazıştık. WhatsApp kümeleri, herkesin malumu. Ortak fikirleri şu dört başlıkta toparladım:
1.
Bu akın mutlaka istikrarsız bir sabıkalının “aklı” değil.
2.
Şayet bir maksadı varsa, bu da iktidara ziyan vermektir.
3.
Birileri Özgür Özel’i açıkça tehdit etti.
4.
Kime yaradığına ya da yarandırılmaya çalışıldığına dikkat etmek gerekiyor.
İlk husus, epeyce farklı bir yorum getiriyor. Saldırganın geçmişi bir anda önümüze döküldü. Evlat katili, bir hata makinesiydi. Lakin orada ne işi vardı ve Özgür Özel’in önünü nasıl kesebilmişti? Ortaya çıkan manzaralar, merasimden evvel AKM önünde olduğunu ve CHP Genel Başkanı’nı adım adım takip ettiğini gösteriyor.
Kendisi inkar etse de apansız gelişmiş akın olmadığı çok aşikâr.
Eğer bir plan varsa, ikinci maddeyi net olarak deneyim ettik. CHP Milletvekili Sezgin Tanrıkulu AKM önündeki bağrışmaların ortasında saldırganın kendisine “Osmanlı torunu” olduğunu söylediğini açıkladı. Kamuoyuna düşen birinci bilgi buydu.
Kimliği ve geçmişi şimdi ortaya çıkmadan, saldırgan süratle AK Partili ilan edildi.
Abisinin,
“Kardeşimin Osmanlı ile alakası yok. Atatürkçü kimliği ile bilinir”
demesi bile kâfi olmadı. Meğer bu bilgi bile atağın kimlere nasıl yıkılmak istendiğine dair değerli bir kanıt teşkil ediyordu.
Ben üçüncü maddeyi savunanlardanım: Birileri Özgür Özel’i açıkça tehdit etti. O tokat bir taarruz değil, tersine bildiriydi.
Birileri Özel’in burnunun tabanına kadar sokuldu. “Ensendeyiz” dediler.
Peki lakin kim Özgür Özel’i tehdit edebilir? Şöyle bir okuma yapacağım: Özgür Özel, ikinci sefer, hücumla gündeme geliyor. Birincisi sav idi ve bir komplo ile birleştirildi; güya ayağından vurulmuştu. Neler, neler… Özel de röntgen sinemalarını yayınlayarak düşüp bacağını kırdığını açıklamıştı. Fakat bu “politik kumpasın” zamanlaması ve haberin çıkış kaynağı (Antalya’da mahallî bir site) dikkat cazipti. Kısa bir özet geçeyim:
Özgür Özel, CHP’yi 46 yıl sonra birinci parti yapan genel lider olarak, lokal seçimlerden çabucak sonra yeni bir telaffuz ve siyaset lisanı oluşturma arayışına girmişti.
Seçim kazanan genel lider, kucaklayıcılığı ile uzlaşmacı bir karaktere dönüşmüştü. Özel’in Cumhurbaşkanı Erdoğan ve MHP Lideri Devlet Bahçeli ile görüşmesi, ardından önderlerin birbirlerine kelamlı jestler yapması siyasette yeni bir tabanın inşasına dönüşecekti. Bu ortada Özgür Özel de bir başkan olarak emanetçilikten kurtuluyordu. Lakin
geçtiğimiz ağustos ayında bir şeyler oldu; Özel birden lisan değiştirdi, sertleşti.
Erdoğan’a hakaretler etti. Farklı olan ise Özgür Özel tam da bu devirde bacağını kırmasıydı. Arşivlere bakın, yazılanları okuyun. CHP odaklı kimi siteler ve tekrar CHP’ye yakın birtakım isimler, farklı tezleri gündeme getirdiler. Pekala bunun bugün, tokatlı hücum ile ne alakası var? Son iki haftanın gündemine bakalım. Özgür Özel, direksiyonu hangi istikamete kırmıştı? Bir genel lider olarak İmamoğlu’nun yerine kimi cumhurbaşkanı adayı yapabileceğini ilan etmişti? Karşılıkları ortada. Toparlayalım:
Son 9 ayda yaşanan iki olayın perde gerisinde Özgür Özel’in “başına buyruk” hareket etmesi vardı. Tablo bu kadar net!
Dördüncü unsur yazının başlığına işaret ediyor. Atağa Özgür Özel uğradı, yumruğu o yedi. Lakin hem mağduru hem de kahramanı Ekrem İmamoğlu oldu. Daha doğrusu İmamoğlu’na buradan meşruiyet üretildi. Ünlüler, gazeteciler, müellifler, fenomenler, troller daima bir ağızdan Ekrem İmamoğlu’nun valizlerle jammer taşımasını ve otel kameralarının bantlanmasını o tokat üzerinden büyük bir mecburiyete dönüştürdüler.
Özgür Özel’e geçmiş olsun bile demeden, o tokadın İmamoğlu ile alakasını o denli bir kurdular ki tüm gizlemelerin, saklı gizli görüşmelerin, bantlamaların üzerini bir hoş örttüler.
Bundan sonra çıkacak zımnî toplantı, kamera karartma kayıtları için de “Ne yapsaydı, hücuma mı uğrasaydı?” diyecekler. Haliyle “
O tokadın İmamoğlu ile nasıl bir bağı var?
” sorusunu bile soramayacak kamuoyu.
Türkiye’nin değerli istihbaratçılarından merhum Becerikli Kaynak’a atfedilen şu kelam başlardaki soru işaretlerini artırmaya yetiyor:
“Bir olay olduğunda,
olayın failini bulmak istiyorsanız, olayın sonucunun kime yaradığına bakın.
Bu olay kimin işine fayda?”
