Namazda okunan kısa sureler Türkçe okunuşu, anlamı ve açıklaması

Namaz, muhakkak hareket ve kelamlardan oluşan bir ibadettir. Namaz kılınırken, kişi abdest alır, kıbleye döner ve namaz ayetleri okur. Namaz, kişinin Allah’a teslimiyetini ve bağlılığını tabir eder.

Kıbleye dönmek: Namaz kılarken, kişi kıbleye dönmelidir. Kıble, Mekke kentidir.

Niyet etmek: Namaz kılmaya niyet etmek gerekir. Niyet, kişinin kalbiyle Allah’a ibadet etme isteğini tabir eder.

Tekbir almak: Tekbir, “Allahu Ekber” demektir. Namaz kılmak için tekbir almak gerekir.

Rekatlara başlamak: Namaz, rekatlara ayrılmıştır. Her rekatta makul hareket ve kelamlar vardır.

Selam vermek: Namaz bittikten sonra selam vermek gerekir. Selam, “Esselâmü aleyküm ve rahmetullah” demektir. Namazın kılınışını haberimizin alt kısmındaki linkte daha geniş bir formda açıkladık.

Namaz müddetleri olarak halk ortasında bilinen Namazda Okunan Kısa Müddetler sırasıyla şunlardır:

Fatiha Suresi

Fil Suresi

Kureyş Suresi

Maun Suresi

Kevser Suresi

Kafirun Suresi

Nasr Suresi

Tebbet Suresi

İhlâs Suresi

Felak Suresi

Nas Suresi

Namazda Okunan Kısa Müddetler Arapça, Türkçe okunuşu ile manalarını tek tek inceleyelim.

١﴾ اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَم۪ينَۙ ﴿٢﴾ اَلرَّحْمٰنِ الرَّح۪يمِۙ ﴿٣﴾ مَالِكِ يَوْمِ الدّ۪ينِۜ ﴿٤﴾ اِيَّاكَ نَعْبُدُ وَاِيَّاكَ نَسْتَع۪ينُۜ ﴿٥﴾ اِهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَق۪يمَۙ ﴿٦﴾ صِرَاطَ الَّذ۪ينَ اَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْۙ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّٓالّ۪ينَ ﴿٧

Elhamdulillâhi Rabbi’l-âlemîn.

Er-Rahmâni’r-Rahîm.

Mâliki yevmi’d-dîn.

İyyâke na’budu ve iyyâke neste’în.

İhdine’s-sırâta’l-mustakîm.

Sırâta’l-lezîne en’amte aleyhim. Ğayri’l-meğdûbi aleyhim ve le’d-dâllîn.”

“Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın ismiyle.

Hamd; Âlemlerin Rabbi olan Allah’a aittir.

(O Allah) Rahmân ve Rahîm’dir.

Din (ödül ve ceza) gününün sahibidir.

Ey Allah’ım) Biz sırf Sana ibadet eder ve sırf Sen’den yardım dileriz.

Bizi dosdoğru yola ilet.

Kendilerine nimet verdiğin kimselerin yoluna ilet, gazaba uğrayanların ve sapıkların yoluna değil.”

اَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِاَصْحَابِ الْف۪يلِۜ ﴿١﴾ اَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ ف۪ي تَضْل۪يلٍۙ ﴿٢﴾ وَاَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْراً اَبَاب۪يلَۙ ﴿٣﴾ تَرْم۪يهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجّ۪يلٍۖۙ ﴿٤﴾ فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ ﴿٥

– Elem tera keyfe fe’ale rabbüke biashâbilfîl

– Elem yec’al keydehüm fî tadlîl

– Ve ersele aleyhim tayran ebâbîl

– Termîhim bihicâratin min siccîl

– Fece’alehüm ke’asfin me’kûl

– Görmedin mi Rabbin ne yaptı fil sahiplerine!

– Onların tuzaklarını boşa çıkarmadı mı?

– Üzerlerine sürü sürü kuşlar saldı.

– Onlara balçıktan pişirilmiş sert taşlar atıyorlardı.

– Derken onları, yenilmiş ekin yaprağı üzere kılıverdi.

لِا۪يلَافِ قُرَيْشٍۙ ﴿١﴾ ا۪يلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَٓاءِ وَالصَّيْفِۚ ﴿٢﴾ فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هٰذَا الْبَيْتِۙ ﴿٣﴾ اَلَّذ۪ٓي اَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَاٰمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ ﴿٤

– Li’î lâfi Kurayş’in

– Îlâfihim rihleteşşitâi vessayf

– Felya’büdû rabbe hâzelbeyt

– Ellezî et’amehüm min cû’in ve âmenehüm min havf

– Kureyş’e imkan sağlandığı için,

– Kışın ve yazın seyahat etme imkanı sağlandığı için,

– Hiç olmazsa onun için bu Beyt’in (Kabe’nin) Rabbine kulluk etsinler!

– Ki kendilerini açlıktan doyurdu ve onları dehşetten emin kıldı.

اَرَاَيْتَ الَّذ۪ي يُكَذِّبُ بِالدّ۪ينِۜ ﴿١﴾ فَذٰلِكَ الَّذ۪ي يَدُعُّ الْيَت۪يمَۙ ﴿٢﴾ وَلَا يَحُضُّ عَلٰى طَعَامِ الْمِسْك۪ينِۜ ﴿٣﴾ فَوَيْلٌ لِلْمُصَلّ۪ينَۙ ﴿٤﴾ اَلَّذ۪ينَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَۙ ﴿٥﴾ اَلَّذ۪ينَ هُمْ يُرَٓاؤُ۫نَۙ ﴿٦﴾ وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿٧

Era’eytellezî yükezzibü biddîn

Fezâlikellezî, yedu’ulyetîm

Velâ yehüddü alâ ta’âmilmiskîn

Feveylün lilmüsallîn

Ellezîne hüman salâtihim sâhûn

Ellezîne hüm yürâûne

Ve yemne’ûnelmâ’ûn

Gördün mü o dine palavra diyeni?

İşte yetimi itip kakan odur!

Yoksulu doyurmaya teşvik etmez.

Fakat veyl o namaz kılanlara ki,

Namazlarında yanılmaktadırlar.

Onlar ki, gösteriş yaparlar.

Ve yardımlığı sakınır (zekatı vermezler).

اِنَّٓا اَعْطَيْنَاكَ الْـكَوْثَرَۜ ﴿١﴾ فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْۜ ﴿٢﴾ اِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْاَبْتَرُ ﴿٣

– İnnâ a’taynâkel kevser

– Fesalli lirabbike venhar

– İnne şânieke hüvel’ebter

– Kesinlikle Biz, sana Kevseri’i verdik.

– Sen de Rabbin için namaz kıl ve kurban kes!

– Doğrusu sana kin besleyendir soyu kesik olan!

قُلْ يَٓا اَيُّهَا الْـكَافِرُونَۙ ﴿١﴾ لَٓا اَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَۙ ﴿٢﴾ وَلَٓا اَنْتُمْ عَابِدُونَ مَٓا اَعْبُدُۚ ﴿٣﴾ وَلَٓا اَنَا۬ عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْۙ ﴿٤﴾ وَلَٓا اَنْتُمْ عَابِدُونَ مَٓا اَعْبُدُۜ ﴿٥﴾ لَـكُمْ د۪ينُكُمْ وَلِيَ د۪ينِ ﴿٦

– Kul yâ eyyühel kâfirûn

– Lâ a’büdü mâ ta’büdûn

– Ve lâ entüm âbidûne mâ a’büd

– Ve lâ ene âbidün mâ abedtüm

– Ve lâ entüm âbidûne mâ a’büd

– Leküm dînüküm veliye dîn

– De ki: Ey kâfirler!

– Ben sizin kulluk ettiklerinize kulluk etmem.

– Siz de benim kulluk ettiğime kulluk edecek değilsiniz.

– Ben sizin kulluk ettiklerinize kulluk edecek değilim.

– Siz de benim kulluk ettiğime kulluk edecek değilsiniz.

– Sizin dininiz size, benim dinim de banadır.”

اِذَا جَٓاءَ نَصْرُ اللّٰهِ وَالْفَتْحُۙ ﴿١﴾ وَرَاَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ ف۪ي د۪ينِ اللّٰهِ اَفْوَاجاًۙ ﴿٢﴾ فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُۜ اِنَّهُ كَانَ تَوَّاباً ﴿٣

– İzâ câe nasrullahi velfeth

– Ve raeytennâse yedhulûne fî dinillâhi efvâcâ

– Fesebbih bihamdi rabbike vestağfirh, İnnehû kâne tevvâbâ

– Allah’ın yardımı ve fetih geldiğinde,

– insanları bölük, bölük Allah’ın dinine girerlerken gördüğünde.

– Artık Rabbini hamd ile tesbih et ve bağışlamasını dile! Kesinlikle ki, O, çok bağışlayandır!

تَبَّتْ يَدَٓا اَب۪ي لَهَبٍ وَتَبَّۜ ﴿١﴾ مَٓا اَغْنٰى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَۜ ﴿٢﴾ سَيَصْلٰى نَاراً ذَاتَ لَهَبٍۚ ﴿٣﴾ وَامْرَاَتُهُۜ حَمَّالَةَ الْحَطَبِۚ ﴿٤﴾ ف۪ي ج۪يدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ ﴿٥

– Tebbet yedâ ebî lehebin ve tebb

– Mâ eğnâ anhü mâlühû ve mâ keseb

– Seyeslâ nâren zâte leheb

– Vemraetühû hammâletelhatab

– Fî cî dihâ hablün min mesed

– Ebu Leheb’in iki eline yuh oldu, kendine de yuh

– Ona ne malı yarar verdi, ne de kazandığı.

– O, bir alevli ateşe yaslanacak.

– Karısı da odun hamalı olacak!

– Gerdanında fitillisinden bir ip olduğu halde.

قُلْ هُوَ اللّٰهُ اَحَدٌۚ ﴿١﴾ اَللّٰهُ الصَّمَدُۚ ﴿٢﴾ لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْۙ ﴿٣﴾ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً اَحَدٌ ﴿٤

– Kul hüvellâhü ehad

– Allâhüssamed

– Lem yelid ve lem yûled

– Ve lem yekün lehû küfüven ehad

– De ki; O Allah bir tektir.

– Allah eksiksiz, sameddir

– Doğurmadı ve doğurulmadı

– O ‘na bir denk de olmadı.

قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِۙ ﴿١﴾ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَۙ ﴿٢﴾ وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ اِذَا وَقَبَۙ ﴿٣﴾ وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِۙ ﴿٤﴾ وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ اِذَا حَسَدَ ﴿٥

– Kul e’ûzü birabbil felak

– Min şerri mâ halak

– Ve min şerri ğasikın izâ vekab

– Ve min şerrinneffâsâti fil’ukad

– Ve min şerri hâsidin izâ hased

– De ki: “Sığınırım o sabahın Rabbine,

– Yarattığı şeylerin şerrinden,

– Karanlığı çöküp bastırdığında bir gecenin şerrinden,

– o düğümlere üfleyen üfürükçülerin şerrinden

– ve kıskançlık gösterdiğinde bir kıskancın şerrinden!”

قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِۙ ﴿١﴾ مَلِكِ النَّاسِۙ ﴿٢﴾ اِلٰهِ النَّاسِۙ ﴿٣﴾ مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِۙ ﴿٤﴾ اَلَّذ۪ي يُوَسْوِسُ ف۪ي صُدُورِ النَّاسِۙ ﴿٥﴾ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ ﴿٦

– Kul e’ûzü birabbinnâs

– Melikinnâs

– İlâhinnâs

– Min şerrilvesvâsilhannâs

– Ellezî yüvesvisü fî sudûrinnâsi

– Minelcinneti vennâs

– De ki: Sığınırım ben insanların Rabbine,

– İnsanların hükümdârına,

– İnsanların ilâhına,

– O sinsi vesvesecinin şerrinden.

– O ki, insanların göğüslerine vesveseler fısıldar.

– Gerek cinlerden, gerek insanlardan.

Namaz kılarken namaz müddetlerini, Kur’an-ı Kerim’deki sıralandığı üzere okumak uygundur. Mühlet atlamadan sırasıyla okumak gerekir. Şayet atlanacak ise en az iki mühlet atlamak gerekmektedir. İkinci okunan müddet, birinci okunan mühletten, ayet sayısı olarak daha kısa olmalıdır.

Bir namazın her rekâtında tıpkı zamm-ı sûreyi okumak mekruh olur.