Yumruk atmak bu kadar kolay olmamalı
Öncelikle CHP Genel Başkanı Özgür Özel’e geçmiş olsun.
Birincisi, burada bir müdafaa ihmali olduğu çok açık. Ana muhalefet partisi genel liderinin muhafazaları çok daha hassas, uyanık, dikkatli olmalı.
İkincisi, Türkiye’nin artık bu “basit” üzere görünen “basit yaralamalı” şiddet olaylarına çok sert önlemler almasının vakti geldi de geçiyor. Trafikte, sokakta, çarşıda, pazarda en küçük sıkıntıda yumruk savuranlara, bıçak çekenlere, silah gösterenlere, sopa taşıyanlara caydırıcı cezalar gelmeli. Ceza Kanunu, bireyin hakkını koruyacak ölçüde müteselsilen yine düzenlenmeli. Cezaevleri dolu mu? Elektronik kelepçeyle hatalılar en azından evlerine hapsedilmeli. İnfaz Kanunu değişmeli ve kimi hatalarda ceza ertelemesi olmamalı.
Üçüncüsü, Türkiye terörle yaşayan bir ülke. Bu ülkede siyasetçi olmak maalesef maksat olarak yaşamak manasına geliyor. Avrupa’da başbakanlar makamlarına bisikletle gidiyorlarmış; terör örgütlerinin gayesindeki Türkiye’de bu mümkün değil. Cumhurbaşkanı’nın muhafaza konvoylarını eleştirenler, Türkiye gerçekleriyle yüzleşmeli. Türkiye’de muhafazalarla gezmek “diktatörlük” olarak eleştiriliyor, bunun bir gereklilik olduğu görülmeli.
“Diktatör” demişken; son vakitlerde Cumhurbaşkanı Erdoğan’a yönelik “diktatör” telaffuzunda yine artış görülüyor. Türkiye, dünyada en geniş iştirakli ve en sağlıklı seçim yapabilen ülkeler ortasında birinci sıralarda yer alıyor. Seçmenin tercihleri üzerinde “propagandanın” ve “seçim rüşvetlerinin” tesiri zannedildiği kadar belirleyici değil. Seçmen oy vereceği partide vizyon arıyor, proje arıyor, umut arıyor, cüret arıyor; kıyas yapıp en iyiyi tercih ediyor.
Muhalefetin daima seçim kaybetmesi, iktidarın gücünden kaynaklanmıyor, muhalefetin beceriksizliğinden, yetersizliğinden kaynaklanıyor.
Aradan 102 yıl geçmiş olmasına karşın CHP “tek parti” hissiyatından ve kuruluşunda var olan “diktatörlük” mirasından sıyrılabilmiş değil. “Kurtuluş Savaşı’nı biz yaptık, Cumhuriyet’i biz kurduk; öyleyse ülke üzerinde her türlü tasarruf hakkına sahibiz” anlayışı büsbütün yanlış olmakla birlikte 102 yıl sonra bile CHP’de karar sürüyor. CHP, diğerlerini itham etmek yerine, en başta kendisi bu diktatörlük hevesinden kurtulmalı. Türkiye CHP’nin tapulu malı değil. Devlet ve hazinesi artık CHP’nin tapulu malı değil. CHP, artık partilerden bir parti olduğunu, hem de milletin az bir kısmının teveccüh ettiği parti olduğunu kanıksamalı.
Eğer Türkiye’de bir diktatörlük hevesi varsa, CHP’nin genlerinde var.
Laf lafı açıyor… Katolik başkan Papa’nın vefatının akabinde hiç mal varlığı olmadığı söylendi ve Diyanet İşleri Liderimizle çok münasebetsiz ve mantıksız kıyaslamalar yapıldı.
Öncelikle Papaların evlenmediğini, mirasçılarının olmadığını, Katolik mezhebi mensuplarının bağışlarıyla dünyanın en büyük, en varlıklı şirketlerinden biri olan, ismi daima şaibelerle anılan Vatikan’ı ve 15 milyar doları yönettiğini hatırlatalım. Ayrıyeten cebinden yalnızca 100 dolar çıktığı söylenen son Papa’nın 20 milyon dolar şahsi serveti olduğu da argüman ediliyor.
Mal varlığı, miras ve CHP’nin kendisini ülkenin yegâne sahibi olarak görmesi demişken, CHP’nin ilk Genel Başkanı Mustafa Kemal’in mal varlığı geldi aklımıza. Liste buraya sığmaz: 155 bin dönüm arazi, çiftlikler, bira, malt, buz, soda, gazoz, deri, tarım aletleri ve demir fabrikaları, yoğurt, kaşar peyniri, beyaz peynir, yağ ve şarap imalathaneleri, çiftlikler, mağazalar, çok sayıda sığır, koyun, at, tavuk, traktörler, kamyonlar, arabalar ve nakit para…
Paşa hazretleri belirli ki yalnızca uygun bir asker, âlâ bir siyasetçi değil, tıpkı vakitte Osmanlı subay maaşını ve Cumhurbaşkanlığı maaşını âlâ kıymetlendiren bir finans sihirbazıymış.
Bugün Kıbrıs Gazetesi’nin Genel Yayın Yönetmeni Ayşemden Akın’ın “Halil Falyalı Yaşıyor” başlıklı 3 yazısını satır satır okudum. Ortada nitekim bir röportaj var mı belirli değil. Argümanların doğruluğu ya da yanlışlığı bir yana, hiçbirinin ispatı, delillendirilmesi, belgelendirilmesi de mümkün değil. Bu argümanların tamamını Fetullahçıların ürettiğini ya da yaydığını da hatırlatalım. Şurası çok net: Ayşemden Akın, farkında olarak ya da olmayarak Fetullahçılar tarafından kullanılmış. Kaynağı Cemil Önal’ın Hollanda’da öldürülmesi, tezlerin ses getirebilmesi için Fetullahçıların bir suikastı olabilir. Ayşemden Akın, mesnedi olmayan savlar nedeniyle yargı önünde güç günler geçirecektir; güvenliği de kesinlikle en üst seviyede sağlanmalı, bilhassa Fetullahçılardan büyük bir dikkatle korunmalıdır. Lakin görünen şu ki, bu, gazetecilik değildir.
