Başlıktaki soru bana değil, uzman Satılmış Büyükcanayakın ile yaptığı söyleşi yüzünden gözaltına alınan, tabirine başvurulan, akabinde da salıverilen Halk TV çalışanı Barış Pehlivan’a ilişkin. Sanırım Pehlivan tutuksuz olarak yargılanmaya devam edecek. Pehlivan’ın salıverilmesine de ayrıyeten mutlu olduğumu söz etmiş olayım. Çünkü cürüm ona değil, onun yaptığı haberi “suç olduğunu bile bile yayınlayan” mecra yöneticisine ilişkin bence. Ha, tekrar bana sorarsanız, “mecra yöneticisi de yani Suat Toktaş da keşke tutuksuz yargılansa” derim. Ancak o uzun ve diğer bir bahis. Direkt doğruya yasal yerle veyahut kişinin birebir hatası mükerreren işleyip işlemediği ile veya kaçma kuşkusuyla falan filanla ilgili.

İfadesinde şöyle konuşmuş Barış Pehlivan: “Bununla birlikte eksper de röportaj vermeyi yani bana yaptığı aksiyonun birebirini yanlışsız bir yol olarak benimsemiş olacak ki 28 Ocak 2025 tarihli Yeni Şafak Gazetesi’ne de ayrıyeten konuşmuştur. Artık Yeni Şafak’a cürüm olmayan röportaj yapma faaliyeti, Halk TV’den Barış Pehlivan’a nasıl kabahat olabilir?”

Soruya kendimce karşılık vereceğim elbette lakin evvel öbür bir yerinden tartışmak istiyorum sıkıntıyı.

Bana sorarsanız Türkiye’de ortaya çıkan “biz ve onlar düzlemi” tam da bu türlü şeyler üzerinden neşet ediyor ve sürdürülüyor. Kutuplaşma edebiyatı tam da buradan ince ince işleniyor ve bilhassa bir kesitin politik ajandası bu edebiyat üzerinden oluşturuluyor. Bile isteye karartılan, çarpıtılan, yerinden edilen, palavraya dönüştürülen pek çok bilgi ve soruyla daima bir “avantajlı kesim-dezavantajlı kesim” kıssası sirkülasyonda tutuluyor. Meğer hakikat orada değil, hiçbir vakit da olmadı.

Bakın şu değil. Barış Pehlivan, elbette sözünde kendini savunmak için kendisine avantaj sağlayacak pek çok cümle kurabilir. Aslında söz dediğimiz şey de biraz bu türlü işleyen bir şeydir. Lakin o tabir dolanıma sokulurken, “zarıl zarıl haksız olduğunu” Barış Pehlivan’ın ismi üzere bildiğine emin olduğum “Yeni Şafak’a hata olmayan röportaj Halk TV’ye nasıl kabahat olabilir?” sorusu manşete çekilirse bunun ismi “kutuplaşma edebiyatına hizmet” olur, öbür bir şey değil.

Suç olan, Satılmış Büyükcanayakın ile söyleşi yapmak değildir. Bunu Barış Pehlivan deneyiminde bir gazeteci elbette bilir. Hasebiyle Yeni Şafak’ta Erdal Kılınç’ın eksper Satılmış Büyükcanayakın ile Büyükcanayakın’ın bilgisi ve onayı dâhilinde gerçekleştirdiği söyleşi kabahat değil, “gazetecilik” olarak kıymetlendirilir. Barış Pehlivan’ın savcılıkta tabir verdiği sıkıntı “haberin yanlış prosedürle, kişi hakkını ihlal ederek, habere bahis kişinin ses kaydının müsaadesi dışında alınması ve yayınlanması” üzerinden bir sorundur. Barış Pehlivan da bunu bilmektedir bence, onun sözü üzerinden Yeni Şafak’a ateş etmeye çalışan yayın mecraları da bunu bal üzere bilmektedir.

Ama “kutuplaşma edebiyatı” ile “dezavantajlı olan bizler, avantajlı olan sizler düzlemi” Türkiye’de bir bölümün acayip işine gelmektedir işte.

Hayır efendim. Yeni Şafak’a cürüm olmayan röportaj Halk TV’ye hata olamaz. Olur mu o denli saçmalık? Lakin Yeni Şafak birebir beşerle söyleşiyi hukuka, kişi hak ve hürriyetine uygun olarak gerçekleştirmiş, Halk TV ise bunu kişi hak ve hürriyetini ihlal ederek, müsaadesiz halde gerçekleştirmiştir. Sıkıntı bu kadar açıktır, bu kadar nettir.

Basitçe kendi üzerimden söyleyeyim. Şahsıma ve şahsım üzerinden gazeteme açılan davaların yarısını falan kaybettik. İskender Evranosoğlu isimli çakma mehdi bile dava kazanacaktı az kala. Yahu her şeyi geçtim, Filistinli aslan mücahitlere “terörist” denilmesine reaksiyon gösterdim diye sorgulandım ve “Samanyolu televizyonunun önünde niçin hareket organize ettin?” diye söze çağrıldım ben. Yol arkadaşım Ersin Çelik, Vakit gazetesi üzerinden başına örülen hukuk çorabını yazsa roman olur. Ne anladım abi ben bu türlü yandaşlıktan?

Biraz karışık anlattım lakin meramım aslında şu. Barış Pehlivan orada işini yapmaya çalışıyor, biz de burada işimizi yapmaya çalışıyoruz. Bazen Pehlivan takılıyor hukuk radarına, bazen biz. Fakat şu ortaya konulmaya çalışılan “dezavantajlı yandaşlar, süründürülen fondaşlar” öyküsü artık temcit pilavına dönüştü. Hepimiz biliyoruz ki memlekette cürüm olan gazetecilik yapmak değil. Yeni Şafak’ın yaptığı Halk TV’ye yasak değil. Halk TV’ye yasak olan Yeni Şafak’a özgür değil. Yasa dışı yollarla, istek alınmadan yapılan ses kaydının yayınlanması hata. Halk TV’ye de hata, bize de cürüm.

Fakat en büyük kabahat, Türkiye’deki kutuplaşmaya çabucak her an su taşıma uğraşında olmak galiba. Keşke bunu ortadan kaldırmanın bir yolunu daima bir arada bulsak…