Yanlış tercih riski

Kışlaya ve okula siyaset sokanlar, bu iki millî kurumu çıkar ve hırslarına alet edenler, millet ve memleketi seviyor olamazlar. Bunların tek sevdikleri ve istedikleri şey iktidardır, güçtür, nüfuzdur ve bunları ulusal (milletin menfaatine) olmayan maksatlarla kullanmaktır.

Geçmişten bir örnek:

1977-1978 yıllarını kapsayan ve kelamda Akademi olmayı amaçlayan Yüksek İslâm Enstitüsü boykotları 55 gün sürmüştü.

Bazı öğretim üyeleri (daha doğrusu çoğu) boykota karşı idik; zira akdemi olmayı asıl biz istiyorduk, bunun için altyapı oluşturmak gerekiyordu, buna çalışıyor, uygun akademisyenlerin müdür olmalarını ve asistanların çoğaltılmasını istiyor, buna çalışıyorduk. Boykotçu öğrenciler ise bir parti ile kimi çok görüşlülerin tesiri altında idiler, gözleri dönmüş olarak okul müdürünü öldüresiye dövmüşler, öbür yönetimci ve hocaların da kendilerine yahut eşyalarına ziyan vermişlerdi. Bizim bir arkadaşımız din eğitimi genel müdürdü oldu, o vakte kadar bütün siyasetçilerin yapmadıkları yahut yapamadıklarını yaptı, yüz adet asistan takımı sağladı. Asistan almak için imtihan yapmak istedik, boykotçular buna da mani olmak için gayret gösterdiler; Eee, hani akademi olmak istiyordunuz!

Bu imtihanı yapabilmek için boykotçuların dayandığı partiden içişleri bakanı olan zata bir arkadaşı gönderdik, “Okulu boykot ediyorlar, biz bunu kırmıyoruz, asistanlık imtihanı yapacağız, bunu engellemesinler” dedik; yanıtı motamot şu oldu:

“Yahu size çok hizmet ettiler, bırakın biraz da bize hizmet etsinler.”

Başta biz derslere giriyorduk, bir gün ben ders yaparken bir genç/öğrenci/boykotçu kapıyı şiddetle açtı, “Arkadaşlar, Allah isteği için sınıfı boşaltın” dedi, bir kısım öğrenci boşalttı, bana dönüp bakmıyordu bile, bir kısmı kaldı, onlara düşmanca davranıyorlardı. Daha evvel de hocalar derse girince, kendilerinden olan ve olmayan diye ayırdıkları hocalara mesela ayağa kalkmak ve kalkmamak üzere farklı yansılar gösteriyorlardı.

Bunları niye anlattım?

Dün bir haber okudum, bir okulda bugünkü boykotçular -ki, bunlar da CHP’nin askerleri- sınıfları basmışlar, dersi terk etmeyen öğrencilere “Tayyipçiler, hainler…” diye hakaretler savurmuşlar.

Diyorum ki:

Öğretmen öğretmenliğini yapsın.

Öğrenci öğrenciliğini yapsın.

Siyaseti, siyasi şahıslar ve kurumlar yapsın,

Halkın demokratik yansılarını sivil toplum kuruluşları ortaya koysunlar.

Kimse kendini kullandırmasın.

Ümidimiz olan öğrencilerimiz millet ve memlekete ziyanlı kümelerin ve hareketlerin oyununa gelip kendilerine ve millete ziyan vermesinler!

Bu sineması çok gördük; onları kullananlar, işleri bitince artlarını dönüyor, ortada bırakıyorlar.

Siyasi ve ideolojik muhalefete dayalı ve hukuka uygun yansılar öbür, günahları, kusurları, ayıpları örtmek, her ne kıymetine olursa olsun iktidar olmak için ortaya konan reaksiyonlar, yasal olmayan önlemler oburdur; bunlar birebir pahada ve meşruiyette olamazlar.

He şeye karşın, yanlışları düzeltmek için atılacak adımların da hikmet çerçevesinde olması zaruridir.

Hastalık, hastayı öldürerek tedavi edilemez.

Yazının başlığı “yanlış tercih riski” idi, o hususa gelemedim. Şu kadarını söylemekten de geri durmayacağım:

Siyasi tercihte Müslüman, sadece cebini yahut iktidarın birtakım yanlışlarını tercih sebebi yapamaz; daha geniş, daha derin düşünmeye mecburdur.