Trumpizm yükselirken
Bu kadarını beklemediğimi itiraf etmeliyim. Trump’ın ikinci periyodunda ABD içindeki istikrarları kavramış olarak iktidâra geleceğini, daha itidalli bir siyâset yürüteceğini iddia etmiştim. Elbette kendisinden radikal kimi dönüşümler bekliyordum. Lakin bunları vakte yayacağını düşünüyordum.
Pandeminin
güdümlü olduğunu, özellikle müesses nizam tarafından Trump’ı tasfiye etmeye mâtuf olduğunu sav eden çevrelerin bu argümanlarını çabucak çöpe atmadan bir kenara koymak lâzım. Nihâyet,
Biden’ın kazanmış olduğu seçimin
şâibeli
olduğunu
, Kongre baskınının lâlettayin, fevrî bir hareket olarak düşünülemeyeceğini, baskıncıların serseri bir güruh değil; seçimin çalınmasına karşı çıkmaya çalışan kitleler olduğunu sav edenlere de kapıları kapamamak gerekiyor. (Artık dünyâda “olmaz olmaz”ın en ileri evrelerinden birisini idrâk ediyoruz).
Trump, tahminen de ABD siyâsal târihinde az
görüldüğü ölçülerde
ağır bir baskıya mâruz kaldı.
Evet, korkmadı ve çabasına devâm etti. Seçim kampanyaları esnâsında son derecede intikamcı bir lisan kullandığını gördük. Ben tekrar bunun seçmenlerini canlı tutmak için en fazla taktik bir değeri olabileceğini düşündüm. Tâ ki suikast teşebbüslerine kadar. Sûikast teşebbüslerinin onu hizalamayı amaçladığını, seçildiğinde daha dikkatli olmasını ihtar ettiğini zannedenler oldu. Alışılmış ki milimetrik sapmayla sûikast düzenlemek olacak iş değildi. Ben o denli düşünenlerden olmadım. Bunun direkt onu öldürmek emelli olduğuna hükmettim. Önemli olan bu sûikastların başarısız olmasıydı. İşte tam da bunun Trump’ı denetim dışına itebileceğinden birinci o vakit şüphelendim… Lakin tekrar de bunun muvakkaten bu türlü olduğunu düşünmekten de geri durmadım…
Hâsılı işler hiç de bu varsayımlar istikâmetinde ilerlemedi.
Trump’ın gemileri yakmış olduğunu
daha koltuğa oturmadan verdiği beyânatlardan anlamış olduk. Görüyoruz ki, Trump başındakileri hayâta geçirmek için gözünü budaktan sakınmayacak.
Finansçı neocon
küreselcilere karşı asla geri adım atmayacak. Bunun çabucak akla geliveren üç beklenen sonucu var. Birinci ihtimâl;
karşı taraf gayrete gövdesiyle girecek
ve Trump’ı “bir şekilde” tasfiye etmeye çabalayacaktır. İkinci ihtimal;
neocon
küreselcilerin
mağlûbiyeti kabûl ederek teslim olmalarıdır.
Üçüncü ihtimâl ise,
Trump’ın önüne çıkmamak, onun kendi kendisini tüketeceği, siyâsetlerinin iflâs edeceği etaba kadar
muhalefet dozunu düşük tutmaktır.
İlk ihtimâl oldukça zayıf görünüyor. Trump’ı nasıl tasfiye edebilirler ki? Bunun iki yolu var. Ya Trump için
ağır bir skandal
üretecekler veyahut direkt ve bu kez çok sağlam bir sûikast tertip edecekler. Skandal yolu Trump’a işlemez. Hem taraftarları hem de kendisi bu konularda epey şerbetli… Seçim kampanyaları sırasında gûya yüz kızartıcı kabahatlerden yargılandı. Ne değişti ki? Sûikast ise önemli bir ihtimal. Lâkin bunun da gideceği bir yer olduğunu Vbu halde saf dışı bırakılması onun yapmak istediklerini devâm ettirecek takımlara ve isimlere daha fazla dayanak kazandırır. Vance yahut ona mümâsil birisi; ihtimâl Musk, eskisine rahmet okutan yeni Trump olarak sahneye çıkar.
Mahkeme ve suikast yolları zayıfsa geriye üçüncü yol kalıyor.
Gâliba bunu deneyecekler. Bu yolun, Trumpizm global yükselişe geçeceği daha dramatik ve trajik gelişmelerle yüklü olduğunu düşünüyorum. Yâni finansçı neocok küreselcilik şayet Trump’a meydan açarlarsa olacağı budur. En başta, İngiltere’nin de buna dâhil olacağı halde Kıt’a Avupası, Trumpist eksende dönüşecek demektir. Avrupa’da çok sağ partilerin iktidar eşiklerinde dolaştığı günümüzde bu ihtimâl hiç de yabana atılacak görünmüyor.
Uğraş alanı, ABD’den çıktı ve Avrupa’ya sıçradı.
Demokratlar ABD’de ağır bir halde kaybetti ve şu ortalar başlarını kaldıracak vaziyette değiller.
Trump artık ise Avrupa’da seçime giriyor.
Almanya seçimleri bunun birinci kritik imtihanıdır. (Bu satırları seçimin yapıldığı saatlerde yazıyorum. Siz okurken sonuçlar aşikâr olmuş olacak). Şayet Amerika’daki Demokratların uzantısı olan merkez partiler ortalarında sıkı bir dayanışma gösterip Trumpist AfD’ye mâni olamazlarsa bunun etkisi domino etkisiyle tekmil Avrupa’da hissedilir.
Trumpizm elyevm İtalya, Macaristan ve Slovakya’da iktidardadır.
Bu sürecin derinleşip yayılması
Trumpist bir AB
manâsına gelecektir. Hollanda’dan Wilders, Fransa’dan Le Pen, İspanya’dan Abascal, Belçika’dan Van Grieken, Danimarka’dan Frederiksen, Portekiz’den Ventura gibilerin 7-8 Şubat günü İspanya’da, Orban liderliğinde yaptıkları toplantı tam bir Trumpist Enternasyonaldi. (İngiltere’den Farange, Almanya’dan Weidel ve Avusturya’dan Kickl yoktu). İşin tuhafı bu sağcı önderlerden bir kısmının bayan olmasıydı. Le Pen ve Meloni en bilinenleri. Lakin meselâ Danimarkalı çok sağcı başkan Frederiksen ve Yunan çok sağcı başkan Afroditi Latinopulos da bir bayan. İspanya’da yoktu ama AfD’nin eş başkanı Weidel’in bir eşcinsel olması da aslında ne kadar da ironik. Bu da cinsiyete oynayan Demokrat küreselcilerin elini ne kadar zayıflatıyor.
Eğer Trumpizm Avrupa’da kazanırsa, bu, ABD blokunun ne kadar büyük coğrafyaya yayıldığına işâret edecektir.
ABD-İngiltere, Kıt’a Avrupası, Rusya ve Hindistan bu yapının ana sütunlarını verecek. Çin ise alabildiğine yalnızlaşacak ve pazarlık gücü zayıflayacak
. Bu gidişâta karşı, küreselci finans demokratizmi Çin ile yakınlaşmak zorunda kalabilir. Çin’in İngiltere ve Avrupa’ya yaptığı, “İpek Yolu’nu canlandıralım” daveti da burada karşılık buluyor. Lakin temel problem,
küreselci finans ile küreselci mâdenci teknofaşizmin savaşında orta bloklar ve koridorlarda; Latin Amerika, Ortadoğu ve Orta Asya’da düğümleniyor.
Oralarda ağır bir gayretin başlayacağını aşağı üst görebiliyorum. Son ikisi bizi direkt alâkadar ediyor. Bir öbür yazıyı da bu koridorlar yahut orta bölgeler üzerine yazmayı plânlıyorum.
