Cumhurbaşkanı Erdoğan her ne kadar “kadife eldivene sarılı demir yumruk” sözünü kullansa da aslında iki elini uzatıyor. Sol elinde Öcalan’ın “kullanılması” suretiyle silahların yavaşça yere bırakılması teklifi var, sağ elinde ise gücünün doruğunda, azimli, kararlı Türk Silahlı Kuvvetleri tehdidi.

Erdoğan’ın yaptığı teklifin mahiyetini yanlışsız anlayalım: Şayet sağ elde, her an harekete geçmeye hazır bir ordu tehdidi varsa, sol eldeki teklif bir müzakere, pazarlık, taviz, al-ver süreci değil, uzatılmış bir kurtuluş ipidir; sıkıntıyı bir kadife yumuşaklığıyla, suhuletle, devletin âlicenaplığıyla çözme girişimidir.

DEM Parti içindeki geniş kanadın teklif ve tehdidi yeterli okuduğu anlaşılıyor. Suriye kuzeyindeki YPG’nin de sorunun ciddiyetini anladığı görülüyor.

DEM Parti’deki şahin kanadın ve Kandil’in ise hem teklifi hem de tehdidi umursamadıklarını yaptıkları açıklamalardan anlıyoruz.

Denklemin bileşenlerini yerli yerine koyalım: Türkiye’nin uzunca vakittir Irak’ın kuzeyi kaynaklı bir PKK sorunu yok. Teröre karşı alınan önlemler, bilhassa İHA-SİHA’ların kullanılması ve hudut güvenliğinin sağlanması Kuzey Irak’tan yönelen tehditleri ortadan kaldırdı. PKK da gerek bu önlemlerin tesiri gerekse Suriye kuzeyinde devlet kurma hayaliyle gücünü Suriye’de ağırlaştırdı.

YPG/PKK hem Türkiye için hem de yeni Suriye idaresi için tehdit teşkil ediyor. Suriye kuzeyinde bir YPG/PKK terör devletinin kurulması hayalleri çoktan suya düştü. Burada bir federasyon, özerklik, eyalet, kanton vs. sisteminin kurulmasına da Ankara ve Şam en küçük müsamaha göstermiyor. YPG/PKK silahı bırakacak ve PKK ögeleri Suriye’yi terk edecek; diğer seçenek yok.

Şu konunun altını çizelim: Türkiye’nin tehdit ve teklifinin amacında yalnızca Suriye kuzeyindeki YPG/PKK var. Silahları bırakması istenen, kendisini lağvetmesi beklenen örgüt YPG/PKK. Irak’ın kuzeyindeki PKK’dan devletin bu tarafta bir beklentisi ve umudu yok. Kandil’in ve DEM içindeki şahinlerin açıklamalarından bunu net olarak anlıyoruz. YPG/PKK, Öcalan’ın davetiyle silahları bırakır, kendisini lağvederse esasen PKK Irak kuzeyine sıkışmış olacak. Gerisi Irak’ın, Kuzey Irak Bölgesel Yönetimi’nin ve İran’ın sorunu olacak, Türkiye konforlu alandan gelişmeleri izleyecek.

Öcalan silah bırakma daveti yaptığında içeride DEM’in, dışarıda YPG’nin artık marjı kalmayacak. Silahlar bırakılmazsa, TSK, gerilerinde ABD de olsa, İsrail de olsa, YPG’nin üzerine demir bir yumruk üzere inecek. Bu türlü bir savaş ortamında içeride DEM’in durumu da kuşkusuz pek parlak olmayacak.

Türkiye’nin maksadı yalnızca YPG. YPG yok edildiğinde, hem Suriye ihtilali tamamlanmış olacak hem de Türkiye global oyun kurucu vasfını pekiştirmiş olacak. PKK ise bir teferruat olarak kalacak ve vakit içinde kapısına kilit vuracak. Hasebiyle DEM içindeki şahinlerin sert açıklamaları ya da şark kurnazlığıyla pazarlık teşebbüsleri bir mana tabir etmiyor.

Cumhurbaşkanı Erdoğan ve Dışişleri Bakanı Fidan’ın açıklamalarında da görüyoruz ki TSK muhtemel bir savaş için teyakkuz durumunda. Trump’ın son açıklamaları da Türkiye’nin ve Erdoğan’ın kararlılığına işaret ediyor. Beklentimiz, kimsenin burnu kanamadan problemin çözülmesi. Lakin güzellikle çözülmezse, Türkiye ABD ile sıcak çatışma dâhil en ileri noktaya gidecektir.

Osmanlı Ordusu Suriye Cephesi’nden geri çekildiğinde Sevr’e mahkûm olmuştu; tarih tekerrür ediyor, Türkiye Suriye Cephesi’nden geri çekilirse, Türkiye global oyun kurucu vasfını kaybetmekle kalmaz, içeride çok güç koşullara mahkûm olur.