Zaman

Vakit akıp gidiyor. Eskiler geçip giden vakte çok bedel vermişler, çokça uyarmışlar, pişmanlıklarını özlü kelamlara bu günlere taşımışlar. Vaktin akıp gitmesi ile akıp giden vakti yaşamak ve bu seyrin farkında olmak ise günümüzde çok güç. Zira teknoloji vaktin önüne geçen bir süratle bizleri sürüklüyor. Çok değil 30 yıl öncesine kadar sıkı sıkıya bağlı olunan binlerce yıllık gelenek ve görenekler bir anda unutulur oldu. Adeta üzerinden yeni bir bin yıl geçmiş üzere. Pekala ne oldu? İnsan nasıl bu kadar

Yaşadığı çağın izlerini üzerinde taşıyan bir varlık insan. İçinde bulunduğumuz vakit ve yerin kuralları, her açıdan üzerimizde tesir bırakıyor. Az ya da çok, lakin kesinlikle etkiliyor insanı. Yirmi birinci yüzyılda yaşıyoruz. İnsanlık, vaktin bu dilimine gelinceye kadar çeşitli açılardan pek çok evreler geçirdi. Hususumuz gereği insanlığın din ve inanç açısından yaşadığı gelişim ya da değişim evrelerine baktığımızda “zamanın ruhu” denilen şeyle karşılaşıyoruz. Mesela Ortaçağ’da dünyanın hangi coğrafyasına

Areda Survey’in Anneler Günü’ne özel olarak gerçekleştirdiği araştırma, Türkiye’de anneliğe dair toplumsal algıları, yaşanan zorlukları ve göz gerisi edilen ilgileri mercek altına aldı. 05 – 08 Mayıs 2025 tarihleri ortasında Türkiye genelinde 1.100 şahısla gerçekleştirilen araştırma, dikkat cazibeli sonuçlar ortaya koyuyor.

Hayatı bütünlemek için her vakit kıssaya muhtaçlık duyarız. Ne ki olmakta olanın öyküsünü anlatma hünerini süratle yitiriyoruz. Dikkatinizi çekiyordur kesinlikle, son yıllarda “o bir kıssa anlatıcısı” diye bir takdim dolaşıyor ortalıkta. Tanıtımlar, kampanyalar “o bir kıssa anlatıcısı” diye parlatılsa da ortada dolaşanların, ekran parlatanların anlattığı, kapitalist sisteme fonksiyonel yama olarak iliştirilmiş kaba bir performans. Öykü anlatmak metre metre cümle kurmak, edalı edalı söz dizmek

Yıldırım gibisi ışıklar, ışık küreleri ve mavimsi alevler. Tüm bu olağandışı manzaralar aslında bir tabiat olayının işareti olabilir: Zelzele ışıkları! Pekala, bu ışıklar neden yalnızca birtakım sarsıntılarla birlikte görülüyor? İşte ayrıntılar…

Zelzele haberleri verilirken spikerlerin sık sık kullandıkları “Beklenen İstanbul depremi” cümlesinden doğrusu ben biraz rahatsız oluyordum ve içimden ben beklemiyorum, diyordum. Unutmayalım, beklemek, kavuşmaktır. Kavuşmak ise insanı memnun eder. Durum bu türlü olunca beklenen İstanbul sarsıntısı yerine, beklenen İstanbul sarsıntısı dersek daha hakikat bir söz kullanmış oluruz. Şimdilerde sol kesim üzere, sağ kesim de maalesef zevksiz bir Türkçeyle, Cemil Meriç’in tabiriyle “uydurca”yla konuşuyor. Muhafazakâr

İngiltere manda idaresinin tesisiyle başlayan Filistinlilerin fiilî çabası kesintisiz devam ediyor. Hamas ile birlikte bilhassa Gazze’de ağırlaşan Filistin uğraşı yüzyıllık vakitte elbette inişli çıkışlı seyir takip etti. Siyonist İsrail ve hamileri birçok kere Filistinlilerin direncini kırdıklarına ve maksatlarına ulaştıklarına inandılar. Ancak birebir formda birçok kere Gazze’de, Batı Şeria ve Doğu Kudüs’te neredeyse bütün bir insanlığı hayrete düşüren bir yine doğuşa şahit olduk. Filistinliler

İstanbul’da yüzyılın soygunu diyeceğimiz bir yolsuzluk soruşturması yürüyor. Liderliğini eski İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun yaptığı bir şebekenin yarım trilyonu aşkın bir yolsuzluğa imza attığı belirtiliyor. Belediyeler çok kritik yerlerdir. Yolsuzluğa bulaşma riski yüksek idare yerleridir. Onun için belediyeler hakkında şu tabir meşhurdur: “Belediyeler bir para basamaz, bir de adam asamaz. Onun dışında her şey yaparlar.” Bu yüzden lokal yöneticilerle ilgili soruşturmalar hiç eksik olmaz. Belediyelerle

155 ülkeden 6 bini aşkın konuğun katıldığı Antalya Diplomasi Forumu’nun son gününde konuşan Dışişleri Bakanı Hakan Fidan, Filistin’in sesi olmaya kararlı olduklarını söyledi. Fidan, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Suriye’yi ziyaret edip etmeyeceği sorusuna şu karşılığı verdi: “Cumhurbaşkanımızın genel prestijiyle bu türlü bir niyeti mevcut. Biz uygun kaideler, tarih ve yer üzerinde çalışıyoruz. Bu gerçekleştiği vakit kendileri de Suriye’yi ziyaret etmek istiyorlar.”

Geçtiğimiz hafta içinde Nuray Mert hakkında “terör örgütü üyeliği” suçlamasıyla bir dava açılmış olduğunu duyduğumdan beri Türkiye’de yaşadığımız son 40 yıl önümde tekraren seyrettiğim bir uzun sinema şeridi üzere geçip duruyor. Ne oluyoruz? Nereye gidiyoruz? Haberi birçok arkadaşa yolladım ve tıpkı soruyu sordum, ne oluyoruz? Eski ortak arkadaşlarımızın birden fazla benden duymuş oldu haberi. Onlarda da bir şaşkınlık. Nuray Mert’e birçok şey söylenebilir , sonuçta çok keskin ve çok kişiyi rahatsız edecek