Yine

Kimsenin beni tanımayacağı bir yerde… Herkesin herkese kimse olduğu bir yerde demek istiyorum tahminen de… Dilim dışarıda “ya dafi, ya mani, ya Allah” diyerek gözyaşı döktüğüm bir dem için yaşayıp gideyim mi? Veyahut şu: “Elhamdülillah veşşükrülillah.” Veyahut şu: “Ya baki entelbaki.” Ardımdan “adamın biri varmış” desinler. Adamın ismini bilmesin kimse. O denli yok olayım ki hatta, “adamın biri varmış” dediklerinde kimse merak etmesin adımı. Yalnızca tahminen o mecliste bir kul “iyi adammış ama” diye geçiriversin