Sermaye

Geçen gün fikirlerine çok değer verdiğim bir meslektaşım ile sohbet ediyorduk. Lâf döndü dolaştı Marx’ın mirâsına geldi. Dostum, Marx’ın aslında düpedüz muhafazakâr sayılması gerektiğini söyleyiverdi. Bu tam da benim yıllar önce Doğu Batı mecmuasının Muhafazakârlık Özel Sayısında yazmış olduğum yazıdaki fikirlerden birisiyle birebir örtüşüyordu. Orada bir Bakunin-Marx mukayesesi yapmış; şayet Bakunin devrimci idiyse Marx’ın düpedüz muhafazakâr sayılması icap ettiğini argüman etmiştim. O denli ya; Marx,

İstiklal Savaşı bitip de kalkınma savaşı başladığında Cumhuriyet bir sermaye sınıfına gereksinim olduğunu fark etti. Devlet takviyesi ile kısa mühlet içinde bilhassa İzmir ve İstanbul’da ulusal bir sermaye sınıfı oluşturma çalışmaları başladı. Lakin kısa müddet içinde sermayenin ulusal olması yanında, Kemalizm’e de kuralsız ve şeriksiz itaat kriteri devreye girdi. Devlet ve sermaye sınıfı, birbiri üzerinden geçinen bir çelik çekirdeğe dönüştü. Bu çekirdeği kırıp içeri girmek kolay değildi; Nuri Demirağ ya

Hey gidi koskoca cumhuriyet, memlek-ET. Ne olacak ihtilalin ismi Londra med-ET mi? Nasıl gittilerse o denli gelirler mi, slogan? Toplumsal medya yoldan çıkardı milleti. Lokantaların, kebapçıların, sokak lezzetçilerinin Roma Gurme Bükücü’nün sözüyle söylersem şempanzelikleriyle başladı her şey. Sonra TikTok rezillikleri. En son da Onlyfans kahpelikleri. Hepsi döndü dolaştı, toplumsal medyadaki toplum siyaseti değiştirdi. Cumhuriyet Nusret’e döndü. İşte feras-ET… Yahu, azıcık da siyasET değil miydi, cumhuriyette