Pek az düşünüyoruz değil mi, pek az merak ediyoruz her şeyin neden olduğunu? Büyük şeylerin, küçük şeylerin… Görünür şeylerin ve görünmez olanların… Dışımızda gelişenlerin ve içimizde titreşenlerin… Bir ânın içinde durmaksızın süregiden sonsuz bir akışın ortasındayız. Her olan şey, aslında bizi kendisine şahit kılan bir yaratma kudretinin yapıtı olarak bedene geliyor. ‘Varlık’ hakikatimizin metafizik derinliği içinde bizler birer şahidiz. Bu şahitliği kalbimizde yaşatmamız, buradan manaya erişmemiz

Hayatımızda fikrin faal olmadığı hiçbir alan yok. Hem gündelik gereksinimlerimizin karşılanması hem de özel ilgiler, meslekler, uzmanlıklar düşünme gücümüzle mümkün oluyor. Düşünme gücüne sahip olmayan bir obje zati insan da olamaya-cağından insan olmak, zarurî olarak düşünerek var olmayı gerektiriyor. Ancak fikir sözünü daha özel bir manada da kullanıyoruz: Bir periyoda ve birçok devri içeren uzun bir sürece damgasını vuran meseleler hakkında tefekkür etmek. Bu meseleler hayata bakışımızı,