Evvela kısa bir girizgâh… 15-16 Şubat tarihlerinde HÜDA PAR Genel Merkezi Diyarbakır’da “Kürt Sorununa İnsani Çözüm” başlığıyla bir çalıştay düzenledi. Çalıştayın birinci günkü oturumunun birinci konuşmacısı bendim. “Geçmişten Günümüze Kürt Probleminde Tahlil Arayışları ve Neticeleri” bahisli konuşmamı yazılı metinden okudum ki o birileri, hatta AK Partili görünen ancak gerçekte İttihatçı-Kemalist bir zihne sahip olanlar söylediklerimi çarpıtma yoluna gitmesinler. Ne yazık ki pusuda bekleyen o birileri üstelik

Eşyanın tabiatıdır. Bölgeyle ilgili derinliğiniz “Türkler iki bin yıldır Suriye’yi almak istiyor” seviyesindeyse… Kulaktan dolma söylentilerle siyaset üretiyorsanız… Ortadoğu’nun en esaslı sıkıntısını, damadınızın fısıldadığı zihni hudut sürgün projesiyle çözmeye kalkışırsanız… İş rayından çıkar… İsrail’in yaklaşık 50 yılda inşa ettiği algı fanusunu tuzla buz edersiniz. ABD Başkanı Donald Trump’ın Filistin’de sürgün planından bahsediyorum. Aslında sorun yalnızca Gazze ve sürgün değildir. Batı Şeria’nın

Anlata anlata dilimde tüy bittiği için yorgun düştüğüm bir sıkıntıda yine yazı yazmak aslında çok güç biliyor musunuz? Hiç içimden gelmiyor. Ancak bir yandan da “kavganın sürdü-rülmesi” bağlamında mecbur hissediyorum kendimi. Allah encamımı hayreyleye. Evvel size bir şey hatırlatayım. 6 Eylül 2019’da Türkiye’de beşerler “Susamam” müziğine uyanmıştı. Zihnim beni yanıltmıyorsa 17 rap müzikçisi, 15 dakika uzunluğunda bir müzik yapmışlar, “öğretilmiş duyarlılıklar” üzerinden Türkiye’ye ilkokul dört

Bir Müslüman ve Türk olarak şahsen Silahlı Kuvvetlerimizin çabucak artık harekete geçmesini, Kudüs’ü fethetmesini, bayrağımızı Kudüs surlarına çekmesini çok ister, çok isteklerim lakin işler bu türlü yürümüyor. Birincisi devletin de bunu benim kadar istemesi gerekiyor. İkincisi devletin bunu gerçekleştirecek güce sahip olması gerekiyor. Üçüncüsü ve en kıymetlisi milletin de bunu istemesi gerekiyor. İşte benim idealist, romantik, maceracı hislerim bu türlü geliyor ve millet gerçeğine toslayıp tuz buz oluyor.

Filistin’de, Gazze’de ve genel olarak bölgemizde bugünlerde yaşadıklarımız, yüz yıl evvel Türkiye’yi de kapsayan, hatta başta Türkiye’den başlayan paylaşım ve tanzimden bağımsız değil. Yenilmiş bir imparatorluğun bir daha ayağa kalkmaması, tekrar eski rollerine soyunmaması için yapılmıştı ne yapıldıysa. Üç kıtaya yayılmış bir imparatorluk 4 yıl başa baş devam eden bir gayretin akabinde 40 gün üzere kısa bir mühlet içerisinde mütarekeye zorlandı. Emperyalistler düşen Osmanlı üzerine aç kurtlar üzere

Yaklaşık bir ay evvel, GENAR Türkiye Raporu yorumcusu olan akademik takımla bir müzakere esnasında, Devlet Bahçeli’nin Türkiye’deki milliyetçiler ismine “üniter devlet ve Kürt meselesi” konusunda son baht olduğunu lisana getirmiştim. Bu kadar hassas ve derin bir problemde, milliyetçi cephede Bahçeli dışında hiçbir önder bu kadar yürekli bir duruş sergileyemez. Tahlil süreci ilan edildiğinde, bir canlı yayında tartışıyorduk. Türkiye siyasetini ve sosyolojisini yüzeysel bir bakışla pahalandıran Kemalist

12 Ağustos 2005 tarihinde Diyarbakır meydanında yaptığı konuşmada “Kürt sıkıntısını tanıdığını” söyleyerek bahis üzerinde seksen yıldır çökmüş olan bu sıkıntıyı çözeceğini ilan etmişti Erdoğan . Bunu evvelki siyasetçilerin ikrar edip bir adım yol katetmedikleri, kat etmeye niyetli olmadıkları bir içten pazarlıkla söylememişti. Sahiden de o vakte kadarki hiçbir siyasetçinin cüret edemediği bir kararlılıkla sıkıntıyı enine uzunluğuna çalıştı ve çözmeye girişti. Kürtçe lisan meselesiydi, kimlik sıkıntısıydı,