İnsan

Geçtiğimiz cumartesi günü (5 Nisan), sabah namazından çabucak sonra, hepsi de İslâm coğrafyasıyla sıkı münasebet içinde bulunan değerli beşerlerle bir istişare halkasındaydık. Temel müzakere bahsimiz, Gazze’nin bugün geldiği durumdu. Herkes kendi durduğu yerden baktığı için, probleme farklı açılımlar getirdi. Zihinlerde mevzuyu çok istikametli olarak netleştirmek ismine, işaret edilen temel noktaları -bir diyalog akışı içinde- aktarmak istiyorum: – Gazze’deki insanları öbür bir coğrafyaya taşımayı artık

Babam, dedemin en büyük oğlu. Ben de babamın en büyük oğluyum. Dedem baba olduğunda da babam baba olduğunda da birebir yaştalarmış. İkisi de yirmi yaşındaymış. Yani dedem dede olduğunda yaşı kırkmış. Ben baba olduğumda yaşım otuz ikiydi. Artık kırk sekiz yaşımı bitiriyorum. Allah ömür ve müsaade verirse dede olabilme yaşıma en erken altmış ve sonrasında gelebilirim diye varsayım ediyorum. Nasip… Nasip doğal fakat “cahildim, çağdaş dünyanın palavralarına kandım” da diyorum. Bir haber yüzünden bu türlü başladım

Gerçek bir global pahalar erozyonu yaşıyoruz. İnsanlık târihinin ahlâkî karnesi kırıklarla doludur. Klasik , kadim târihler de sütten çıkmış ak kaşık değil; ancak özellikle çağdaş târihler ahlâk karnesini daha da bozuk hâle getirdi. Bu durumu telâfi etmek için , ahlâkî pahaların hayâta geçeceğine dâir beklenti ve ümitleri de her kezinde daha da yükseltmeyi elden bırakmadık. Çağdaş târihlere ütopik kanıların eşlik etmesini buna yormak icap eder. Yüksek dereceli beklentilerin diyalektik

“Hak ve bâtılın ötesinde bir âlem var, gel seninle orada buluşalım” buyuruyor Hazreti Mevlânâ bir gazelinde. Bırakın hakkın bâtılın, bırakın vakti yerin manasını idraki, kendimizi kavramaktan uzağız biz bugün. Söylenen katı kelamların içinde mahsur kılıyoruz biz daima insanlığımızı. Üste çıkmak için söylediklerimiz alta, daha altlara düşürüyor daima bizi. Sanıyoruz ki şehvet, uçkuru sağlam tuttuğumuzda uzak olur, uzaklaşır bizden. Bir de lisanın şehveti yok mu? Sözlerin ihtirası yok mu? Kolay kolay

Ramazan’ın ikinci yarısından itibaren Türkiye’yi karış karış dolaşıyoruz. Ülkemizin en hoş okullarını ziyaret ederek en parlak çocuklarına değmeye çalışıyoruz. Tekirdağ, Bursa, Yalova ve Kayseri ziyaretlerimizden sonra Bingöl, Muş ve Siirt ziyaretlerimiz ve iftar programlarımız oldu. Bu ziyaretimizi MTO’nun en parlak talebelerinden Ahmet Arif Kutlu’nun kaleminden aktarıyorum. Zihin açıcı okumalar, güzel bayramlar… *** Haramiler köprüyü tuttu. İnsan, fizik mâristanda yetim kaldı. Meyyit ahlak abideleri

“Peygamberimiz bir konuşmasında kişinin komşusunu tebessümle karşılamasını ‘bir çeşit sadaka’ olarak zikretmiştir. Bu fiil çok küçük bir şey olarak görülebilir, lakin her halükârda öfkeye, makus niyete ve insanlığın karanlık bir yanından zuhur edip dünyayı uyuşmazlık kanı ile kirleten her türlü berbat güce karşı alınmış bir haldir. İslam’ın özü ve manası olan İlah iradesine teslimiyet sayesinde, aslında olması gerekenin olduğunu ve sonbahar düşen bir yaprak da dahil her şeyin çok bağışlayıcı Yaratan’ın

Çinli araştırmacılar, bir hastaya başarılı bir domuz böbreği nakli gerçekleştirdiklerini duyurdu. Araştırmacılar ayrıyeten domuz karaciğerlerinin de faydalı olabileceğine dair bir ipucu ile hayvandan beşere organ nakli arayışında yeni adımlar attıklarını bildirdi.

“Ağzı dualı teyzeleri gerçek anlayabilseydik 20. yüzyılda çok farklı bir öykümüz olabilirdi” cümlesini artık pek de romantik bulmuyordur beşerler. Hatta tahminen de artık insanların birçok “ağzı dualı teyze” ne demek, onu da bilmiyorlardır. Adımını atarken besmele, otururken dua, kalkarken salavat. Vardı o denli teyzeler hayatımızda. Bir serçeden daha ürkek olduklarını sanırdınız birinci bakışta. Kimileri şahin, kimileri da aslan olurlardı fakat pek bilinemezdi bu. Artık bunu bilene de pek rastlanmıyor. Muzaffer

Maneviyatla irtibatın giderek zayıfladığı şu vakitte din denince insanların aklına birinci olarak fiili hareketler üzerinden ilerleyen bir mükellefiyetler toplamı geliyor. Bunlar elbette var; fakat din esasen bir inanç sorunu, bununla ilgili bir akli ve kalbi mesaiyi gerektiriyor. Allah’ın (cc) vahyi şunları yapın, bunları yapmayın ile sonlu değil… Tersine emredilenler ve nehyedilenler, Allah-u âlem, kendisini aklı selime ve kalbi selime hakikat götürecek yolda ilerleyebilmesi, o zihin açıklığı ve gönül

Yeni Şafak Muharriri Ersin Çelik, İftara yetişebilen var mı? başlıklı yazısını Köşeden serimiz için anlattı. Türkiye’de futbol dönem Noel tatiline nazaran takvimlendirilirken Ramazan için mesailer neden düzenlenmiyor? sorusunu yetkililere yönelten Çelik, “Bir taraftan hem aileyi güçlendireceğiz diye çalışmalar yapılıyor başka taraftan aileyi bir ortada iftar sofrasına oturtamıyorsun. Aileyi iftar sofrasında buluşturmazsak hiçbir yerde buluşturamayız.” vurgusu yaptı.