Konuşup dururken bir an karşımızdakinin aslında orada olmadığını farketmek ne kadar acı! O anda uzayın karanlık ve soğuk boşluğunda döneduran yalnız bir gezegene dönüşüveriyoruz sanki! “İnsanın kıymetli anlarda dilsizleşen bir filozof olduğunu keşfetmesinden daha vahim bir şey olamaz. O vakit hiç durmadan gitmek, gitmek için şiddetli bir istek duyuyorum; halbuki biliyorum ki göçebelik hayatı da yalnızca bir yanılsama. Bütün bunlardan geriye kalan, yıpranmış hayallerin hışırtısı; bu hayaller, çok fazla

Son iki yüzyıldır toplumsal değişim, baş döndürecek kadar süratli. Hayatımızı kolaylaştırmak için geliştirip kullandığımız araçlar, birebir vakitte hayatımızın yeni sistemini de oluşturuyor. Değişimin beraberinde getirdiği dönüşümler neredeyse on yıllık aralıklara indi. Son yirmi yılda doğup büyüyen çocuklar seksenler ve doksanları adeta eski dünyanın bir modülü olarak tahayyül edebiliyor. Değişim ve dönüşüm yalnızca hayatın maddi ögeleriyle hudutlu değil. Bütün bunların ardında ve önünde cihanın sırlarını

Yeni bir yıl geldi diyerek takvimin başına her döndüğümüzde, o denli olmadığını bile bile her şeyi sil baştan başlatacak bonuslar kazandığımız hissini yaşamak istiyoruz. Tahminen her şeye değil ancak birçok şeye sil baştan başlamak mümkün aslında. Hayatımızda bir şeyleri değiştirmeye yetecek kadar hamasetimiz varsa eğer… Yun Jungeun’un Marigold Kalp Çamaşırhanesi ismini verdiği kitabından birkaç satır: “Tıpkı kâğıda yazılmış şiir üzere, hayatı yanlış yazdığımızda birazını silebilir ya da tekrar yazabiliriz.”

Herkesin yapacak o kadar çok şeyi var ki, artık pek birçoklarını neden yapmak istediğini bile hatırlamıyor. Çoğumuz yapmak zorunda olduğumuz şeylerin telaşıyla oraya buraya koşuştururken, yapmak istediklerimizi yapamıyor olmanın hayal kırıklıklarını da bir yük olarak sırtımızda taşıyoruz. “Bugün de bir evvelki günle tıpatıp tıpkı, güya hayatımda hiçbir şey değişmiyor!” dedi mutsuz olan. “Belki bugünkü senle dünkü sen birbirinin tıpatıp birebir olduğu içindir bu!” dedi buna karşılık başkasından daha umutlu