Vakit akıp gidiyor. Eskiler geçip giden vakte çok bedel vermişler, çokça uyarmışlar, pişmanlıklarını özlü kelamlara bu günlere taşımışlar. Vaktin akıp gitmesi ile akıp giden vakti yaşamak ve bu seyrin farkında olmak ise günümüzde çok güç. Zira teknoloji vaktin önüne geçen bir süratle bizleri sürüklüyor. Çok değil 30 yıl öncesine kadar sıkı sıkıya bağlı olunan binlerce yıllık gelenek ve görenekler bir anda unutulur oldu. Adeta üzerinden yeni bir bin yıl geçmiş üzere. Pekala ne oldu? İnsan nasıl bu kadar
İspanya’da hayatı felç eden elektrik kesintileriyle irtibatlı olarak 7 kişinin hayatını kaybettiği açıklandı. Bir kasabada jeneratörden sızan duman nedeniyle üç kişi zehirlendi. Başkent’te ise çıkan yangında bir kişi öldü 13 kişi dumandan etkilendi.
AK Parti’nin kuruluş çalışmalarına katılıp, yeniden bu partiden 2002’den itibaren Ankara, Kırıkkale ve Van’dan Milletvekili seçilerek, 58. ve 59. Hükumette devlet, 60. Hükümette içişleri bakanı ve 61. Hükümette ise başbakan yardımcısı olarak büyük vazifeler üstlenen Beşir Atalay (d. 1947), siyasete atılmadan evvel de Kırıkkale Üniversitesi kurucu rektörü iken 28 Şubat Post-modern Darbesi’nde misyonundan alınmış olmakla zati Türkiye genel siyasetinin içinde olan biriydi. Atalay, partici olarak siyasetini
Rastlamışsınızdır; büyük kentlerdeki konutların emlak ilanlarında kimi daireler ‘manzaralı’ sözüyle tanıtılıyor. Vaktiyle bu ‘manzaralı’ dairelerin bir kısmını gezmişliğim var; bu daireler birinci anda sanılacağı üzere dağlara, ormanlara, denizlere seyir imkanı filan sunmuyor birçok vakit. Önü açık olan ve öteki binalarca kapanmamış binalara bu yakıştırma yapılıyor. Benim gezdiğim dairelerde ‘manzara’ denen şey, daha genişliğine görebileceğimiz bir binalar denizi manasına geliyordu en azından. Biz
2025 yılı Ramazan ayının son cuma gününde, cuma namazı büyük bir iştirakle kılınacak. Cuma namazı için, bu hafta Diyanet İşleri Başkanlığı Din Hizmetleri Genel Müdürlüğü tarafından belirlenen hutbe konusu “Ramazan’a veda ederken” oldu. 28 Mart 2025 tarihli cuma hutbesinin tamamını haberimizde okuyabilirsiniz.
Önünden geçen bir şeye bakan insanlar, tuhaf bir illüzyona kapılıyor bir müddet sonra. Hayatı o önünden geçen şey zannetmeye başlıyorlar. Halbuki o yalnızca önümüzden geçen bir şey! Geçiyor ve gidiyor. Hayat asıl bizim ona baktığımız yerde! Oturduğumuz bankın üstünde, yanındaki ağacın, gerideki sokağın, daha gerideki konutların, konutların içindeki odaların, odaların dışındaki kentin, kentin üstündeki gökyüzünün, o gökyüzünde çınlayan seslerin, fısıldayan sözlerin, konuşkan sessizliklerin, içe hakikat bakan
İsrail, Gazze’de 15 bin bayanı şehit etti. Binlerce bayan açlık, yıkım ve ablukanın gölgesinde 8 Mart Dünya Bayanlar Günü’nü karşıladı. Gazze İslâm Üniversitesi’nden Doç. Dr. Münevver Adnan, “Gazzeli bayanlar enkazlar ortasında bir eliyle gözyaşını silerken, öteki eliyle de hayatını yine kurmaya çalışıyor. Filistinli bayanlar, evlat acısıyla ciğeri yanmasına karşın nurdan bir kandil üzere dimdik ayakta” dedi.
Bu yıl yazı hayatımın 57. yılı. Bir hikâyeci olarak günümüz toplumuna hitap ederken “ nasıl yazılmalı” sorununu göz gerisi etmedim. Başta lisan olmak üzere açık kelamlı, anlaşılır ve samimi ifadeyi benimsedim. Birebir formda “ ne yazmalı ” konusunda kendi derdim kadar halkın kederini göz önünde bulundurdum. Her toplumcu müellifin meşrebi uyarınca bu tutumda olacağına inanıyorum. Başlangıçtan beri üzerinde durduğum bahis “toplumsal değişme”dir. Elbette ki ben bir bilim adamı, sosyolog, tarihçi vb. değilim
Tabiattaki en yabanî, en acımasız hayvan hangisidir? Yavrularını dahi yiyebilen aslan mı? Güçlü çenesiyle her şeyi parçalayan timsah mı? Avını öldürmeyen, can çekiştiren sırtlan mı? Yılan, akrep, ayı? Hayır, tabiattaki en yırtıcı, acımasız, vicdansız hayvan guguk kuşudur. Guguk kuşu, kendi cinsinden olmayan, kuluçkaya yatmış öbür bir kuşu sinsice izler. Kuluçkadaki kuş, biraz beslenmek için yuvayı, yumurtalarını terk edince guguk kuşu süratle yuvaya konar, yumurtalardan birini atar, yerine, o yumurtalara
Pek az düşünüyoruz değil mi, pek az merak ediyoruz her şeyin neden olduğunu? Büyük şeylerin, küçük şeylerin… Görünür şeylerin ve görünmez olanların… Dışımızda gelişenlerin ve içimizde titreşenlerin… Bir ânın içinde durmaksızın süregiden sonsuz bir akışın ortasındayız. Her olan şey, aslında bizi kendisine şahit kılan bir yaratma kudretinin yapıtı olarak bedene geliyor. ‘Varlık’ hakikatimizin metafizik derinliği içinde bizler birer şahidiz. Bu şahitliği kalbimizde yaşatmamız, buradan manaya erişmemiz