İkinci Dünya Savaşı sonrası kurulan bütün sistem yıkılıyor. Kurulan bütün üst yapılar dağıtılıyor. Şu an şimdi dokunulmamış yapıların hiçbiri ayakta kalamayacak. Bu o denli yıkıcı bir fırtına ki , güç haritalarını, siyasi ezberleri, bölgesel ve global bağ biçimlerin i temelden sarsacak, değiştirecek. Yalnızca Avrupa merkezli kurumlar değil; ulus-üstü bütün yapılar bu gidişle ortadan kaldırılacak. “Uluslararası Toplum” kavramının ve gücünün manası tarihe karışacak. Milletlerarası kontratların manası

(HÜDA PAR’ın Diyarbakır’da düzenlediği “Kürt Sıkıntısına İnsani Tahlil Çalıştayı”nda yaptığım konuşmanın son bölümü) Bedelli konuklar, Mevzu başlığına sadık kalarak söylemek isterim ki, terörün tırmandığı periyoda kadar bu sıkıntıda devlet ismine kayda paha tahlil arayışlarına yönelen hiç olmadı. Devleti yönetenler yalnızca terör odaklı siyasetler geliştirdiler. Merhum Turgut Özal ve Necmettin Erbakan hem terörü sonlandırmak, hem de terörün beslendiği bataklığı kurutmak istikametinde adımlar atmak istediğinde

Ülkemiz yeni bir kırılmanın arifesinde. Sancılarını hissediyoruz. Terör örgütü PKK, silah bırakma basamağına getirildi. Devletin, 2016 Ağustos ayında Fırat Kalkanı Harekâtı ile başlattığı askeri ve siyasi ataklar coğrafyaya yeni bir nizam verdi ve hudutlarımızda “PKK devleti” kurma fikri, fiiliyata çevrilmek istenirken bertaraf edildi. Emperyalistlerin coğrafyayı 100 yıl sonra bir defa daha parçalama emellerinin yerinde artık 8 Aralık Suriye İhtilali rüzgârları esiyor. Son etap ise Batı’nın ileri

“Ecevit ve Baykal ne kadar CHP’liyse, Özel ve İmamoğlu da o kadar CHP’lidir!” *** Fıkra kıvamındaki işte bu sözleri, Saraçhane Medyası’nın leşkeri bir “gazeteci” ekranda sarf etti. Ergenlik periyodundan beri CHP’li Hususi Bey haydi neyse de “İmamson Efendi” ne iş yahu? *** Aileden ANAP’lı Ekrem Müdafa Bey’in 2009’a kadar CHP ile hiçbir alakası yoktu. O sene, Paralel Yapı’nın Big Brother’ı Şerif Ali Tekalan’ın himmetiyle Beylikdüzü’nde CHP için bir nevi “Uvertür” olarak sahneye çıkmıştı! *** Vaktiyle,

AK Parti büyük kongreye gidiyor. Türkiye’nin, AK Parti’den öbür bir alternatifi olmadığı gerçeği, Cumhuriyet Halk Partisi’nin mevcut durumuna bakınca daha da netleşiyor. Lakin CHP’nin makus idaresi, AK Parti’yi reformcu kimliğinden uzaklaştırıyor mu? Bunu şu benzetmeyle açıklayabiliriz: Anadolu kadroları, İstanbul’un büyük gruplarıyla oynadığında olağan güçlerinin üzerinde bir efor sergilerler. Önümüzde iki yol var: Ya AK Parti’yi CHP ile mukayese ederek siyaset üreteceğiz ya da büyük Türkiye’nin

Her milletin övünülecek tarihi, üzerinde kimlik inşa edilen kültürü ve inandığı bir dini vardır. Batı emperyalizmi ve yerli sürümleri bizi o kadar huzursuz etmişler ki, kendi tarihimizden, kültürümüzden ve dinimizden bahsetmekten çekinir olduk. Bu hafta Sayın Cumhurbaşkanımızın Uzak Doğu seferini, 15-16. yüzyılda Osmanlı padişahlarının seferlerine benzetmek istedim; birden aklıma onlarca mani geldi. Birinci olarak, padişahların seferleri daha çok askeri seferlerdir; çoğunlukla bir ülkenin fethi ve

Trump’ın resmen görevine başladığı evre teslim merasiminde rakipleri olan sâbık Lider Biden ve yardımcısı Kamala Harris de vardı. Trump bu toplantının resmi ve anenevî kod ve sonlarını zorlayan bir konuşma yaptı. Taraftarları ve grubu kendisini ayağa kalkarak coşkulu bir biçimde alkışladı. Biden ve Harris, bir iki yerde Biden’ın yüz çizgilerinde ufak tefek oynamaları ihmâl edecek olursak, bu anlarda hiçbir reaksiyon vermediler. Elbette beklenen de buydu. İstisnâsı, bu ikilinin Trump’ın katıksız İsrâil

1980’lerin sonunda Duvar’ı yıkan, kapitalizmin mâhut krizlerinden birisiydi. Zihinsel ve ruhsal dünyâlarda bu, esriklik yüklü bir optimistlik doğurdu. II.Umûmî Harp sonrası kurulan dünyânın bürokratik/politik sultalarından kurtulacaktık. Bu sultalar, insanlığın ekonomik aktifliğinin tam kapasite çalışmasına da mâniydi. Politike-konomiler , onları inşâ edip yürüten bürokrasiler; ezcümle her nev’i devletçiliğin zamanı geçmişti. Kamucu politik’ten arındırılmış olan ekonomiler kendi normlarıyla işleyeceklerdi.

Son haftalarda, Suriye’de yaşanan süreç hakkında yaptığım bütün konuşmalarda şu soru kesinlikle soruluyor: “Nasıl bir idare modeli oluşturulacak? İslâmî bir idare mi, yoksa demokrasi mi?” Muhataplarımı biraz yoklayınca, demokrasiyi “Batı kaynaklı” olduğundan ötürü büsbütün reddettiklerini, “İslâmî yönetim” derken de tam olarak neyi kastettiklerini net halde bilmediklerini, kimi dilek ve temennilerden ibaret cümleler kurduklarını fark ediyorum. Örneğin şu sorulara verilen karşılıkların daima muğlak

Hudut Tanımayan Gazeteciler Örgütü (RSF) 180 ülkeyi kapsayan bir Basın Özgürlüğü Endeksi hazırlıyor ve raporları Türkiye dahil çok sayıda ülkede bilhassa muhalefetler nezdinde prestij görüyor. RSF’nin 2024 raporunda Türkiye basın özgürlüğü bakımından 180 ülke içinde 158’inci sırada yer aldı. Somali, Libya, Kongo, Lesoto, Uganda, Mali, Liberya ve daha birçok ülkede basın Türkiye’den daha özgür! İnandınız mı? Sıralamayı teyit etmenin çok kolay bir yolu var: İsrail’e bakmak. 2024 yılında İsrail basın