Birinci kere Sultan III. Mustafa periyodunda başlayan Huzur Dersleri geleneği, hilafetin kaldırıldığı 1924 yılına kadar devam etti. Ramazan aylarında Padişahın huzurunda kurulan bu özel mecliste yüksek ulemadan bir mukarrir (dersi sunan âlim) ve muhakkak sayıda muhatap (dersi dinleyip tartışan âlimler) yer alırdı. Padişah iştiraki olmaksızın huzur dersi yapılmazdı. Derslerin temelini, Kadı Beyzavi Tefsiri’nden seçilen bir ayetin mütalaası oluştururdu. Bu gelenek, yaklaşık iki asır boyunca pek çok âlimin yetiştiği bereketli bir ilmî atmosfer sağladı. Âlimler yıl boyunca kütüphanelerde dakik bir araştırma yürütür, seçilen ayetler derinlemesine incelenir ve nihayetinde hararetli müzakerelerden geçirilerek sonuca ulaşılırdı.