Damla

Bakırköy Marmaray istasyonuna gidiyordum. İncirli’den bindiğim minibüs olmadık bir yerde indirmiş “Şu sokak meydana iniyor” deyip gitmişti. Dört bir yan inşaat, başıma bir şey düşmeden şu sokaktan bir çıksam telaşı ile süratli hızlı yürüyorum. Ki ben telaş ile yürümeyi hayata hakaret sayanlardanım. Telaş etmeden yolda olmak için vakitli çıkarım. Kendimi vaktin ritmine bırakırken güya dünyanın bütün yükünden azat olurum. Şuradan gelen bir ses, kaldırım taşlarının ortasından başını uzatmış bir kara