Ahlâk

Ramazan’ın ikinci yarısından itibaren Türkiye’yi karış karış dolaşıyoruz. Ülkemizin en hoş okullarını ziyaret ederek en parlak çocuklarına değmeye çalışıyoruz. Tekirdağ, Bursa, Yalova ve Kayseri ziyaretlerimizden sonra Bingöl, Muş ve Siirt ziyaretlerimiz ve iftar programlarımız oldu. Bu ziyaretimizi MTO’nun en parlak talebelerinden Ahmet Arif Kutlu’nun kaleminden aktarıyorum. Zihin açıcı okumalar, güzel bayramlar… *** Haramiler köprüyü tuttu. İnsan, fizik mâristanda yetim kaldı. Meyyit ahlak abideleri

Bu yıl yazı hayatımın 57. yılı. Bir hikâyeci olarak günümüz toplumuna hitap ederken “ nasıl yazılmalı” sorununu göz gerisi etmedim. Başta lisan olmak üzere açık kelamlı, anlaşılır ve samimi ifadeyi benimsedim. Birebir formda “ ne yazmalı ” konusunda kendi derdim kadar halkın kederini göz önünde bulundurdum. Her toplumcu müellifin meşrebi uyarınca bu tutumda olacağına inanıyorum. Başlangıçtan beri üzerinde durduğum bahis “toplumsal değişme”dir. Elbette ki ben bir bilim adamı, sosyolog, tarihçi vb. değilim

Yaklaşık yirmi sene evveldi. Bir lisede din dersi öğretmeni iken, Alevî kökenli bir kız öğrencim vardı. Ateist olduğunu söylemişti bana. Bir gün teneffüste iken, kendisiyle sohbet ettim ve neden bu türlü bir karara vardığını sordum. Şöyle cevapladı: “Hocam, benim çok sevdiğim bir erkek arkadaşım vardı. Kendisiyle evlilik hayalleri kuruyorduk. Birbirimizi çok seviyorduk. Bir gün, trafik kazasında vefat etti. O günden beri Allah’a inanmıyorum. Zira var olsaydı, bana bunları yaşatmazdı, yaşatmamalıydı.”