Beşerler pek meraklıdır değil mi “kaza değişir mi, yazgı değişir mi?” diye sorup tartışmaya. Derviş, bütün tartışmaları bitirecek duayı şöyle edermiş: “Allah’ım, biz senin bizim hakkımızdaki kaza kararını değiştirmeni istemiyoruz. Lakin o kaza kararında bize lütufta bulunmanı talep ediyoruz.” Ben şöyle anlamaya yatkınım bunu. Ne ki yaşıyoruz ve ne ki başımıza geliyor o bizim bahtımızdır ve Allah’ın üzerimizdeki kaza kararıdır. Hasebiyle derviş çok haklı. Yazgımızı değiştirmek için dua etmek değil,

Bir uçak seyahatinde yan koltukta oturan bir adamın alyansını sağ elinin işaret parmağına taktığını fark eden muharrir yorum yapmaktan kendini alamaz. “Bayım alyansınızı yanlış elinize takmışsınız!” Adam bunun üzerine; “Yanlış bayanla evlendim de ondan” diye karşılık verir. Muharrir Ziglar bu anıyı aktardıktan sonra şöyle sorar; ”Peki ya bu adam yanlışsız adam mı? Yani bayan yanlışsız adamla mı evlenmiş? Müellif kitabında bu tespiti doğrulamak için şu hikayeyi anlatır; ”Yıllar evvel Hawai’de başlık parasına emsal

Keloğlan yolda süratli hızlı yürürken Nasrettin Hoca’ya rastlamış. Hoca onun telaşlı hâlini görünce merak etmiş, nereye gittiğini sormuş. “Siyasete girmeye gidiyorum” diye cevaplamış Keloğlan. Göbeğini tutarak gülmüş Hoca. “Bir sen kaldıydın” demiş “bir de ben”. Doğruya yanlışsız. * Masal ve çizgi sinema kahramanları kendi hudutlarını aşmaya başladı. Tarihî şahsiyetlere esasen hudut konulamaz. Onların ne vakit nerede karşımıza çıkacağı belirli olmaz. * Tom ve Jeri hayat uzunluğu anlaşamadılar. Biri daima kaçtı,

Mehmet Nezir GülBundan asırlar evvel üç arkadaş yola çıkar. Akşam olunca, yatıp uyumak üzere bir mağaraya girerler. Şimdiki üzere otel yok her tarafta. Otobüs, taksi de yok. Bu üç arkadaş mağaradayken sabaha yanlışsız şiddetli bir sel ve fırtına sonucu …

Kimsenin beni tanımayacağı bir yerde… Herkesin herkese kimse olduğu bir yerde demek istiyorum tahminen de… Dilim dışarıda “ya dafi, ya mani, ya Allah” diyerek gözyaşı döktüğüm bir dem için yaşayıp gideyim mi? Veyahut şu: “Elhamdülillah veşşükrülillah.” Veyahut şu: “Ya baki entelbaki.” Ardımdan “adamın biri varmış” desinler. Adamın ismini bilmesin kimse. O denli yok olayım ki hatta, “adamın biri varmış” dediklerinde kimse merak etmesin adımı. Yalnızca tahminen o mecliste bir kul “iyi adammış ama” diye geçiriversin

İnsanlık ve İslamlık düşmanı Nusayri Şebbihaların kurşunladığı, içini ateşe verdiği, etrafındaki binaların çatılarındaki kurşun plakaları çalıp sattığı halife Ömer bin Abdülaziz’in türbesinin o üzücü halini görünce hafızamı tazeleme muhtaçlığı hissettim. Ne olmuş, nasıl olmuştu da üç yılı biraz geçkin mühlet hilafet makamında oturan bu adama bizim ortak hafızamız “beşinci raşit halife” makamını layık görmüştü? Babası Emevilerin Mısır valisi, annesi Hz. Ömer efendimizin torunu olan bu adamda ne görmüştük