Bu yazıyı sevgili Aydın Ünal ağabeye borçlanarak alıyorum kaleme. Evvel onu bir söylemem gerekir. Müteşekkirim.

Malum, Suriye ihtilalinde hem matematik bilmeyen hem de herkesten şişman olan Kamalistler, cehaletleri iyot üzere açığa çıkınca her vakit yaptıklarını yapıp Suriye’ye “Kamalizm” önermeye başladılar.

Halep’ten sonra Hama mı var Humus mu, haritaya bakmadan asla söyleyemeyecek cehalet seviyeleriyle Kamalistler’den esasen fazla bir şey beklemiyorduk fakat özellikle Ekrem İmamoğlu’na verdikleri “seni lider yaptıracağız” kelamlarının Suriye ihtilaliyle birlikte zora girdiğini fark eden İsmail Saymaz falan “Esed, hiç olmazsa güzel berbat seçim yapıyordu, bunlar onu da yapmayacak” falan diye bizi bizden alan tahliller kastılar. Eh, bize de dalga geçmek düştü. Bu cehalet seviyesiyle dalga geçmeyelim de ne yapalım birader?

Ancak biraz düşününce aslında Suriye’ye “Kamalist ihtilal ihraç etmek” kulağıma hayli mantıklı gelmeye de başlamadı değil. Bu “ihraç ekibi”ni şöyle düşündüm. Saymaz gruba Özgür Özel ile birlikte eşbaşkan olsun, Yılmaz Özdil ile Uğur Dündar takımın ak sakallı konumlarını doldursun, Hasret Gürses’i, Fatih Portakal’ı derken grup tamam olur zati. İlber Ortaylı’yı sakın unutmasınlar. Şekeri çıkınca Şara’ya yaranmak için “zaten Türkiyeli diye toprağını satan adama derler” falan diyerek bilge adam pozları keser. Peşine de Suriye istihbaratının akademisinin açılış dersine davet ederler hem, kötü mı?

Ahmet el Şara, bu grubun tanımladığı Kamalist ihtilalleri ve demokrasi geçişini behemahal hayata geçirsin Suriye’de. Önceliği tek parti idaresine versin elbette. 23 yılın sonunda yani 2048’de Suriye’de çok partili birinci seçim yapılsın ve bu seçimde “açık oy, zımnî tasnif” yolu kullanılsın. Hasebiyle Ahmet el Şara, Suriye’de ilk gerçek seçimleri ihtilalin üzerinden 27 yıl geçtikten sonra yapsın ve yenilecekse o vakit yenilsin. Ayrıyeten bu yenilgiyi de pek başa takmasın. Suriye ordusunu “dış tehditleri ortadan kaldırmak” için değil, “içerde tehdit olarak görünenleri yola getirmek” için kurgulayan Şara, her on yılda bir bu ordu eliyle darbeler yapıp Suriye demokrasisine balans ayarı yapsın.

Ayrıca, Ahmet el Şara ihtilalinin birinci yıllarında Lazkiye’de Seyyid Reza isimli bir Nusayri başkanının isyanını mazeret ederek uçaklarla Lazkiye’yi bombalasın. Hatta bu uçaklardan birinin, yaşadıklarını “sadece insanları değil, hayvanları da öldürüyordum ve bu çok gurur vericiydi” diye anlatacak pilotunun ismini Halep’teki havalimanına versin. Haseke’deki Pir Selahaddin isyanını da benzeri metotlarla hallettikten sonra elbette İdlib kırsalında birkaç esrarkeşin öldürdüğü bir öğretmeni mazeret ederek onlarca seküleri ortadan kaldırsın. Suriye’de “Bağımsızlık Mahkemeleri” kurulsun ve bu mahkemeler “şahsın evvel tedbiren idamına, akabinde usulen yargılanmasına” falan diye kararlar alsın.

Tabii çağdaşlaşma de önemli. Bu takım, Ahmet el Şara’yı o konuda da yanlışsız yönlendirecek takımdır bence. Şapka ihtilali değerli. Şapka giymeyi reddeden Tartusluları eldeki zırhlı gemilerle bombalamak mümkün olur hem. Tahminen Tartuslular da “atma Ahmediye atma / zeytin bahçelerinin b..unu çıkarıyorsun / şapka da giyeceğiz serpuş da takacağız” diye şiirler müellif.

Harf ihtilali olağan ki de gerekli. Kargacık burgacık Arapça harflerle hayat geçmez. Hem Suriye’nin ilmiye sınıfını nasıl bir gecede ekarte edecek Ahmet el Şara?

Ama en gerekli modernleşmeler “Suriye tarih tezi” ile “Şems lisan teorisi”dir. Ona kuşku yok. “Ankara” sözünün Arapça “an karib” ibaresinden, “fındık” sözünün Arapça “finduk” isminden geldiğini dosta düşmana ilan etsin ki Suriyelilerin ne kadim millet olduğu anlaşılsın. Ayrıyeten ve olağan ki Bering Boğazı’ndan geçip Amerika’ya giden Kızılderililerin mutlaka Suriyeli olduğunu da, “kayıp kıta Mu’nun aslında Suriyelilerin asıl yurdu” olduğunu da ispat etsin.

En kıymetlisi, Ahmet el Şara’nın vefatının akabinde Şaraviler, Şaraviliği eleştiren herkese “Şara olmasaydı babanın ismi Firuz olurdu” diye çemkirsinler ancak bu esnada kendi çocuklarının ismini “Mia, Miyav,

Pilav” falan koysunlar.

Yeteri kadar gülüp eğlendiysek ciddili bir şey söyleyeceğim bitirmeden. Suriye’ye Kamalizm üzerinden bir demokratikleşme öneren Kamalistler gerçekten Suriye’ye “BAAS gitmiş olabilir ancak sizin yeni bir BAAS kurmanız lazım” demekten öbür bir şey yapmadıklarının da farkındalar mı sanki? Hıristiyan, Dürzi ve

Nusayri azınlığa “varlık vergisi” de koysun mu Ahmet el Şara? Üniversitelere başörtüsüz girilmesini de yasaklasın mı mesela?

Kamalizm ile demokrasinin birbirinden ne kadar uzak şeyler olduğunu Türkiye son derece acı biçimlerde deneyim etti. 28 Şubat başarılı olsaydı, 15 Temmuz maksadına ulaşsaydı şu an Türkiye, BAAS’ın dünyadaki son temsilcisi olacaktı. Bunu bile göremeyecek kadar büyük bir kitlesel körleşme içerisinde Kamalizm.

Eren Safi’nin de dediği üzere “aman, bana neyse.” Yazımın genişletilmiş versiyonunu çok yakında Şaraviliği müesses nizam haline getirecek Suriyeli Şaravi militaristlerin kuracağı “Cihet”, yani “Yön” mecmuasında okuyabilirsiniz.