Suriye ihtilali sıradan bir ihtilal değildir.

Şam’ın asıl sahipleri geri döndüler.

Selahaddin’in davası gayrı emin ellerde.

Şam’da Filistin davasıyla büyüyen mücahitler iktidarda.

İsrail’in asıl korkusu bu.

Selahaddinler Şam’a geri döndüler.

Şam’ın artık sahibi onlar.

İsrail biliyor ki Kudüs’ün kapısına Şam’dan girilir.

Ümmetin yiğit evlatları, günümüzün Selahaddinleri o güne hazırlanıyorlar.

İsrail’in asıl korkusu bu.

O yüzden Suriye ihtilalini boğmak için mayın döşüyor.

Henüz güçsüz halde iken bir savaşın içine çekmek için.

Ama Şam’ın asıl sahipleri bu oyuna gelmiyor.

“Biz İsrail’le savaşmak istemiyoruz”un manası “Savaşın gününü biz belirleriz. O gün geldiğinde herkes görür”ün öbür tabiridir.

İsrail bunu uygun okuyor.

Vakti geldiğinde Esed’in yıkılamaz denilen tahtını başına yıkan ümmetin yiğit evlatları elbette Selahaddin olup Kudüs’ün fethine giden yolun da öncüleri olacaklardır.

Filistinli kardeşleriyle kol kola vererek.

Buna ham hayal diyenler o gün yanıldıklarını göreceklerdir.

Tıpkı Suriye ihtilali konusunda yanıldıkları üzere.

Tıpkı “Emeviye Camii’nde şüphesiz namaz kılacağız!” diyenlere inanmayıp onları alaya aldıkları üzere nasıl yanıldıkları Mescid-i Aksa’da ümmetin evlatları şükür secdesine vardıklarında da göreceklerdir bir gün.

Herkes bilsin ki ne ABD ne İsrail mutlak güç sahibi değildir.

Mutlak güç sahibi olan sırf Allah’tır.

O yüzden zafer inananlarındır.

Ve lakin sabredenler zafere ererler.

O gün, bugün değilse yarındır.

Zaferin günü uzayabilir fakat zafer mukadderdir.

Suriye ihtilalinin kazanımları bir bir ortaya çıkmaya başladı.

Gazze’deki ateşkes, Suriye ihtilalinin tetiklediği kazanımlardan biridir.

Başkaca faktörleri yadsımak mümkün değil.

Ama o faktörlerin de tetikleyicisi asla yıkılamaz dedikleri Esed diktatörlüğünün yıkılabilir olduğunun görülmesidir.

Bu şuur, ümmet şuuruyla bir arada cihad şuurunun sabırla ulaşabileceği zaferlerin muştucusu olmuştur.

Müslüman coğrafyada da, topyekûn bölgede de artık hiçbir şey eskisi üzere olmayacaktır.

Bölgeye dair hesabı olanlar da bu yeni denkleme nazaran yeni olanlar yapmak zorunda kalacaklardır.

Gazze’deki ateşkes Suriye ihtilalinin doğurduğu sonuçlardan bağımsız okunamaz.

Ama elbette asıl galip olan Gazze’nin imanıdır.

Gazzeli yiğitlerin, Gazzeli mücahitlerin sabırları ve sebatıdır.

Gazze’nin imanı galip gelmiştir.

Gazzeliler mevti yenerek İsrail’e diz çöktürmüştür.

Onlar topraklarını bırakmadan savaştılar.

Bir avuçtular.

Sıkıştıkları o kıyı şeridinde destan yazdılar.

Savaştıkları yalnızca İsrail değildi.

Asıl İsrail’in gerisindeki devasa askeri güçlerdi.

Öldüler lakin teslim olmadılar.

Her gün her an öldüler.

Ama sabrederek vuruşmayı terk etmediler.

Yalnızca Allah’a güvendiler.

Sadece Allah’tan yardım dilediler.

Çünkü yardım dilediklerinden kendilerine yardım ulaşmayacaklarını bilerek cihadlarını sürdürdüler.

Kimseye güvenerek yola çıkmadıkları için yarı yolda teslim bayrağı çekmediler.

Topyekûn mevtin üstüne imanla yürüdüler.

Çünkü onlar ölerek ölümsüzlüğe erişeceklerine iman eden insanlardı.

Belki bir avuçtular ancak o imanlarıyla hiç kimsenin yenemeyeceğine inandıkları güçlere meydan okuyarak vuruştular.

Önderleri bir bir şehit olduğunda yılmadılar.

İsrail savaş makinasına dört gün dayanamaz diyenlere destansı bir cihadın nasıl olabileceğini gösterdiler.

Tamı tamına 467 gün direndiler.

Bu antlaşma yapılmamış olsaydı direnmeye devam edeceklerdi.

Şimdi birileri kalkıp zafer nerede diye soruyorlar.

Zafer o imanın destanlaştırdığı kutlu cihadın bizatihi kendisidir.

Zafer yenilemez denilen İsrail’in diz çökmek zorunda kalışıdır.

Gazze yerle bir olmuştur.

50 bine yakın Gazzeli toprağa düşmüştür.

Gazze tekrar inşa edilir.

O ölümsüzlük katına taşınanların evlatları bir bir çoğalır.

Seküler gözle bakanlar imanın zaferini anlayamazlar.

Hamas İsrail’e saldırmasaydı bu yıkım olmazdı diyenler, Gazze’nin imanına ve cihadına lakin bulundukları ülkelerde Filistin atkısı takarak tv ekranlarına çıkıp reaksiyonunu koyan hassas insanlara çemkirenler, “Kahrolsun İsrail, yaşasın Filistin!” diye boyunlarına taktıkları Filistin atkılarıyla sokaklara ve meydanlara dökülen onurlu insanlara hadsizce laf edenler, biliyorum bu ateşkesin zafer değil mağlubiyet olduğunu söyleyecekler.

Varsın onlar o denli demeye devam etsinler.

Onların Hamas’ın şahsında neye düşman olduklarını çok âlâ bilenlerdeniz biz.

Onların Ahmed eş-Şara’nın şahsında asıl hangi zihniyete düşmanlık ettiklerini çok düzgün bilenlerdeniz biz.

Filistin atkısı takıp ekranlarda ve meydanlarda Hamas’ın onurlu ve ulu direnişine sahip çıkanları densizce suçlayanların görünüşte İsrail aykırılığı yapmalarının nasıl bir ABD operasyonu olduğunu bilmediğimizi sanmasınlar.

Hamas’ı terör örgütü ilan edip itibarsızlaştırmaya çalışanların birebir şeyi HTŞ üzerinden Ahmed eş-Şara’ya ve yeni Suriye idaresine niye yaptıklarını bilmediğimizi sanmasınlar.

Bir periyot ve hâlihazırda suretimizden görünen o birilerinin kimin oyun planının figüranları olduğunu bilmediğimizi sanmasınlar.

Esedperestleri unutmadığımız üzere onları da asla unutmayacağız, bilsinler!

Gazze’de iman galip gelmiştir.

Hudeybiye Antlaşması nasıl ki Mekke’nin fethine yol açmışsa bu antlaşma da yeni kazanımların önünü açacaktır.

Her şeyin bir vakti vardır.

Ve dahi olanda hayır vardır.

Ey Gazze’nin onurlu ve yiğit insanları, gazanız da zaferiniz de mübarek ola!

Hamas lideri Meşal’in Reis Erdoğan’a katkıları için ettiği teşekkür, Suriye ihtilaliyle birlikte Filistin sıkıntısında Erdoğan liderliğindeki Türkiye’nin rolünü anlayıp takdir etmelerini umarım sağlar.

Gelen haberler İsrail terör devletinin üzerinde mutabakata varıldığı için açıklanan mutabakata ayak dirediği yolunda.

İsrail kelamının eri bir devlet olmadığı üzere düşmanlığı da namertçe olan bir çete devletidir.

Anlaşmayla açılan gediği kapatmaya gayrı gücü yetmez.

Hiçbir şey İsrail için eskisi üzere olmayacaktır.