Ayrıca mezkûr zikrediş ve ilettiğimiz sonuç, “Ey iman edenler! Allah için hakkı ayakta tutun, adaletle şahitlik eden kimseler olun. Rastgele bir topluluğa duyduğunuz kin, sizi adaletsiz davranmaya itmesin. Adaletli olun; bu takvaya daha uygundur. Allah’tan korkun. Elbet Allah yaptıklarınızdan haberdardır. (5 Maide: 8) mealindeki İlahî karara tabi olarak ilgili sapkın fırkaların tekfir edilmemesi konusunda pahalı bir hassasiyeti de doğurmuştur.

Hanefilik mezhebine tabi bulunan Büyük Selçuklu sultanları ve buyrukları, Bâtınilerin Abbasi hilafeti üzerindeki tesirini kırmayı peşinen ve hükmen üstlenmiş; halife de onları Bâtınîlere karşı bir kurtuluş umudu olarak görmüştür. Gerçekten Selçuklu hükümdarı halifenin özel davetiyle Bağdat’a gitmiş ve onun sarsılan itibarını iade etmiştir. Lakin Büyük Selçuklu bununla yetinmemiş, din ve iktidar ortasındaki ayrımı ortadan kaldırmak amacıyla evvel saltanat ve hilafet mensuplarının karşılıklı evliliklerini bu uğurda kullanmak istemiş; giderek bununla da yetinmeyip Abbasi hilafetini Bağdat’ın dışına çıkarmak istemiştir.

Ancak bu gerçekleşme iki sorunu de beraberinde getirmiştir.

İkincisi, Yavuz Sultan Selim’in Çaldıran savaşını takiben Kızılbaşlara uyguladığı şiddet, hem Osmanlı’nın o şiddeti din algısı içinde makulleştirmesine hem de Şah İsmail taraftarlarının da yeniden din algısı içinde gereğinden fazla abartmasına sebep olarak, Aliîlik tarikatı ile Ehl-i sünnet ortasında uydurma hadislerle, rivayetlerle ve efsanelerle destek edilmiş derin bir uçurum açmıştır.

Bu uçurum hiç kapanmamış, aksine Cumhuriyet’in birinci yıllarındaki olaylarla derinleşmiştir. Artık süratli bir geçişle üstte zikrettiğimiz hadiselerin bir günümüz Alevîsinin bakış açısına nasıl yansıdığına bakarak, artık kendi günümüze gelelim:

“Alevilerin politize olma süreci yani sizin incelediğiniz Türkiye Birlik Partisi devri ve akabinde yaşanan Madımak ortasında rastgele bir bağ gördünüz mü?

“Şöyle bir bağ var bence. Alevilerin geçirdiği sürecin değişmezleri var; daima olarak iktidar dışında tutulmaya çalışılması, ekonomik, siyasal yahut kültürel açıdan kenarda bırakılmak istenilmesi, dinî açıdan hâkim dini anlayışın dışına itilerek ötekileştirilmesi, yok sayılması ve imha… O denli ki, Batıni özelliklerini dikkate alarak söylediğimizde bu dışlamanın tarihi Selçuklulara hatta Ehlibeyt tartışmaları odağında İslam’ın doğuş sürecine kadar götürülebilir. Fakat Alevilere yönelik sistematik dışlamanın ağırlaşmasının Osmanlı İmparatorluğu, bilhassa de 16. Yüzyılda Osmanlı-Safevi gerginliğine bağlı olarak ortaya çıktığını söyleyebiliriz.”

Buradan devam edelim inşallah.