Türkiye ve dünyanın ağır politik gündeminden bir an sıyrılıp nihayet bu yazıyı yazmaya fırsat bulabildim.

Şu cümleyle başlayayım: Durum makus değil, çok makus.

Türkiye’de seküleri, muhafazakarı, dindarı, Marksist’i falan tam ortadan değil ancak aşikâr oranda ikiye bölünmüş durumdayız epeydir. Bir kısım daima “hiçbir hudut tarafından çevrelenmek istemeyen serazat bireyler” olmanın peşinde, bir kısım ise o değişmez maddeyi, ahlak yasasını arıyor gece gündüz.

Daha evvel “sınırsızlık dini” konusunda kalem oynatmıştım lakin yine kısacık hatırlatayım. Hiçbir üst otoritenin varlığıyla sonlandırılmak istemeyen, hayatı yalnızca haz ve memnunluk üzerinden tarifleyen, itikadı “yapabiliyorsam yaparım”, ibadeti ise “her türlü hazzı tüketici olarak deneyimlemek” olan dehşetli bir din, sınırsızlık dini.

Tanrısal otoriteden tutalım da ebeveyn otoritesine, toplumsal normlardan tutalım da içimizdeki ahlak maddesine kadar her türlü hududu ortadan kaldırarak tuhaf bir boşlukta, sınırsızca ve sorumsuzca yaşama dileği, bugünün dünyasında hepimize dayatılan bir gerçeklik olarak varlığını sürdürüyor.

Bu dayatmalara karşılık dünyadaki bir kısım insansa “sınırsız olmaz” diyerek bir direniş çizgisi kurmaya çabalıyor.

“Kimse kimsenin hayatına karışamaz” diye diye geldiğimiz nokta bir “idiotloji çölü”nden ibaret.

İşte bu idiotloji çölünde son vakitlerde gördükçe “ulan bu kadar da olur mu, yahu bu da yapılır mı?” dediğim bir sorun “kavatlık kesimi.”

Ben burada “kavat” tarifini biraz klasik karşılığından çıkarıp “mahremiyetini insanlara pazarlayarak yoluna bakan insan teki” olarak pahalandırmak isteğindeyim.

Şöyle şeyler oluyor artık Türkiye’de. İki bayan talkshow falan ayağına oturup cinsel fantezilerini alenen anlatarak para kazanıyor. Bir karı koca bikini ve mayolarıyla “spa deneyimlerini” kayda alıp yayınlıyorlar. Bir oburu, gözünden sakınması gereken iki yaşındaki çocuğunun mahremiyetini pazarlayarak yoluna bakıyor. Bir oburu en olmadık seks kıssalarını kahkahalar eşliğinde ortaya saçıyor. Bir diğeri vücudunu teşhir ederek çağdaş dilencilik yapıyor. Annesiyle babasının kendisini nasıl peydahladığını anlatan veyahut karısıyla karşılıklı oturup izledikleri porno sinemalardan bahseden “stand-upçı gavatlar”ı zikretmiyorum bile.

Aslında tabiatında pürüz, eksiklik ya da fazlalık olan bir şeyi pürüzsüz, eksiksiz, süper bir şeymiş üzere göstermeci formda sirkülasyona sokmanın yani pornografi yaygınlaştırmasının bir toplumda yol açabileceği sıkıntıları sabaha kadar konuşsak bitiremeyiz. Yalnızca cinsellik bağlamlı pornografi yaygınlaşmasından kelam etmediğimi söylememe gerek bile yok. Düğününden yemeğine, cinselliğinden konut dekorasyonuna kadar büyük bir pornografi setinin içinde yaşıyor artık beşerler. Aslında hiç olmayan, hiç de olmayacak bir hayatı norm kabul etmenin getirdiği tek şey en geniş manada “aşksızlık” oluyor. Aşk varsa acemilik vardır ve pornografi o usta kurgusallığı ile aşkın katilidir.

Doyumsuz, alınan her hazzın bu doyumsuzluğu beslediği, sonunda hazların peşinde tüketilen ve tükenilen bir hayat. Sınırsızlık dini bundan bir fazlasını asla önermiyor hiçbirimize.

Geçenlerde yatı olan bir seküler abimiz “yakın arkadaşım istesin ona yatımın anahtarını vereyim lakin iki aile olarak yat tatili yapılmaz. Zira insan, o kadar dar bir alanda arkadaşının eşini daima bikinili falan görmemeli” derken bir mahremiyet sonunu işaret ediyordu. Bir kısım insan, neredeyse içgüdüsel olarak “mahremiyet” arıyor tekrar. Zira çok sınırsızlıkla yaşanmayacağının farkına varıyor.

Tabii ki ana etken ekonomik yetersizlik ancak gençler ortasında evlenme oranının düşük olmasının en kıymetli ikincil nedeni de insanların artık “kendilerine ilişkin bir mahremiyet alanı” kurmak istemiyor oluşları. Kamusal alanda “pornografik bir göstermecilikle” yaşayıp gitmek ve “tek hududum sınırsızlıktır” diyerek ömür çürütmek “cancanlı” geliyor herkese.

Madem ki bu sene aile yılıdır, “minyatür bir mahremiyet kurup hudut belirlemek” manalarına da gelen aile kavramını buralardan ve bu biçimde konuşmak gerekir.

“Seviyorsan git evlen” ciddiyetsizliğine karşı “seviyorsan sonlarını yanlışsız çiz” ciddiyeti öneriyorum aslında. Tekrar sıkıntı olanı öneriyorum yani.