Quo vadis CHP?

İmamoğlu’nun da içerisinde olduğu CHP’li yöneticilerin tutuklanmasının ardından parti idaresi, iki evreli bir süreç idaresi takip etmektedir. birincisi partinin içerisine bakan ve kurultay kararı başta olmak üzere siyasetin nasıl belirleneceği ile ilgili. İkincisi ise sokağın mobilizasyonu ve boykot üzere kararları da içerisine alan toplumsal muhalefeti genişletme uğraşı. Kurultay kararının alınması, her ne kadar parti idaresinin mevcut gelişmeler karşısındaki konsolidasyonunu tahkim etmek olarak yorumlansa da reel-politik açısından mevzunun daha farklı tarafları olduğu aşikar.

Siyasetin her şeye karşın kendi mecrasında aktığı gerçeğini hatırda tuttuğumuzda, CHP kurultayının parti içi iktidar gayretinin bir yansıması olduğu da görülecektir. Hakikaten, Kılıçdaroğlu’nun çok kısa bir müddet içerisinde İmamoğlu’nu Silivri’de üçüncü sefer ziyaret ediyor oluşu, yalnızca İmamoğlu ile ilgili türel sürece itirazın bir sonucu olarak yorumlanamaz.

Uzunca bir müddettir Özgür Özel’den bir başkan yaratma stratejisinin hem İmamoğlu hem de Kılıçdaroğlu açısından yaratacağı kaygı ve riskler çok açık.

DENGELEME ÇABALARI

Bu perspektiften bakıldığında, Kurultay’da Kılıçdaroğlu’nun özellikle parti meclisinde mevzi kazanma üzere bir stratejiyle Özgür Özel’i dengeleme gayreti kelam konusu olabilir. Öteki yandan çok kuvvetli bir ihtimal olmasa da İmamoğlu’nun dayanağıyla ve delegenin daveti ile Kılıçdaroğlu, Özel karşısında aday olur ve yine Genel Lider olabilir. Lakin Kılıçdaroğlu’nun İmamoğlu’nun takviyesini almaksızın Özel’in karşısına çıkması mümkün değil. Hakikaten bu türlü bir adımın atılması, hem CHP’deki konsolidasyon uğraşlarını bozma olarak görülecek hem de partinin bugün oluşturmaya çalıştığı sinerji açısından büyük bir sorun olarak algılanacaktır.

Özel’den yeni bir başkan yaratma rüzgarının İmamoğlu açısından taşıdığı risk ise tüzel süreçlerin neticelenmesi sonrasında İmamoğlu’nun partideki geleceğinin ne olacağı ile ilgili belirsizlik. Siyasetin kurallarının işlediği bu denklemde, vekaleten Genel Lider koltuğunda oturmadığını ispatlama üzere bir yükümlülük hissi ile hareket eden Özel’in süreç yönetimi, parti seçkinlerini rahatsız edecek bir halde ilerlemektedir. O denli ki öteden beri İmamoğlu’nun Cumhurbaşkanlığı adaylığını bizatihi Özel’in geciktirdiği yönündeki spekülasyonların parti içerisinde de yapılması bu durumu doğrulamaktadır.

BOYKOTUN STRATEJİSİ

Sokak siyaseti üzerinden kitlelerin konsolide edilmesi ve boykot uygulanması da Özel’in liderliğini pekiştirme stratejisi olarak kıymetlendirilebilir. İlgili tüzel sürecin yönetilmesi noktasında sokağın mobilizasyonu ve boykot üzere kararlar, süreç idaresi noktasında Özel’in kendisine atfedilen sonları aşmaya çalıştığını göstermektedir. Özel’in son günlerde boykotun yarattığı meseleleri görmezden gelmesi ve mümkün çatışmaları dikkate almayarak derinleştirme ısrarı, kendi gücünü tahkim etme arayışı olarak da yorumlanabilir.

Fakat buradaki temel sorun, boykotun derinleştirilerek genel bir satın almama stratejisine dönüştürülmesindeki gayenin ne olduğu ile ilgili net bir tavrın olmayışı.

Global ölçekteki emsal aksiyonların yer yer bir replikasına dönüşen CHP’nin boykot stratejisi, hiç kuşkusuz ekonomik kırılganlık yaratmayı hedeflemektedir.

İktidarın, iktisat alanında yaşaması beklenen mümkün problemler üzerinden toplumsal muhalefeti derinleştirme ve seçimlerin yenilenmesi talebini içeren bu perspektifin başarılı olamama durumunda ne tıp bir hareketin devreye sokulacağı da belirli değil.

Özel’in CNN ve bilhassa BBC röportajının satır ortalarında karşımıza çıkan terk edilmişlik hissi ve yalnız kalma duygusu, CHP’nin elindeki seçeneklerin de ne kadar hudutlu olduğunu gösteriyor.

Sürecin başında Avrupa ve ABD’den istediği yansıyı alamayan CHP’nin, on yıllar evvel sahip olduğu bürokratik vesayet sistemlerinde da mahrum oluşu, yeni bir arayışı gündeme getirdi.

Sokak siyaseti üzerinden toplumsal ayrışma ve boykotu rastgele bir strateji olmaksızın genişletme gayreti olarak gündeme gelen bu arayış, bir sıkışmışlığın sonucu olarak da okunabilir.

CHP’nin mevcut durumu çatışma üzerinden sürdürebilme şartlarının yalnızca boykot ve sokağa indirgenmesi, sonuç alınabilmesini de güçleştirecektir. Bu türlü bir durumda, CHP’nin iktidara alternatif olabilme ve Türkiye’yi yönetme kapasitesi ile ilgili tartışmalar daha fazla gündeme gelecek ve muhtemel CHP iktidarında Türkiye’nin nereye evrileceği ile ilgili telaşlar de artacaktır.

Quo vadis CHP?

Bunlarda İlginizi Çekebilir