Ömrü hayatımda hiç ırkçı olmadım.

Kürtlüğümün daima ayırdında oldum.

Kürt aidiyetimi inkar edenlere ve ana dilim olan Kürtçemi yasaklayanlara karşı daima uğraş ettim.

Amin Maalouf’un dediği üzere, Kürt inkarı devrinde o yüzden Kürt aidiyetim daima görünür oldu.

Bir de İslami aidiyetim.

Zira Jakoben-otoriter din tersi laikçilik ideolojisi münasebetiyle İslami aidiyetim “irtica” olarak görülüp baskılandığı için ve dahi ben de o aidiyetime sahiplenip uğraş ettiğim için.

Ne İslami aidiyetimi ne de Kürt aidiyetimi hiç saklamadım.

Her yerde sahiplenip savundum.

O yüzden “İslamcı Kürtçü” diye yaftalandım.

Peki Kürtçü müydüm, Kürt ırkçısı mıydım?

Asla!

Ömrü hayatımda hiç ırkçı olmadım.

Irkçılığı/kavmiyetçiliği cahiliye pisliği olarak gören İslami anlayışım daima en önde oldu.

Benim yegane ölçüm, Kur’an oldu.

Peygamberin o ilahi öğreti doğrultusunda dedikleri oldu, ortaya koyduğu pratik oldu.

Veda Hutbesi rehberim oldu.

İman eden herkesi kardeşim bildim.

“Mü’minler fakat kardeştirler” ayetini düstur edindim.

İlayı kelimetullah davasına gönül vermiş herkesi kendimden bildim, kendimi de onlardan bildim.

Ümmet anlayışımı bu düstur belirledi.

Habeşli zenci köle Bilal’i kendi kavminin efendisi olan ve dahi amcası olan Ebu Leheb’e tercih eden Peygamberimizin tercihi ve tavrı benim için yegane yol gösterici oldu.

“Ümmetçi” dediler akıllarınca yaftalamak için.

Benim Kur’an’dan ve Peygamberimizden düstur edindiğim bu anlayışın ismi “ümmetçilik” ise bunu onurla üstümde taşıdım ve her yerde erdemle savundum.

Çünkü ben o Fransız tipi ulus ve ulusçuluk anlayışına karşı çıkan biriyim.

Fransız tipi vatandaşlık anlayışına da.

Ben sırf akidemin öngördüğü çerçeveyi temel alanlardanım.

Hiç kimseyi içine doğduğu kavmi-ırki aidiyetinden ötürü ne kıymetli görürüm ne de kıymetsiz.

Değer anlayışını mensup olduğu ırka-kavmiyete yahut ulusa dayandıran etnik milliyetçi ve ırkçı anlayışların tümüne karşı çıkan biriyim.

Kavimlerin-ırkların farklı olmasını Kur’an’da belirtildiği üzere, birbirimizi tanımak için olduğuna inananlardanım ben.

Hiç kimseye mensup olduğu kavim ve ırkın yahut ulusun bizatihi paha yahut üstünlük katmayacağına inananlardanım ben.

Ben bir Kürdü yalnızca Kürt olduğu yahut bir Türk’ü sadece Türk olduğu için sevmek gerektiğine inananlardan hiç olmadım.

Kürdün ezildiği her yerde Kürt oldum.

Türk’ün ezildiği her yerde de Türk oldum.

Hep mazlumdan yana oldum.

Mazlumun dinine ve ırkına bakmadım.

Hep zalimlere karşı çıktım.

Zalimin dinine ve ırkına bakmaksızın.

Benim nazarımda Müslüman bir Türk, Müslüman olmayan bir Kürt’ten evladır.

Benim nazarımda adaletli bir Hristiyan zalim bir Müslümandan evladır.

Hep şuna inandım: Kim ki içine doğduğu kavmi-ırkı yahut ulusu üstün ve bedelli görüyorsa işte o cahiliye pisliği üzerdir.

Hiç kimse ne yalnızca Türk olduğu için kıymetlidir ne de Kürt olduğu için.

Değer ideolojisini bu usul Türklük ve Kürtlük üzerinden kuranlara daima eşit ölçekte karşı çıktım.

O yüzden Türklük üzerinden ırkçılık yapanlar da rahatsız oldular benden, Kürtlük üzerinden ırkçılık yapanlar da…

Türklük üzerinden ırkçılık yapanlar beni “Kürtçü”, Kürtlük üzerinden ırkçılık yapanlar da beni “Türkçü” diye suçladılar.

Türk’e ve Kürt’e akidemizin dışında Fransız tipi ırkçı-ulusçu anlayış giydirmeye çalışanlar benim akide ve kültür temelli Türklük ve Kürtlük tanımımdan rahatsızlık duydular.

Türk’le Kürdü kardeşleştirip bir kılan ve bir tek millet kılan akide ve kültür temelli millet ve milliyet tanımımızdan üzücü halde rahatsızlık duydular.

Aziz Türkçemiz ile aziz Kürtçemizin kol kola girmesinden ve birlikte halaya durmasından rahatsızlık duydular.

Türk’ü yalnızca İlah dağına hapsetmek isteyen anlayış ile Kürt’ü Malazgirt ve Çanakkale ruhundan kopartıp seküleştirmek isteyen anlayış o yüzden bize aksilik temelinde birleşebildiler.

Ben bu akide ve kültür temelli anlayışım gereği yüksek sesle “Biz hem Türk’üz hem Kürt’üz, biz birlikte Türkiye’yiz!” dediğimde o yüzden daima birlikte şahsımıza kin kustular.

Varsın kussunlar.

Biz onları kendi düşmanınız olarak görenlerden değiliz.

Anlayışımız farklı bile olsa biz daima birlikte Türkiye olduğumuzu savunanlardan olmayı sürdüreceğiz.

Benim akide temelli kardeşlik anlayışını eksene alan ve takva dışında hiçbir üstünlükçü ölçüte inanmayan anlayışım, dahası bu biçimde düşünen herkesi bir büyük milletin evlatları olarak gören anlayışım çok şükür ırkçılıktan beri bir anlayıştır.

İslamiyet’le özdeşleşmiş bir Türklük tarifinden asla rahatsızlık duymadım, duymam.

Sözünü ettiğim akide ve kültür temelli Türk tarifine da “Türk milleti” tarifine da can kurban.

Ama ırkçılıkla ve Fransız tipi ulusçuluk anlayışıyla buluşan Türkçü anlayışa da Kürtçü anlayışa da karşıyım.

Ömrü hayatımda terörden yana olmadım.

Terör sevicisi hiç olmadım.

Terörün her çeşidine şiddetle karşı çıktım.

Terör örgütlerinin tümüne de.

O yüzdendir ki yıllar yılıdır PKK terör örgütünün mevt listesinde olan bir Kürt’üm ben.

Ama o birileri beni “terör sevici” diye yaftalamayı varsın sürdürsünler,

Tıpkı “Kürtçü-bölücü” olarak yaftaladıkları üzere.

Umurumda değil.

Çünkü ne ırkçıyım ne de terör sevici.

Ama ırkçı olanlar kendileri üzere bilmeye varsın devam etsinler.

Rahmetli Alparslan Türkeş’in Ziya Gökalp eksenli milliyetçilik anlayışının ırkçılık içerdiğine zinhar inananlardan değilim.

Bilge önder Dr. Devlet Bahçeli’nin milliyetçilik anlayışının da akide ve kültür temelli, yani ırkçılıktan büsbütün beri bir milliyetçilik anlayışı olduğuna yürekten inanan biriyim.

Bilge Lider’in temsil ettiği milliyetçilik anlayışının birleştirici olduğuna hiç kuşku duymayanlardanım.

Kürt Selahaddin ile Türk Alparslan’ı birebir milletin gururlu evlatları olarak bilip baş tacı eden ve günümüzde de Alparslan’ın torunları ile Selahaddin’in torunlarını birebir akide ve ruh ekseninde birleştirmeye çalışan bilge başkan Bahçeli’nin milliyetçilik anlayışının ırk-ırkçılık yahut Fransız tipi ulusçuluk temelinde olduğunu varsayanlar bühtan etmiş olurlar.

Hakikatin tahrifi olur bu.

Cumhur İttifakı çatısı altında yüreklerimizi vücutlarımızla bir arada kılmamızdan rahatsızlık duyanlar benim geçen hafta memleketim Adıyaman/Kahta’da Dava Ocakları’nın açılışına katılıp konuşma yapmamdan duydukları rahatsızlık, ne kadar yanlışsız yolda olduğumuzun göstergesidir.

Alparslan’ın torunlarıyla Selahaddin’in torunları tıpkı akide, tıpkı dava, birebir ideal ve tıpkı ruh etrafında bir ortaya geliyorlar.

Bir ve bir arada oluyorlar.

Birlikte Türkiye oluyorlar.

Ama o birileri bundan rahatsızlık duyuyorlar.

“Mehmet Metiner üzere Kürtçü ve terör sevici biri nasıl Ülkü Ocaklarında konuşturulur” diyorlar.

Akıllarınca benim üzerimden davacıları kışkırtmak istiyorlar.

Birileri de “Mehmet Metiner Türkçü olmasaydı konuşturulur muydu?” diyorlar.

Çok şükür ne sizin üzere Türk’üz ne de Kürt.

Biz Alparslan üzere Türk ve Selahaddin üzere Kürt’üz.

Ve siz isteseniz de istemeseniz de Alparslan’ın torunlarıyla Selahaddin’in torunları o ortak dava etrafında bir ortaya geleceklerdir.

Tam da vaktidir.