Zehra Sena Gültekin, Bolu’daki faciada eşi ve çocukları da dâhil olmak üzere ailesinin 13 ferdiyle birlikte hayatını kaybetti. Çok düzgün eğitim almıştı. THY’de çalışıyordu. Bir ailenin 14 ferdinin hayatını kaybetmesi, Uygur bir çocuğu evlat edinmiş olmaları kıssalarını esasen trajik hale getiriyordu; babasının milletvekili olması ve Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın cenazeye katılarak bu aile dostunun acısını gözyaşlarıyla paylaşması da Zehra Sena’yı medyada bir ölçü öne çıkardı.

Sosyal medyada merhume Zehra Sena için akıl almaz yorumlar yapıldı. Evlatlarına sarılmış halde vefat etmiş bir bayanın gerisinden “AKP’liydi, liyakatsizdi, torpille işe girmişti, ‘oh olsun’” kabilinden yorumlar yapıldı.

Bu yorumları yapanları, makûs bir aileye mensup, berbat bir çocukluk geçirmiş, tahminen babası bilinmeyen, tahminen babası tarafından tacize uğramış, şeytanın insan suretinde yansıdığı üç beş marjinal yaratık olarak görüp üzerinde hiç durmadan geçmek mümkün.

Ama o denli değil. Türkiye’de, hiçbir insanî bedele sahip olmayan öbekler var. Bunun yanında birbirine öfkeyle, nefretle, intikam hissiyle yaklaşan, kendisi üzere olmayanın bırakın dirisini ölüsüne bile nefret kusan, gözü dönmüş, gücü eline geçirip ortalığı kasıp kavurmak için fırsat kollayan azgın, azılı öbekler var.

Gazze’de tarihin en acımasız soykırımı yaşanırken, “ölenler Arap ve Müslüman, bize ne?” diyenlerin sayısı hiç de az değil. Ellerine güç geçse, ülkeyi cehenneme çevirirler.

Suriye’de Esed rejimi insanlık dışı katliamlar yaparken susanlar, hatta içten içe sevinenler, şimdilerde hatalılara yapılan operasyonları mezhepdaşlarına yönelik katliam olarak sunup ortalığı velveleye veriyorlar. Bunların eline ezkaza güç geçse, neler yapacaklarını tahayyül etmek güç değil.

Ya 15 Temmuz? O gece Fetullahçı darbe gerçekleşseydi, hiçbir prensibi, hududu, ahlâkı, kutsalı olmayan o yaratıkların ülkeyi nereye götürecekleri az çok kestirim edilebilir.

Gezi farklı mıydı? Kendisi üzere düşünmeyen, yaşamayan ve inanmayanlara karşı sokaklarda sergiledikleri azgınlığı, şayet fırsat bulsalar, topyekûn bir imha hareketine çevirmeyeceklerinden kuşkumuz mi var?

Statüko, en başından itibaren, yaptığı darbelerle azınlık iktidarını tahkim etti, çoğunluğu ezdi.

12 Mart 1971 muhtırasından çabucak evvel, 9 Mart’ta, Doğan Avcıoğlu’nun, İlhan Selçuk’un hezeyanlarıyla zihinleri zehirlenmiş generaller darbeyi yapabilselerdi, bugün dahi Türkiye Baas diktatörlüğü altında, Esed’in Suriye’sine kaçabilmeyi özgürlük sayabilecek kadar baskı görüyor, inim inim inliyordu.

“Hesap vereceksiniz, burunlarınızdan fitil fitil getireceğiz, kaçacak delik arayacaksınız, İstiklal Mahkemeleri’ni yine kuracağız” derken, seçimli bir iktidar değişiminden değil, öfke ve nefretle fırsatını kolladıkları bir isyandan, bir darbeden, bir rejim değişikliğinden bahsettikleri çok açık değil mi?

Türkiye’nin doğal fay sınırları var ve bunlar için yapılabilecek çok şey yok lakin içeride gözü dönmüş provokatörlerin, dışarıda Türkiye’nin hasım ve rakiplerinin bu öbekleri beslediği, kullandığı çok açık.

Örneğin, babası üzere cunta ve darbe hayalleri kuran, iç savaş kışkırtıcılığı yapan, tahrikleriyle günahsız insanların vefatına sebep olan, daha da ötesi, Türk olmadığı halde Türklük ve Türkçülük maskesiyle istismar ettiği kitleyi gözü dönmüş, hissiz, vicdansız, inançsız, acımasız, kör bir faşist tehdide dönüştüren Ümit Özdağ, üstelik hakkındaki somut kanıtlara karşın, tabir özgürlüğü mazeretiyle kendi haline bırakılabilir mi?

Ya da sahip olduğu ajansla mafyatik yapılanma içine girip ülkenin tanınan yüzlerini iç ve dış politikayı etkilemek için kullanan, tekelleşerek, örneğin Atatürk zıddı sinemaya karşı herkesi susturabilen, iktidar zıtlığını örgütlü aksiyona dönüştürebilen istismarcılara karşı sessiz kalınabilir mi?

Erdoğan ve AK Parti’nin 23 yıllık iktidar sürecinde kusurları olabilir, eleştirilecek çok yanları bulunabilir fakat Türkiye’de demokrasinin gelişmesi, ulusal iradenin tam manasıyla yerleşmesi yolunda, pusuda fırsat kollayan nefret öbeklerine karşı eşsiz, yiğit bir çaba verdiğini kimse inkâr edemez. AK Parti ve Erdoğan, yalnızca kendisine inanmış, kendisine oy veren kitleyi değil, tüm Türkiye’yi faşistlerden, mezhep yobazlarından, maceracılardan, dikta heveslilerinden, ajan-provokatörlerden, karanlıktan koruyorlar.

Yapılan mıntıka paklığı ülkenin hayrınadır. Geç bile kalınmıştır. İç cepheyi bütün renkleriyle, bütün farklılıklarıyla tahkim edecek olan bu mıntıka temizliğidir. Hiç çekinmeden sonuna kadar gitmelidir.