Konya, Sultanhanı ve Aksaray’dan başladığımız Anadolu’ya tohum ekme seyahatimiz Tekirdağ’a uzandı, oradan Ege’ye açıldı: Bodrum, Milas ve Muğla’nın bilinmeyen, saklı kalan, bastırılan İslâmî taraflarını keşfetmemize imkân tanıdı.

Ege’den Güneydoğu Anadolu’ya açıldık: Van, Bitlis, Tatvan, Siirt, Bingöl, Adana, Urfa ve Malatya’ya kadar uzanacağız pazartesiye kadar inşallah…

Bugün Muğla, Milas ve Bodrum izlenimlerimizi bu kentlerimizin güzide isimleri üzerinden anlatıyor MTO Bursa temsilcimiz Nuri Gür Bey kardeşim. Sizleri bu hoş yazıyla baş başa bırakıyorum. 

***

Ege’ye vardığımız andan itibaren, bizi karşılayan her yüz, her yer, her adım; aslında yüzeyde görünenin ötesinde bir hakikati keşfetme arayışımıza açılan kapılar üzereydi. Milas’ta sabahın birinci anından beri yanımızda olan, bizi yönlendiren Oktay Açıcı Bey’in rehberliğinde adım attığımız bu toprakların tarihi dokusuna, ruhuna ve maneviyatına dair bir şeyler fısıldayan izlerin peşine düştük. Bu kadim kent, sadece bir coğrafya değil; her köşesi asırların bilgisini, hikayesini, insanlık tarihine ve ahlâkî bedellere dair saklanmış hazineyi barındıran bir öteki âlemdi. Oktay abinin bize olan sıcak rehberliği, adeta bir yoldaşlığın en saf haliydi ve bu seyahatin derin izlerini kavramamıza büyük katkıda bulundu.

Cemal Demirtaş Bey’in, en başından beri bizlere samimi ve samimiyetle sunduğu misafirperverlik ise bu seyahatin duygusal derinliğine bir kapı araladı. Cemal abi, sırf bizi ağırlamakla kalmıyor, varlığıyla bu toprakların ulu istekli insanlarının izlerini yansıtıyor, derinlerde gizli olan o saf hisleri gün yüzüne çıkarıyordu. Onun öncülüğünde yalnızca bir konuk değil, bir dost üzere ağırlanıyorduk. Güya her yüzleşmemizde, her sohbetimizde bize anlattığı kıssalarla kalbimize işleyen bir bilgi sunuyordu; adeta bir kardeşlik destanı yazılıyordu o anlarda. Bu samimiyet, çağdaş dünyanın kaybolan pahalarını hatırlatır üzereydi; bizden bir kesim olan, bizde gizli kalan tüm hisleri yine harekete geçiren, insani sıcaklığıyla yüreğimize dokunan bir paylaşımdı.

Muğla vilayet merkezinde temsilci kardeşimiz Bilal Gürçay’ın bu tertibin arkasındaki görünmez emekleri, fedakârlıkları ve ince kanıları, bize sırf bir program sunmaktan öte, bu seyahatin ruhunu kavramamız için ihtimamla ördüğü bir maneviyat örgüsü üzereydi. Bilal kardeş, kent merkezindeki programların kapalı mimarıydı; onun varlığı, her anımızı zenginleştirip, ilmek ilmek işlenmiş manevî bir dokunun üzerinde yürüyormuşuz hissini veriyordu. Onun emekleri, bizleri sadece fizikî manada değil, birebir vakitte ruhî bir seyahate da davet eden bir mana taşıyordu. Her şey onun hassasiyetleriyle tasarlanmış, her ayrıntı düşünülmüştü.

Bu programlar sırasında Muğla Memleketler arası Gençlik Merkezine vardığımızda, burada bizi bekleyen Oktay Tavas Bey’in gençlerin gönüllerine, zihinlerine nakşettiği projelere şahitlik etme fırsatı bulduk. Gençlerin kalplerine adeta hikmet tohumu eken bu merkez, bir jenerasyonun manevi eğitimi için sabırla işlenen, büyüyen bir tohumun meyveye durması üzereydi. Selçuk Bayraktar’ın himayesinde gelişen bu projeye tanıklık ederken, sırf gençlerin değil; geleceğin bedelli fikirlerine, bu toprakların genç dimağlarında filizlenen ülkülere dokunuyor üzereydik. Oktay Bey’in öncülüğünde yürütülen bu proje, ülkülerin yalnızca fikirlerde değil, genç yüreklerde yeşermesi gerektiğini, bu coğrafyanın gençlerinin ise her birinin birer cevher olduğunu bir sefer daha gözler önüne serdi.

Programın başından beri, her anında hocamız Yusuf Kaplan’ın yanında olan, yorulmak nedir bilmeyen, her anını adeta bir adanmışlıkla ona ve bu davaya harcayan Şehmus Kızmaz’ın emekleri, gençlik gücünün nasıl gerçek bir halde kanalize edilip daha büyük amaçlar uğruna sarf edilmesi gerektiğine dair bir örnekti. Şehmus’un varlığı, bu seyahatte bize gençliğin dinamik gücünü, gücünü ve adanmışlıkla yoğrulan azmini hatırlatan bir meşaleydi. Yusuf Kaplan Hoca ise, sadece bir öncü değil; bu toprakların medeniyet damarlarını yine harekete geçiren, gençlerin zihinlerinde yesyeni ufuklar açan, onlara düşünmenin ve sorgulamanın ehemmiyetini anlatan bir bilge üzereydi. Hoca’nın her cümlesinde, her sözünde, geçmişle bugün ortasında kurduğu köprülerin titizlikle dokunduğunu, geleceğe uzanan bir ışık üzere yansıdığını görüyorduk.

Bu derinlikli seyahatin sabah birinci durağı, Milas Arasta’daki Ümit Usta’nın sıcak bir karşılamayla bize sunduğu ciğer lezzetiyle şekillendi. Lakin bu lezzet yalnızca damaklarımızı değil, aslında ruhlarımızı da doyuruyordu.