Kısa bir özet verelim: Ekrem İmamoğlu, İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin bütçesini ve rüşvet, tehdit, şantaj ile elde edilen gayri yasal geliri CHP’yi kurgulamak ve kendisini Cumhurbaşkanı adayı yaptırmak için kullandı. Elindeki parayla CHP’nin üzerine karabasan üzere çöktü. Kemal Kılıçdaroğlu’nu genel başkanlıktan uzaklaştırdı, Özgür Özel’i CHP’ye genel lider yaptırdı. CHP içinden yapılan şikayetler ve tanıklıklarla İmamoğlu hakkında soruşturma açıldı, tutuklandı.

Bu ortada, CHP’nin İstanbul Vilayet Kurultayı ve 38. Olağan Kurultayı’nın da şaibeli olduğu, yargı tarafından bu kurultayların da iptal edilerek CHP’ye kayyım atanacağı söylentileri üzerine Özgür Özel Harikulâde Kurultay daveti yaptı.

Özgür Özel, kurultay daveti yaptığı andan dün kurultayda seçilinceye kadar sert, kutuplaştırıcı, gerginliği artıran bir siyaset izledi. Kurultay’da tekrar seçilerek rüştünü ispat etmek, İmamoğlu’nun parası ve gölgesi olmadan da seçilebileceğini göstermek, koltuğunu korumak istiyordu. Gençleri sokağa döküp polisle çatıştırdı. Tabanı konsolide edebilmek için kışkırtıcı hareketlere başvurdu. Başarılı da oldu. Duygusal havanın tesiriyle karşısına rakip çıkmadı, seçime tek başına girdi ve delegelerin oyunu aldı.

CHP’nin de Özgür Özel’in de bu kurultayla şimdilik rahatladıklarını söylemek mümkün. CHP üzerindeki İmamoğlu vesayeti ortadan kalktı. CHP’nin Cumhurbaşkanı adayının artık Özgür Özel olduğunu söyleyebiliriz. İmamoğlu sorunu ise kapandı. Kısa müddet içinde İmamoğlu’nu CHP’liler bile hatırlamayacak, hatırlasalar bile yalnızca yolsuzluk, hırsızlık tezleriyle anacaklardır. İmamoğlu’nun Silivri’ye girmesini en çok CHP’liler istiyordu, çıkmasından ise en çok yeniden CHP’liler rahatsız olacaktır.

Ancak Özgür Özel’in önünde de dikensiz gül bahçesi yok.

CHP içi muhalefet pes etmeyecek, tartışmalar, arbedeler sürecektir.

Daha da kıymetlisi, şayet yargı 38. Olağan Kurultay’la ilgili “iptal” kararı verir ve CHP’ye kayyım atarsa, Özgür Özel’in genel başkanlığı da, dün yapılan kurultay da geçersiz olacaktır. İşte o vakit CHP içi muhalefet harekete geçecek, yeni ve güçlü bir kurultay süreci başlayacaktır.

Her şey bir tiyatrodan, kumpanyadan ibaretti, dün son sahnesi perdelendi. Şimdilik.

Dünkü Kurultay konuşmasında Özgür Özel şu sözleri kullandı: “CHP, istese tek parti olarak devam edecekken demokratik seçimlerle ülkeyi tanıştıran partidir.”

Hani bize “bir bitmedi mağduriyetiniz” diyorlar ya; evet bitmedi, zira sizin kibriniz bitmedi.

100 yıldır milletten kusursuz, sorgusuz, sualsiz tam bir itaat, iman ve ibadet bekliyorlar: “Her şeyi biz yaptık. Biz yoktan var ettik. Olmasaydık olmazdınız. Ülkenin mülkü, anahtarı bizde, tapusu bizim üzerimizde. Demokrasiyi, sandığı, özgürlüğü daima biz verdik size. Lütfettik. Hatta bizim sayemizde et yiyebildiniz. Biz olmasaydık isimleriniz Yorgo olurdu. Nankörsünüz nankör!”

Bu yersiz ve temelsiz kibir tükenmedikçe Türkiye’ye huzur gelmeyecek; neyse ki artık çok azlar.

Yeri gelmişken, son yazımda bahsettiğim “Anadolu” kavramı siyasi bir tabanı değil, işte tam olarak bu Kemalist/CHP kibri karşısında direnenleri kastediyor.

Bu ortada İsmet İnönü çok partili hayata keyfinden değil, mecbur olduğu için geçti. Bu da başka bir bahis.

Dün Yeni Şafak’ın sürmanşetinde Dünya Müslüman Alimler Birliği’nin fetvası vardı: “Gazze’deki soykırım karşısında cihat bütün Müslümanlara farzdır!”

Fetva değerli lakin bir karşılık bulacak mı? Maalesef hayır. İsrail Mekke’yi işgal edip Kâbe-i Muazzama’yı yıksa, en fazla birkaç gün kitlesel protesto olur, bir de İslam Konferansı Örgütü vs. toplanıp “şiddetle” kınama yaparlar. O derece bir vurdumduymazlık, o derece bir aymazlık…

Başımıza ne geldiyse halifesizlikten geliyor.

Hilafet eski haliyle geri gelmez fakat Dünya Müslüman Alimler Birliği üzere bir şuranın hilafet makamı üzere pozisyonlandırılması mümkün olabilir. Neden olmasın?