Buradan bütün bir dünyaya ilan ediyoruz:

Biz Kürtler asla ayrılıktan yana değiliz.

Biz Kürtler her türlü etnik ve siyasi bölücülüğe karşıyız.

Türkiye Cumhuriyeti’ni kendi devletimiz olarak görüyoruz.

Biz diğerlerinin Kürtleri değiliz, Türkiye Kürtleriyiz.

Türkiye bizim ana vatanımızdır.

Etnik/kavmî manada elbette Türk değiliz. Tıpkı Türk, Arap, Çerkez vb kardeş milletler üzere lisanı ve kültürü olan bir milletiz biz de.

Türkiye Cumhuriyeti devletini, yalnızca etnik/ kavmî manada Türklerin devleti olarak değil, bu ülkede yaşayan herkesin/hepimizin devleti olarak görüyoruz. Aidiyetimiz de, sadakatimiz da kendi devletimizedir.

Kendi devletimiz hepimize ilişkin özellikleri ve farklılıkları da elbette üzerinde taşımalı ve hepimizi temel hak ve özgürlüklerde eşitleyen bir vatandaşlık şuuruyla kucaklamalıdır.

Anayasal vatandaşlık denilen şey tam da budur.

Teorik olarak istediğimiz de budur bizim.

Cumhurbaşkanı tarafından “Türkiye Yüzyılı” vizyonu çerçevesinde vadedilen,

herkesi kucaklayan daha demokratik ve daha özgürlükçü yeni bir anayasanın tam da bu anlayış üzerine oturması gerektiğine inanıyoruz.

Biz bu ülkede yaşayan tüm etnik/kavmî ögeleri kendimizden biliriz.

Dillerini de kendi lisanımız biliriz. O yüzden göğsümüzü gere gere diyoruz ki, biz hem Kürt’üz, hem Türk’üz, hem Çerkez’iz, hem Arap’ız, hem Laz’ız…

Biz yalnızca Türk yahut

Kürt değiliz…

Biz birbirimizin kardeşiyiz, dengiyiz, eşitiyiz, hısmıyız, elhasıl her şeyiyiz…

Biz birlikte Türkiye’yiz…

Kürtçe ne kadar anadilimiz ise, Türkçe de, Lazca da, Arapça da, Çerkezce de bizim ana dilimizdir. Ana ve cet yurdumuzda var olan bütün lisanları bir ortada yaşatacak bir şuurun taşıyıcılarıyız biz.

İslam’la şereflendikten sonra İslam’ın ve Müslüman milletlerin bayraktarlığını yapan Türk milletini gururla ve hayırla yâd ederiz. 

Türkler öylesine İslam’la özdeşleşmiştir ki, “Türk milleti” denildiğinde akla “İslam milleti” gelmiştir. O yüzden “Türk milleti” tarifini, ırkçı tınılardan dahi uzak tutacak bir hassasiyet, hayati kıymettedir.

Biz Kürtler bu manada İslam’la özdeşleşmiş, kavmiyetçi/ırkçı anlayıştan ari “Türk Milleti” tanımlamasından zinhar rahatsızlık duymayız.

Bizim rahatsızlık duyacağımız ve kabul etmeyeceğimiz tek şey; Türk milletine kavmiyetçi/ırkçı bir ideolojinin giydirilmesidir ve bu bağlamda biz Kürtlerin de Türk olduğu argümanı üzerinden yok varsayılmalarıdır.

Çok şükür bu inkar anlayışı tüm acılarıyla birlikte tarihe uğurlandı.

Etnik kimliğin inkarı ve cebrî asimilasyon siyasetlerinin eseri olan “Kürt sorunu” artık yok.

Biz Kürtler inkara ve asimilasyona dayalı “Kürt sorunu”nu tarihe uğurlayan mert ve inançlı siyasetçi, Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan’ı bu yüzden derin bir hürmetle ve minnetle selamlıyoruz. Onun sayesinde artık Kürtleri sorun olarak gören, Kürtlerin varlığını, kimliğini, lisanını ve kültürünü yok varsayan bir devlet ideolojisi yok artık. Bu açıdan biz Kürtler, Sayın Recep Tayyip Erdoğan’a ne kadar teşekkür etsek azdır. Cumhurbaşkanımızı hepinizin huzurunda, kendi anadilimizle, “Biji Serok Erdoğan” diye hürmetle ve minnetle anmayı tarihi bir borç biliyoruz.

Her şey bitti mi? 

Bitmedi şüphesiz.

“Kürt sorunu” artık yok, hakikat, fakat “Kürtlerin sorunu” var.

Bugün işte bu sıkıntıları konuşmak için toplandık.

İnanıyorum ki bugün sorun olarak gördüğümüz her şey yarının Türkiye’sinde hiç olmayacaktır. Buna yürekten inanıyorum. Lakin elimizi çabuk tutmakta fayda var. Çünkü sıkıntıların tahlilindeki gecikmeler, problemden beslenenlerin elini güçlendiriyor. Vaktinde çözülmeyen her sorun bizi birbirimizden uzaklaştırıyor. Ortaya giren güvensizlikler,

bizi birbirimize düşürmek isteyenler için enfekte bir taban oluşturuyor.

Sözün tam da burasında şu yalın gerçeği hatırlatmak isterim:

Şayet Kürtlerin varlığı inkar edilmemiş, lisanı yasaklanmamış ve Kürtler bir asimilasyon siyasetine maruz bırakılmamış olsaydı, bizim bir Kürt sıkıntımız hiç olmayacaktı.

Etnik kimliğin inkarıyla ortaya çıkan bu sorun,

vaktinde çözülmüş olsaydı, ülkemizin bu problemden beslenen bir terör sorunu,

bir dağ sorunu hiç olmayacaktı.

Terör örgütüyle uğraş sistemlerindeki yanlışlıklar ve dahi sivil halka yönelik zalimlikler o inkarın kaskatı olduğu yıllarda geniş bir mağduriyet alanına sebebiyet vermemiş olsaydı, bugün karşımızda o mağdur sosyolojiden beslenen, memleketler arası ve bölgesel güçlerden aldığı takviyeyle

adeta devletleşen bir oluşum olmayacaktı.

Bir yanda süregiden inkar ve asimilasyon siyasetleri, öbür yanda bu sorunu kalkış noktası olarak aldığını belirterek dağa çıkan örgütle çaba ederken kullanılan yanlış usuller, bölgede yaşayan Kürt halkını dışlayan ve terör örgütüyle özdeşleştirip baskılayan siyasetler, köylerden akın akın Batı’ya göç eden Kürtlerin yaşadığı travmalar, sığındıkları kentlerde terör yandaşı üzere görülerek dışlanmaları ve bütün bunlara tanıklık eden Kürt çocukların hınçla büyümeleri olgusunu gözlerinizin önüne getirdiğinizde, terör örgütünün ihtiyaç duyduğu sosyolojik tabanın nasıl oluştuğunu anlarsınız.

Başbakan olduğu periyotta Sn. Recep Tayyip Erdoğan’ın inkar ve asimilasyonla birlikte sivil halka yönelik yanlış terörle çaba prosedürlerini sonlandırması, ne yazık ki artık etnik problemden bağımsız bir diğer sıkıntıya dönüşen terör olgusunu sonlandırmayı sağlayamadı.

O yüzden her şey vaktinde olmalı diyoruz.

Cumhurbaşkanı’nın “Kürt sorunu artık yok, terör sorunu var” dediği konu tam da budur işte. 

Doğrudur, Kürt sorunu, eski Türkiye’ye ilişkin bir sıkıntıydı. Bu sorun artık yok. Lakin bu sorunu münasebet göstererek dağa çıkanlar, sorun çözüldüğü halde ellerindeki silahlarla dağda bulunmayı sürdürüyorlar. 

Demek ki dağ ve dağdakiler meselesini da ne yapıp edip çözmemiz gerekiyor. Sonuçta terörist dediklerimiz de bu ülkenin evlatlarıdırlar. 

Terör örgütünün başı Abdullah Öcalan 1999’da yakalandıktan sonra “İnkar biterse isyan biter” demişti. 

Ama bu mümkün olmadı.

Erdoğan büyük bir cüretle inkarı bitirdi fakat Öcalan isyanı bitiremedi. 

Paradoksa bakınız ki Öcalan’ı yakalayıp Türkiye’ye teslim eden ABD, sonrasında Öcalan’ın örgütünün her manada hamisi oldu. Bugün o örgüte Suriye’nin kuzeyinde bir devlet kurdurtmaya çalışıyor.

İşin en çelişkili ve trajik yanı şu: Türkiye Kürtlerine o örgüt üzerinden Erdoğan düşmanlığının empoze edilmesidir. İnkar, asimilasyon ve baskı siyasetlerinin mimarı olanlar bugün Kürtlere sevdirilmek istenirken, inkar ve asimilasyonla birlikte Kürtler üzerindeki acımasız baskı siyasetlerine ve yanlış terörle gayret formüllerine son veren Erdoğan’ın düşmanlaştırılması, biz Kürtlerin üzerinde kıymetle düşünmesi gereken bir olgudur.

Bunun manası açıktır: Kürtler için uğraş ettiğini söyleyen o örgütün o denli sanıldığı üzere, Kürtler diye bir önceliği ve Kürtlük diye bir hassasiyeti yok. 

Onlar için öncelikli olan, ideolojik hassasiyettir. O terör örgütünün Kürtlerle ilgili hassasiyet tezleri büsbütün sözdedir. Onlar Kürtler için bir iktidar istemiyorlar, Kürtlerin iktidar olduğu bir ülke de gerçekte olsun istemiyorlar.

İstedikleri tek şey, Kürtler üzerinde iktidar olabilmek. Kürtler üzerinde kendi ideolojik iktidarlarını kurabilmek. Ve iktidar marifetiyle de kendi makbul Kürtlerini oluşturabilmek. 

Bu “Kürtler için Kürtlere rağmen” zihniyetinin demokrasi diye sarmalanması, ayrıyeten bir hilkat garibesidir.

Evet, onlar her Kürt’ü sevmezler. Kendi ideolojilerine ve iktidarlarına karşı çıkan Kürtleri de Kürt kabul etmezler. 

Onlara kendilerinin iktidarda olamayacakları bir Kürt devleti dahi teklif etseniz, hiç kuşkunuz olmasın, bunu ellerinin karşıtıyla reddederler. 

Onlar kendilerinin iktidarda olmayacakları bir Kürdistan olsun istemezler. 

Onlar için Kürtler yahut Kürtlük, yalnızca kendi ideolojik iktidarlarını kurmak için bir araçtan ibarettir. 

Bugün Irak Kürdistan Bölgesel İdaresine karşı İran milisleriyle bir olup savaşmalarının tek sebebi budur. 

Suriye’nin kuzeyinde kendilerinden farklı düşünen yüzbinlerce Kürt’ü baskılayıp sürgüne göndermelerinin sebebi budur. 

Kendisine karşı çıkan Kürtleri zalimce katleden bir örgütün Kürtler ismine ve Kürtlük hassasiyetiyle hareket ettiğini söylemek, kocaman bir palavradan ibarettir. 

Kürtlere yönelik baskı ve imha siyasetlerine karşı çıktığını argüman eden bir partinin, nedense o  örgütün kendinden olmayan Kürtlere yönelik sindirme ve yok etme siyasetleri karşısında, bırakınız tek eleştirel laf etmeyi, onaylayıcı bir tavır sergilemesi de, Kürtlük ve Kürt hassasiyeti bağlamında not edilmesi gereken trajik bir çelişkidir.

Buradan dağdakilere sesleniyoruz: Bizim ismimize, yani Kürtler ismine öldürmekten vazgeçiniz…

Biz Kürtler ismine konuşmaktan vazgeçiniz…

Biz Kürtlerin geleceğine dair konuşmaktan da vazgeçiniz…

Kürtlerin kendi bahtlarını kendilerinin tayin etmesi gerektiği savında samimi iseniz, ellerinizdeki silahları bırakınız da o denli konuşalım…

Ellerinizdeki silahların gücüyle Kürtlere bir gelecek belirlemekten vazgeçiniz…

Bırakınız da biz Kürtler kendi siyasi tercihlerimizi kendimiz hiç bir silahlı tehdide ve baskıya maruz kalmadan özgürce yapalım…

Nasıl bir ülkede yaşamak istediğimize biz kendimiz özgürce karar verelim…

Kendimiz için nasıl bir gelecek istediğimize, kendi özgür irademizle biz karar verelim…

Nasıl Kürt olacağımıza, neye inanacağımıza  veya inanmayacağımıza ve nasıl yaşayacağımıza da bırakınız kendimiz karar verelim…

Çekin ortadan silahlarınızı…

Bu ülkede demokratik siyaset kanalları açıktır.

Kürt halkına güveniyorsanız, silahlarınızı ebediyyen toprağa gömünüz ve yalnızca siyasette karar kıldığınızı gösteriniz…

Silahla siyaset bir ortada olmaz.

Siyaset silahın buyruğunda olursa demokrasi de siyaset de ölür.

Ayrı bir devlet istemiyorsanız, Kürtler ismine talep edilebilecek her şey, demokratik siyasetin hususudur. Ve pekâlâ bu taleplerin hepsi siyaset yoluyla hayata geçirilebilir.

Siyaset yoluyla elde edilebilecek talepler için siyaset dışı yollara sapmak gayrı legaldir ve asla kabul edilemez.

Hiçbir eksiklik yahut yanlışlık silahın münasebeti olamaz.

Silahlı tahlili her halükarda reddeden bir siyaset anlayışı, yeni bir tahlil sürecinin kapısını aralayabilir.

Silahların şartsız bırakılması ve sırf demokratik yasal siyasette karar kılınacağının pratikte gösterilmesi halinde yeni bir tahlil süreci niye başlamasın?

Gelin daha fazla kan ve gözyaşına sebebiyet vermeyiniz diyoruz…

Kürtler ismine siyaset yaptığını sav eden partiye de buradan sesleniyoruz:

Kendinize güveniyorsanız, sırtınızı silaha dayamadan ve silahtan medet ummadan Kürt halkının karşısına kendi fikirlerinizle çıkınız…

Demokratik ve özgür bir rekabet ortamında Kürtler kimi tercih edeceğine kendisi karar versin, kimin kendisini temsil edeceğine de bizatihi kendisi karar versin…

Bunu yapmıyorsanız/yapamıyorsanız ne Kürtler ismine konuşunuz, ne de Kürtler için demokrasi uğraşı verdiğinizi sav ediniz. 

Kürtler ismine çaba, Kürtlere kimden zulüm ve haksızlık  gelirse gelsin, hiç bir amanın ardına sığınmadan hamasetle karşı çıkmayı ve Kürtlerin başta hayat hakkı olmak üzere tüm haklarını herkese karşı unsurlu bir biçimde savunmayı öngörür…

Demokrasi ismine çaba de, silahlı tahlili reddetmeyi mecburî görür…

Bunu yapmayanların/yapamayanların Kürtlük savları da demokrasi argümanları da kelamdan ibarettir.

Buradan ilan ediyoruz: Biz Kürtler silahın vesayetini de, silahın buyruğundaki siyasetin vesayetini de  reddediyoruz. Bu tıp vesayet biçimlerinin Kürtlerin hak arama uğraşına ziyan verdiğine inanıyoruz.

-Son yazı, Cuma’ya-