Kültürel eziklik: Yenemiyorsan boykot et!
Özgür Özel’in Saraçhane’de açıkladığı boykot listesi Türkiye’ye yönelik ticari kumpasa dönüştü. “Yaptırım” demiyorum bakın. Zira bir insan, bir siyasetçi, bir ana muhalefet lideri
kendi ülkesine yaptırım uygulamaz.
Lakin bu vasıflardaki bir kişi ve kitleler, kendi çıkarları için, misal
politik hırsları doğrultusunda
ülke iktisadını batırmaya çalışabilirler. Özgür Özel’in öncülüğündeki boykotun hedefi tam olarak budur. Boykot, emperyaliste, kapitaliste, işgalciye, soykırımcıya karşı yapılırsa kitlesel ve manalı bir gayrete dönüşür. Boykot,
memleketin üreticisini, esnafını maksat alıyorsa
hedefi farklıdır, bir çıkar alakası vardır. Art planda markalar hatta
devletlerin savaşına
dönüşür. Örneğin büyük bir öfke ve nefretle gaye yapılan Espressolab’ı boykot etmek en fazla kimin tezgahının önünü açıyor ve cirosunu yükseltiyorsa boykotçular ona çalışıyor demektir.
Özgür Özel bir liste açıkladı. Sonra kimi markaları çıkardı, kimilerini aldı, paylaşımlar silindi vs. Karman-çorman,
memlekete zerre yararı olmayan
lakin güya memleket için yapıldığı “
sandırılan
” bu aksiyon ticari faşizmi de hortlattı.
Ticareti baltaladı.
Fişlemeleri elden ele yaydırdı,
cadı avlarının yerini inşa etti
ve daha da beteri,
muhalefetin gelecek simülasyonunu
sundu.
Bu ortada,
CHP’nin boykotunu kucağında bulan “bağzı” ezikler
ve yeteneksizler de alakasız marka ve kuruluşlara olan öfkelerini ete kemiğe büründürdüler. Alttan alta,
fırsat bu fırsat diyerek
taarruza geçtiler.
Önce şöyle bir Tweet atıldı:
“Tasarım dünyası için de bir boykot listesi gerekli mi? Yeni Şafak ile göbekten bağlı Arkitekt’i takipten çıkmak için bir hatırlatma ile başlayalım.”
Bunu yazan,
Amerika’da yaşayan Hayrettin Güç isimli bir kent tasarımcısı
ydı.
Buna paralel olarak Instagram’da da şöyle bir paylaşım yapıldı:
“Özellikle mimar meslektaşlarım ve başka takipçiler boykotu her alana yayalım, takipten çıkalım, çıkmayanları uyaralım. @Arkitektcom seri bir biçimde boykot.”
Bunu yazan da
İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin İBB Miras şirketinde proje müdürlüğü vazifesini yürüten Merve Gedik
’ti.
Benzer bir davet
Ekşi Sözlük
’ten de yapıldı:
“Albayrak medya kümesine ilişkin olduğunu yeni öğrendiğim yayın kuruluşu. Instagram hesapları mimar yahut mimar adayları ortasında çok popülerdir. Boykot listesine eklenmesini rica ediyorum.”
“Arkitekt ne alaka?” diyenler olacaktır? Çok alakası var. Boykot listelerine sokmak isteyenleri anlayabiliyorum aslında. Zira
ellerinden diğer bir şey gelmiyor.
Bakın ironi falan yapmıyorum. Çaresizlikleri bu raddeye vardı. Arkitekt’i kısa müddette; tasarım, mimarlık ve sanat alanındaki yayıncılığı ile tepeye çıkaranlar mütevazılıklarından milim taviz vermiyorlar o farklı sıkıntı. Zira ziyadesiyle profesyoneller.
Ne mi yaptı Arkitekt? Mimarlık alanında yayın yapan medyalardan biri olmak hedefiyle beş yıl evvel çıktıkları yolda tepeye oturdular. Kaliteli içerikleri çok sevildi. Bilhassa de mimarlık öğrencileri bilgilendirici paylaşımlarını çok tuttu. Haliyle sanat ve mimar topluluğunda ses getirdi.
Ortaya konan kalite ve gelişimden rahatsız olanlar oldu
. Vakit zaman yazdılar. Röportaj veren mimarları, hocaları fişlediler. Lakin Arkitekt mecrasında, sıfır politik içeriklerle büyümeye devam etti. Bu ortada Arkitekt grubunun işine ne kadar odaklandığını,
siyasi bir kalkışmanın odağında anılmamak
için de maksat gösterenlere karşı sessizce içerik üretmeye devam ettiklerinden anlayabiliriz. Şu da var: Arkitekt’i seküler toplulukta destekleyen, ilgiyle takip eden ve hakkını teslim eden binlerce takipçisi var.
Sadece Arkitekt değil kümemizin öteki markalarından
Ketebe de
benzer paylaşımlarla
el altından ideolojik boykot listelerine sokulmak isteniyor
. Zira Ketebe de “bağzı” rakiplerine geri kalmışlık nöbetleri geçirtiyor. Şu ay prestiji ile edebiyattan sosyolojiye, ideolojiden bilime, sanattan çağdaş kurgulara kadar neredeyse her alanda yayıncılık yapan ve birkaç yılda 1500 kitaba erişmiş. Maharet yalnızca kitap basmak değil.
Ketebe Türkiye’de kitap yayıncılığında oyunu tekrar kuruyor
. Kendi ekosistemini inşa ediyor. Çok önemli bir insan kaynağı var. Her alanın uzmanlarıyla çalışıyor. Entelektüellerden oluşan geniş bir yayın kurulu ve yayın hafızası var. Birilerinin at oynattığı kültür yayıncılığı meydanına kendi atıyla giren bir yayınevinden bahsediyoruz. Okurları biliyorlar, Ketebe’yi anlatmaya gerek yok.
Fakat Ketebe’ye çeviri yapan, editörlük işlerini yürüten, çizimlerini hazırlayan işçilerin
tespit edilip amaç gösterildiğini,
tehditlerin havada uçuştuğunu duyuyor okuyoruz.
Bakın bu fikir uyuşmazlığı falan değil.
İdeolojik nefret
in ta kendisi. Fakat diğer bir keder daha var:
Mesleki ve fikri olarak yenilmişlik hissi.
Mimarlık bölümüne, sanata ve kitaba yatırım yapan, gençleri tasarlamaya, okumaya yönlendiren Arkitekt ve Ketebe üzere mecralardan
kimler neden rahatsız olur?
Bunu bir hem klâsik medya çalışanı hem de dijital yayıncı olarak söylüyorum: “Rekabet.” Yani geri kaldılar. Haliyle
geçildikleri için, farkı kapatmanın yöntemsiz ve etik olmayan yollarına başvuruyorlar.
Arkitekt ve Ketebe’deki arkadaşlar tahminen bu yazıyı yazdığım için bana da sitem edecekler fakat bir takipçileri, müdavimi okurları olarak müşahedelerimi aktarmak istiyorum.
Yazıyı da ne demek istediğimi açarak bitireyim: Arkitekt ve Ketebe, üretim yaptıkları alanlarda markalaştılar. Doğal kitleleri oluştu.
Reklamları içerikleri oldu
.
Ortaya çıkan tablo da bu vakte kadar mimarlık alanında içerik ürettiğini sanan mecraların aslında kayda kıymet işler yapmadıklarını ortaya koydu. Yayıncılık ve içerik üretiminin de bir kreatifliği olduğundan, okurların, takipçilerin buna kıymet verdiğinden haberleri yokmuş oysaki. İşte
Arkitekt
ve
Ketebe
sektördeki “bağzı”
rakiplerini
;
geri kalmışlıklarıyla yüzleştirdi.
Boşa düşürdü. Bütün öfke ve nefretleri bundan. Kayda geçsin istedim.
