Kılıçdaroğlu affetmedi…
Koca Ragıp Paşa
’nın, etnik ayrımcılık içerdiği argümanıyla eleştirilebilen ünlü lafıdır; “Şecaat arz ederken merdikıpti sirkatin söyler.” Yaklaşık olarak “Kıpti’nin mert olanı, yiğitlik taslamaya çalışırken hırsızlığını ifşa eder”, diye çeviri edilebilir.
Sayın Kılıçaroğlu’
nun başına gelen de budur…
Kullandığı cümle motamot şöyle: “Aday olmama kararımın nedeni; ‘aday olursan yüzüne tükürürler’ diyen siyasetçilerin tehditleri değildir; zira çalanların yüzüne tükürülür ve ben çalmadım.”
Muharrem Sarıkaya
’nın
Habertürk
’teki açıklamasına nazaran “Aday olursan yüzüne tükürürler” diyen kişi
CHP
Yerel İdareler ve Dirençli Kentlerden Sorumlu Genel Lider Yardımcısı
Gökan Zeybek
imiş.
Kılıçdaroğlu’nun daha evvel
İmamoğlu
ve etrafındakileri kastettiği düşünülen “Sırtımdan hançerlediler” kelamı olmasa “Ben çalmadım” derken “Acaba kimi kastetti” diye uzun uzunluklu düşünürdük… Meğer bu iki tespit ve de İmamoğlu’nun yolsuzlukla suçlanması birbirini tamamlıyor ve ortaya kimi kastettiğiyle ilgili doğal bir sonuç çıkıyor…
Bu ortada Kılıçdaroğlu’na yakın bir gazeteci olduğu söylenen
Nuray Başaran
Hanım’ın katıldığı yayında sarf ettiği kelamlar de var:
“…Şaibeli bir kurultaydan, sırtından hançerlerle çıkmış bir Kemal Kılıçdaroğlu’nun aslında o idare tarafından hem şaibeyi kabul ederek hem de buna önlem olarak açılmış bir kongrede aday olması kendisini inkâr etmesi manasına gelirdi ve bu kurultayı da yasallaştırıldı.”
Sonuç, Özgür Özel siyasi irtibatta, her ne kadar fikriyatın, ideolojinin, projenin, gelecek dizaynına yönelik görüşlerin zerresini içermese de kısa devirde başarılı olabilen provokasyona, siyasi söyleme, retoriğe dayalı yaklaşımıyla bu Kongre’den sonra bir taşla pek çok kuşu birden vurmuş olacak: İmamoğlu’nun adaylığı ve Özel’in üzerindeki vesayeti kalkacak; Kemal Kılıçdaroğlu ekarte edilecek;
DEM Parti
konusunda aldığı milliyetçi halleriyle DEM’den veto yeme ihtimali artan
Mansur Yavaş
belediyesine dönecek ve Cumhurbaşkanlığı yolu açılacak…
Bir gaye ki hayali cihan değer…
Her yolu denemeden ‘pes etmek’ olmaz…
İş dünyasının buluştuğu toplumsal medya platformu
LinkedIn
’in
810 milyondan fazla kullanıcı
sı ortasında ‘karar verici’ durumlarda çalışanların sayısı
65 milyon
imiş ve bu platformdaki reklam harcamaları bir evvelki yıla nazaran
yüzde 21
artmış.
Dijital Pazarlama Okulu
, bu bilgilerden yola çıkarak iş kontakları kurmak, nitelikli çalışanlara ulaşmak, marka bilinirliğine katkı sunmak ve müşteri kazanmak için Platformun nasıl kullanılabileceğiyle ilgili kimi bilgiler paylaşmış.
LinkedIn reklamcılığı, öbür platformlardan daha besbelli ve
hedef odaklı
bir yapı sunuyormuş. Reklam paneli üzerinden, yanlışsız amaç kitleye ulaşmak için marka bilinirliği yaratma, dönüşüm odaklı kampanyalar oluşturma ya da eser üzerinde düşünme sağlama üzere birçok farklı seçenek mevcutmuş. Ayrıyeten ‘
pozisyon bazlı hedefleme
’, yani, yalnızca belli konumlardaki bireylere ulaşmak mümkünmüş.
Öte yandan ‘
marka bazlı hedefleme
’ ile yalnızca belli bir markada çalışan şahıslara de ulaşılabiliyormuş.
Bu kadar ayrıntıya girmemizin elbette bir sebebi var… Üzerine düşeni yapmadığı hâlde daima şikâyet etme hâlini tanımlayan ‘
sosyal şımarıklık
’ olgusuna çok sık rastlar olduk…
İki yere başvurup “İş bulamıyorum” diyerek meskende görüntü oyunuyla ömür tüketen gençler bunun en belirgini olabilir lakin en az onun kadar yaygın bir diğeri da hazırladığı ilanı toplumsal medyaya ‘post’ edince yetişmiş eleman bulmak için her şeyi yaptığını zanneden iş verenlerdir… Şikâyet ile şımarıklık ortasında çok ince bir çizgi olduğuna inananlardanız, bir de her yolu denemeden, bu yolların inceliklerini kullanmadan şikâyet etme hakkını kendimize tanımayız… Yararını çok gördük, tavsiye ederiz…
‘Nezaket’ verimliliği artırıyor
İnsan Kaynakları İdaresi Derneği
(Society of Human Resource Management – SHRM), 1.500’den fazla ABD’li çalışanla bir anket yapmış. Buna nazaran, ofise dönüş mecburiliği olan şirketlerdeki çalışanlar, bu zorunluluğun olmadığı şirketlere kıyasla ortalama
yüzde 63
oranında daha fazla nezaketsizliğe maruz kaldıklarını söylemişler.
SHRM Lider Yardımcısı
James Atkinson
bunun nedenini, yüz yüze çalışmanın hem saygılı etkileşim hem de kişilerarası sürtüşme için daha fazla alan açmasına bağlamış. Ayrıyeten pandemi nedeniyle, uzun müddet izole çalışılmasının da birtakım garipliklere ve yanlış anlaşılmalara yol açabileceğini belirtmiş…
Peki ‘iş yerinde nezaketsizlik’ denilince neler anlaşılmalıymış? Örneğin;
kaba
yorumlar, topluluk önünde
küçük düşürme
ve
duygusal aşağılama
üzere besbelli davranışların yanı sıra karşısındakinin
kelamını kesme
gibi daha masumane görünen fakat yaralayıcı olabilen davranışlar da bu kapsamda değerlendirilebiliyormuş.
Mobbing
gibi nezaketsizliğin de şikâyet etabında tanımlanması ve ispatı güç olsa da mali sonuçları net!.. SHRM’nin açıklamasına nazaran; iş yerindeki nezaketsizlik
günde
yaklaşık
2 milyar dolarlık üretkenlik kaybı
na neden oluyormuş.
Bunu engellemek için üç kritik adım kelam mevzusuymuş:
1
. Üst idare tarafından belirlenmiş
‘net davranış beklentileri’
nin açıklanmış olması.
2.
SHRM datalarına nazaran, çalışanların neredeyse dörtte üçü yöneticilerinin nezaketsizliği önlemek için daha fazlasını yapabileceği konusunda hemfikirmiş. O nedenle yöneticilerin
gerginliği azaltabilecek yetkinlik
le donatılması.
3
. Çalışanların iş yeri nezaketsizliğiyle ilgili tasalarını bildirebilecekleri
erişilebilir kanallar
a sahip olmalarının sağlanması.
Neyse ki sonradan öğrenilebilen bir haslet olan nezaket (zarafet ve nezahet ile birlikte) üzerine uzun vakittir baş yorduğumuz, toplumsal hayatın ülkü biçimde düzenlenmesi,
ilişki
ve
bağlantı idaresi
için son derece kıymetli gördüğümüz bir kavramdır… Gazeteci ve müellif
Norman Cousins
’ın “Medeniyetin en yüksek noktası sanatla değil, insanların birbirlerine üstün nezaket gösterebilme yetenekleriyle ölçülür’’ kelamında anlatılmak istendiği ölçüde önemli!..
