Okuyucularımızın sesi olmaya devam ediyoruz. Bugünkü yazımızda okuyucularımıza sorduğumuz “Kurumlarınızda gördüğünüz ve düzeltilmesini istediğiniz üç sorunu yazabilir misiniz?” sorusuna çok sayıda yorum geldi. Bugünkü yazımızda bu sorunun karşılığını açıklamaya çalışacağız.

Bir okuyucumuz iletisinde; “1. Yönetici sıfatı taşıyan şahısların kâfi donanıma sahip olmaması. 2. Kurum içi eğitimlerin verilmemesi 3. Birebir işe farklı fiyatlandırma. 4. Teknik olan bir çalışanın teknik olmayanlarla çabucak hemen tıpkı fiyatı alması.” tabirlerini kullanmış.

Biz üç sorunu yazmasını istedik ancak okuyucumuz dört sorunu belirtmiş. Maalesef okuyucumuzun belirtmiş olduğu sıkıntılar kamuda yaygın bir biçimde görülmektedir. Yöneticilerin kâfi donanıma sahip olmaması yöneticilere olan saygıyı ve inancı de zedelemektedir. Şuana kadar hiçbir yöneticiden ben bu işi yapacak donanıma sahip değilim, hasebiyle da istifa ediyorum kelamını duymadık, bundan sonra da duymamız epey güç.

Bir okuyucumuz bildirisinde; “Yardımcı Hizmetler Sınıfı çalışanına derhal tahlil bulunmalı, paklık çalışanları o masa başından yani memurun yerinden kalkmalı. YHS memurlar hakkına kavuşmalı çekilen sıkıntı bitmelidir.” sözlerini kullanmış.

Başka bir okuyucu ise; “En düşük haklara sahip YHS 4 tediye, 2 ikramiye ve yol parası almıyor. Bu haklar şirketten kamuya geçen paklık işçilerine verildi YHS’ye değil. Tam aksisi olmalıydı. Enayi değiliz her şeyin farkındayız.” tabirlerini kullanmış.

Daha evvelki yazılarımızda da belirtmiş olduğumuz üzere kamu kurumlarındaki birebir işler üç farklı statüde ve üç farklı maaşla yaptırılmaktadır. Yani, kamuda tıpkı iş memur statüsündeki YHS çalışanına, emekçilere ve kontratlı çalışana yaptırılmaktadır. Bu durum ise ister istemez kurumsal barışı bozmaktadır.

Başka bir okuyucumuz iletisinde; “Sendika iş yeri temsilcisinin birebir vakitte kurumun idarecisi olması” sözlerini kullanmış.

Elbette kurumların yönetimci statüsünde olanların sendika temsilcisi olmasının önüne geçecek yasal değişikliklerin yapılması gerekmektedir. Buna her statüdeki yönetimciler dahil edilmelidir.

Başka bir okuyucumuz bildirisinde; “Mobbing, liyakat, adalet, eğitim, maaş, mühendislik meslek kanunu” sözlerine yer vermiş.

Başka bir okuyucumuz ise iletisinde; “En kıymetli husus diyelim ki bir sorun yaşadın hakarete uğradın dayak yedin tehdit edildin kurumda hakkını arayacak bir avukat yok. Devletin memurunu savunacak bir yapı yok. İlla kendin gidip şikayetçi olacaksın avukat tutacaksın ya da dava açacaksın. Devletin işini yapıyorsun.” tabirlerine yer vermiş.

Belirtilenlerin her biri başlı başına bir yazı konusu olacak mahiyettedir. Tek başına merkeze adaleti koyduğunuz vakit belirtilen problemlerin hiçbirisi yaşanmayacaktır. “Adalet mülkün temelidir” veciz kelamı boşuna söylenmemiştir.

Kamu kurumlarında yaşanan problemlerin temelinde maalesef adaletsiz uygulamalar yatmaktadır. Bu sıkıntıya esaslı tahlil getirildiğinde birçok sorun kökten çözülecektir. Adaletin merkeze konulup ta çözülemeyen hangi sorun olabilir ki?

Başka bir okuyucumuz bildirisinde; “Mühendislik meslek kanununun olmaması, kamu mühendisleri için büyük bir mağduriyettir.” tabirlerine yer vermiş.

Başka bir okuyucumuz ise bildirisinde; “Kamuda çalışan mühendislerin özlük haklarının düzeltilmesi ve Mühendislik Meslek Kanununun çıkarılmasın istiyoruz.” tabirlerine yer vermiş.

Kamu mühendislerinin sıkıntılarını uzun müddettir gündemde tutmaya çalıştım. Maalesef bu mevzuda istenen uzaklık alınamadı. Temennimiz bu mevzunun kısa müddette tahlile kavuşmasıdır.

Başka bir okuyucumuz iletisinde; “1-Yardımcı Hizmetler Sınıfına gereken yükselme imkanının verilmemesi 2- Memur disiplin affının yapılmaması 3- Emniyet Genel Müdürlüğünde çalışan sivil memurlara emeklilikten sonra silah taşıma ruhsatı verilmemesi.” tabirlerine yer vermiş.

Daha evvelki yazılarımızda da söz ettiğimiz üzere Disiplin affı 2006 yılında 5525 sayılı Kanun’la yürürlüğe girmişti. Bakan Işıkhan tarafından yapılan açıklamaya nazaran kısa müddette disiplin affının çıkarılacağı anlaşılmaktadır. Bakan bu konuyla ilgili olarak “Belirli koşullarda disiplin affı çalışması yapacağız” tabirini kullanmıştı.

Son disiplin affının 2006 yılında yapıldığı düşünüldüğünde 18 yıldır disiplin affı çıkarılmadığı anlaşılmaktadır. Bundan evvelki disiplin affı ise 1999 yılında 4455 sayılı Kanun’la yapılmıştı. Bu nedenle bütçeye rastgele bir mali yük getirmeyen disiplin affına ait düzenlemenin kısa müddette Meclis’e gelmesinin yararlı olacağını düşünüyoruz. Esasen af sözü duyulduğunda beklenti satın alınır ve süreç ister istemez hızlanır.

Daha evvel Bakan Işıkhan tarafından şu tabirler kullanılmıştı: “Sadece mali haklar değil, toplumsal haklara ait çok sayıda teklif unsuru bulunmaktadır. Bugün müzakerelerle geldiğimiz nokta üzerinde uzlaşacağımız çok sayıda hususumuz bulunduğunu göstermektedir. Birinci dereceye ulaşan tüm kamu görevlilere 3600 ek gösterge için yetkili konfederasyonla birlikte çalışma yapacağız. Belli koşullarda disiplin affı çalışması yapacağız. Vazifede yükselme imtihanlarının muhakkak müddet ve tertipli aralıklarla yapılması için çalışmaları sürdüreceğiz. Hac müsaadesi verilmesi konusu, TOKİ konutlarında meskeni olmayanlara öncelik verilmesi konusunda paydaşlarımızla yakın istişare içinde bulunacağız.”

Gelinen noktada bu bahislerde uzaklık alınamadığı görülmektedir. Birinci dereceye ulaşan tüm kamu görevlilere 3600 ek gösterge verilmesinin bütçeye getireceği mali yük düşünüldüğünde bu mevzuda kısa vadede bir tahlil beklemek hayli güç.

Ancak disiplin affının bütçeye getireceği bir yük olmaması işi kolaylaştırıyor. Yetkili şahısların verdiği kelamlar gecikince ister istemez reaksiyon oluşmaktadır. Bu nedenle disiplin affının çok fazla sürüncemede bırakılmadan biran evvel hayata geçirilmesi yararlı olacaktır. Unutulmamalıdır ki vakit ilerledikçe yıpranma daha da artacaktır.