Kâbe’de bir gün mutlaka!

Bir gün kesinlikle, bir Kurban Bayramı sabahında, Kâbe avlusundaki minberde, hatip bayram namazı hutbesini irad edecek. O hutbe Kâbe’nin yanı sıra Müzdelife’de, Mina’da, Akabe’de milyonlarca hacı tarafından dinlenecek, dünyanın her köşesindeki Müslümana ulaşacak. Sabırla, umutla, imanla o hutbeyi bekleyeceğiz. O hutbe bir gün kesinlikle okunacak. Beklenen o hutbe, şundan daha derin, daha dokunaklı, daha sarsıcı olacak:

“Mü’minler!

Kurban Bayramınız mübarek olsun. Haccınız kabul ve mebrur olsun. Keseceğiniz kurbanlar Hak katında makbul olsun.

Ne süper bir manzara! 10 milyona yakın hacı bembeyaz ihramları içinde “Lebbeyk” diyor; gelmek isteyip de gelemeyen milyonların kalbi burada. Yeryüzüne dağılmış 2 milyar Müslümanın nabzı burada atıyor.

Görün işte ey Ebu Cehil’ler! İslam’ın ışığını söndüremediniz. Çabucak şuracıkta doğmuş bir yetimin ümmeti artık milyarlara ulaştı. Doğuda, batıda, kuzeyde, güneyde, yeryüzünün her zerresinde varız. Rabbimiz bir; eşi yok, ortağı yok, gibisi yok. O’na hamdolsun. O esirgeyen ve bağışlayan. O Din Günü’nün sahibi. Bizler de fakat O’na ibadet eder, ondan yardım dileriz…

Fahr-i Kâinat Efendimiz, âlemlere rahmet olarak gönderilen Peygamberimiz, Hazreti Muhammed Mustafa, bizim, hepimizin yegâne önderi, lideri, rehberi, yol gösterenimiz, O’na salat ve selâm olsun.

Tam 1436 yıl evvel bugünlerde, Veda Haccı’nı yaparken, Arafat, Müzdelife, Mina ve Akabe’de hacılara seslendi, helallik istedi, onların şahitliklerini aldı. Efendilerin Efendisi, evvel dedi ki, “Ey İnsanlar!” dedi, “Sözümü âlâ dinleyiniz” dedi, sonra dedi ki, “İnsanlar! Bugünleriniz nasıl kutsal bir gün ise, bu aylarınız nasıl kutsal bir ay ise, bu kentiniz (Mekke) nasıl mübarek bir kent ise, canlarınız, mallarınız, namuslarınız da o denli mukaddestir” dedi.

Sonra tekrar “sözümü âlâ dinleyiniz ve belleyiniz” dedi ve devam etti: “Müslüman Müslüman’ın kardeşidir ve böylelikle bütün Müslümanlar kardeştir” dedi.

Dinlediniz değil mi? Şahit oldunuz değil mi? Resul-i Kibriya Efendimizin bu kelamlarını, O’nun buyrukları doğrultusunda bellediniz değil mi?

Peki o vakit neden Müslüman kanı oluk oluk akıyor? O vakit neden Müslüman bayanlar hicap içinde yüzlerini kapatıyor? Müslümanların saf yavruları neden öldürülüyor? Müslümanların mescitleri neden tahrip ediliyor? Müslümanların bir kısmı dağlar kadar servetin üzerinde otururken, çok bir kısmı neden fakirlikle kıvranıyor? Müslümanlar neden her daim ağlıyor, inliyor? Müslümanların çocukları neden kire, pisliğe, şeytanın bataklığına batıyor?

Neden susuyorsunuz? Neden gözlerinizi kapatıyorsunuz? Neden kendinizden diğerini düşünmüyorsunuz? Ne oldu size? Sizi bu hale kim getirdi? Bu korkaklık, bu ürkeklik, bu çekingenlik, bu sessizlik, bu tepkisizlik neden?

Hani duymuştunuz? Hani şahit olmuştunuz? Hani dinlemiş, bellemiştiniz? Nerede ahdiniz? Nerede vaadiniz? Nerede imanınız, cüretiniz, basiretiniz nerede?

Daha kaç Müslümanın bebeği beşiğinde boğazlanacak? Daha kaç bayan başını öne eğecek? Daha kaç delikanlının yüreği deşilecek? Daha kaç ihtiyar çaresizce diz çöküp gözyaşı dökecek?

Dün hepiniz Arafat’ta vakfe yaptınız, hacı oldunuz; mübarek olsun. Lakin Hac yalnızca vakfe midir? Hac yalnızca Mina mıdır, Akabe midir? Hac yalnızca tavaf mıdır, say midir? 10 milyon Müslüman, şurada bir ortaya gelecek, çocuklarımıza, torunlarımıza boncuk alıp konuta döneceğiz, hac bu mudur?

Kurban kesip etini kavurma yapıp yiyeceğiz, bu mudur?

Bangladeş’in yoksulluğunu, Pakistan’a yönelik tehdidi, Hint Müslümanına yapılan zulmü, Afganistan’ı, Suriye’yi, Somali’yi, Sudan’ı, Yemen’i ve daha kacını hiç konuşmadan, hiç istişare etmeden, onların kaygılarıyla dertlenmeden dağılıp gidecek miyiz?

Biz burada Gazze’yi konuşmayacak mıyız? Biz burada Filistin’i konuşmayacak mıyız? 2 milyar Müslüman’ın izzet ve onurunun 45 kilometrekarelik Gazze’de rezil, zelil, kepaze olmasından utanıp yerin tabanına batmayacak mıyız? Haçlı zulmünü, Siyonistlerin Müslüman soykırımını, Budistlerin katliamını tartışmayacak mıyız? Evlatlarımızın girdiği yolları, üzerimize üzerimize gelen her türlü tehdidi, saldırıyı konuşmadan çekip gidecek miyiz?

Yazıklar olsun bize ki, anlaşabileceğimiz bir ortak lisanımız bile yok. Eyvahlar olsun bize ki, halifemizi yitirdik, yana yana, döne aramıyoruz, tespih taneleri üzere dağıldıkça dağılıyoruz. Bunun kederiyle dertlenmeyecek miyiz?

Birkaç hurma ile günler geçiren Peygamberin, konforundan, lüksünden, israfından, rahatından, dünyalık hırsından, bencilliğinden taviz vermeyen kelamda ümmeti olarak yarın huzuruna çıkmaktan ar etmeyecek miyiz?

Hac nedir? Hac kıyamet senaryosudur? Ölecek, yine diriltilecek, bu türlü bir mahşer içinde yaptıklarınızdan ve emin olun yapmadıklarınızdan hesaba çekileceksiniz.

Bu vurdumduymazlıkla, Müslümanların bebekleri boğazlanırken sükutunuzla, sizi ne hac kurtaracak ne de secdeden kalkmasanız bile namazınız, hiç iftar etmeseniz bile orucunuz, çokça verseniz bile zekâtınız kurtaracak.

Mü’minler… Kabe’yi tavaf edin, ihramlarınızı çıkarın, sonra Kur’an’ı, sonra Sünnet’i, sonra aklınızı, sonra vicdanınızı, sonra imanınızı, yüreğinizi, izzetinizi, kaleminizi sonra da kılıcınızı kuşanın. Mü’minler, başınızı kaldırın. Uyanın. Kendinize gelin. Mü’minler, putları bir kere daha kırın. Mü’minler, ortanızdan halifenizi seçin, ona biat edin, itaat edin, akabinde gidin.

Mü’minler! “İnanıyorsanız, üstünsünüz!” Bunu yine idrak edin; aklınızla değil, ruhunuzla, kalbinizle idrak edin. İşte o vakit Allah’ın yardımı yakındır, işte o vakit Feth-i Mübin yakındır.

Bayramınız, haccınız, kurbanlarınız mübarek olsun!”

w