Hz. Muhammed’in (sav) peygamber olmasıyla birlikte putperestlerin Müslümanlar üzerinde kurduğu baskılar, muhtemelen risaletin 6. yılından itibaren Peygamber ailesiyle az sayıdaki Müslümanlara karşı ekonomik ve toplumsal bir boykota dönüştü. Üç yıl süren ve büyük acılara sebep olan boykotun akabinde Rasûlullah, kısa aralıklarla eşi Hz. Hatice ile amcası ve hamisi Ebû Talib’i kaybetti. Münasebetiyle bu yıla hüzün yılı denildi. Bu acılı olayların akabinde Allah Teâlâ, bir bakıma Rasulünü, sabır ve tahammülü hasebiyle hem teselli etmek hem de ödüllendirmek için İsra ve Miraç mucizelerini O’na yaşattı.

İSRA KUR’AN’DA MİRAÇ HADİSLERDE ANLATILIYOR

Miraç hadisesi hicretten bir yıl ya da on yedi ay evvel Recep ayının yirmi yedinci gecesi gerçekleşir. Olayın iki evresi vardır. Birinci evrede Hz. Peygamber (sav) Mescidül-Haram’dan Beytü’l-Makdis’e (Kudüs) götürülür. Kur’an’ın andığı bu evre, gece yürüyüşü manasında İsra ismini alır. İkinci evreyi ise Hz. Peygamber’in Beytü’l-Makdis’ten Allah’a yükselişi oluşturur. Miraç olarak anılan bu yükselme olayı Kur’an’da anılmaz, ancak çok sayıdaki hadiste detaylı biçimde anlatılır. Miraç gecesini idrak edeceğimiz şu günlerde başından sonuna kadar ibret verici hadiselerle dolu olan bu mucizede yaşanan olaylardan kimilerinin bize verdiği iletileri uygun idrak etmemiz gerekir.

ÖNCE KALBİ

TEMİZLEMEK GEREKİR

İsra ve Miraç mucizesi, şerh-i sadr denilen olayla başlamaktadır. Efendimiz gece seyahatine çıkmadan evvel göğsü manevi bir halde açılarak kalbi zemzemle yıkanır ve içine iman ve hikmet doldurulduktan sonra tekrar yerine konulur. Bu olay, Efendimiz’in, bu mucizevi seyahate çıkmadan evvel manevi olarak hazırlanması ve olağan bir insanın takat ve tahammül hudutlarını aşan manzaralar için kuvve-i maneviyesinin destek edilmesi manasını taşır. Birebir vakitte bu olay, faziletli bir insan olma yolunda kemal seyahatine çıkmak isteyen müminin öncelikle kalbini dünyevi meşgalelerden arındırıp imanla doldurduktan sonra bu seyahate çıkması gerektiğini bize öğretmektedir.

Miraç mucizesini bize aktaran hadisler, Hz. Peygamber’in Mescid-i Aksa’da bineğini peygamberlerin hayvanlarını bağladığı yere bağladığını, kendisinden evvelki peygamberlere namaz kıldırdığını, ayağını öteki peygamberlerin bastığı yere bastığını ve büyüklere gerçek olan yolcuğunda birtakım peygamberlerle konuştuğunu bildirmektedir.

İsra ve Miraç mucizesi kapsamında rivayet edilen bütün bu anlatılar, aslında bütün peygamberlerin tıpkı topluluğun bir üyesi olduğunu, hepsinin birebir iletisi taşıdığını ve Resul-i Ekrem’in öbür peygamberlerin müsaadeden gittiğini gösterir. Allah Resulü’nün peygamberlere imamlık yapması ise İslam’ın kendisinden evvelki şeriatları nesh ettiği ve son ilahi din olarak İslam’ın mevcut dinlerin üstünde bir pozisyona sahip olduğu ve bu açıdan Allah Resulü’nün imtiyazlı bir pozisyonda olduğu gerçeğine işaret olarak yorumlanabilir.

İsra ve Miraç mucizesinde genelde Kudüs (Beytülmakdis) kenti, özelde ise Mescid-i Aksa özel bir yere sahiptir. Hz. Peygamber’in Mekke’den göğe yükselmeyip Mescid-i Aksa’ya geceleyin götürüldükten sonra göğe yükseltilmesi, burasının İslam dini için ne kadar değerli olduğunun bir göstergesidir. İsra olayının anlatıldığı ayette de “Mescid-i Haram’dan Mescid-i Aksa’ya” sözüyle bu iki mescidin yan yana zikredilmiş olması, âdeta bu iki mescidin bulunduğu Mekke ve Kudüs’ün kardeş kentler olduğuna bir işarettir. Bu yüzden İsra mucizesinde olduğu üzere Mekke ile Kudüs ortasındaki kutsal bağı korumak Müslümanların görevidir. Kudüs ve Mescid-i Aksa, bize peygamberlerin emanetidir.

İsra olayının devamında ise Miraç mucizesi başladı. Hz. Peygamber yanında Cebrail (as) olduğu halde göğe yükselmeye başladı. Göğün birinci katında Hz. Adem, ikinci katında Hz. İsa ve Yahya, üçüncü katında Hz. Yusuf, dördüncü katında Hz. İdris, beşinci katında Hz. Harun, altıncı katında Hz. Musa ve yedinci katında Hz. İbrahim ile görüştü. Cebrail ile birlikte yükseliş Sidretü’l-Münteha’ya kadar sürdü. Hz. Peygamber buradan itibaren Refref isimli öbür bir binekle yükselişini sürdürdü. Bu yükseliş sırasında cennet ve nimetlerini, cehennem ve azabını müşahede etti. Sonunda Allah’ın huzuruna kabul edildi. Kendisine ümmetinden Allah’a şirk koşmayanların cennete gireceği müjdelendi, Bakara mühletinin son ayetleri verildi ve beş vakit namaz farz kılındı. Tekrar Refref ile Sidretü’l-Münteha’ya, oradan Burak’la Kudüs’e, oradan da Mekke’ye döndürüldü.

İsra ve Miraç’ın meydana geldiği periyotta yaşayan ve her şeyi dar çerçeve ve anlayışla gören inkarcılar bu olaya inanmak istemediler.

Bize düşen misyon, bu büyük hadiseyi yeterli pahalandırmak, manevî değerlerimizde şek ve kuşkuya girmeden bu mübarek gecenin manevî feyzinden en âlâ bir biçimde faydalanmamız gerektiğidir. Bu mübarek kandili fırsat bilip, samimi bir kalp ve yakarışla Allah’a tevbe etmeliyiz. Kendimizi hesaba çekmeliyiz. Niye yaratıldığımızı, dünyaya niye gönderildiğimizi, İslâm’ın istediği kamil ve ülkü bir mü’min modeline uygun olarak yaşayıp yaşamadığımızı düşünmeliyiz. Bu kandil münasebetiyle İslâm’ın bizden istediği birlik, beraberlik, kardeşlik, dayanışma, yardımlaşma, sevgi ve hürmet üzere hisleri ortamızda pekiştirmeliyiz.