İngiltere niçin İsrail kolonisinden vazgeçmiyor?

İngiltere’de İşçi Partisi yönetimdedir. Başbakan Starmer da bu partinin başkanıdır. Şayet birkaç yıl evvel İngiltere ve İşçi Partisi’nin lideri Başbakan Starmer’ın birtakım icraatları üzerine konuşulsaydı herhalde eski alışkanlıkları devam ettirir, ideolojik farkları göz önünde bulundururduk. Ne yazık ki bu tarafta alışkanlıklar hâlâ varlığını sürdürmektedir. Hâlbuki İsrail’in tarihî Filistin topraklarındaki varlığını ne sınıfsal bir tahlille ne de Yahudi ilahiyatının temel kavramlarıyla tanımlamak mümkündür. Bunun yanında kapitalizm eleştirisi de İsrail’in soykırım hatalarına açıklık kazandırmaz. Sömürgecilik kavramı manalı olsaydı sömürme fiiline odaklanmamız gerekirdi. Ama İsrail, işgal altındaki topraklarda yaşayan Filistinlileri etnik paklık için sürüyor ya da öldürüyor. Sömürme hareketi bu durumu tanımlamaz.

“Middle East Eye” müellifi Mark Etkind’e nazaran Starmer geçtiğimiz eylül ayında yaptığı bir konuşmada şunları söylüyor: “Partimi antisemitizm uçurumundan kurtarmak için nasıl çaba ettiysem, ülkeyi yönetirken de birebirini yapacağıma kelam veriyorum. Evet, ulusal Holokost Anıtı ve Öğrenme Merkezi’ni inşa edeceğiz. Bunu hem de Parlamento’nun yanına inşa edeceğiz.” Starmer bu sözleri, İsrail’in soykırım kabahatlerine dikkat çekmek için yapılan şovlara karşı sarf ediyor. Aslında Starmer’ın İngiltere’si İkinci Dünya Savaşı’ndan itibaren daima bu biçimde davrandı. Hâlbuki İngiltere holokost kavramının ortaya çıkmasından çok evvel 1917’de meşhur Lord Balfour’un mektubundan sonra Filistin’i Yahudi yerleşimcilere açmıştı.

Starmer’ın kelamlarının üzerini “çelişki” üzere kavramlarla örtmek hakikat değil. Bu sözlerde rastgele bir çelişki yok. Evet, Starmer İşçi Partisi’nin lideri ve İngiltere başbakanı ama Filistinlilerin tabi olduğu soykırım ve etnik paklık sınıfsal bir sıkıntı değil. Ortada köle efendi alakası ile açıklanacak bir durum yok. Starmer, İngiltere’nin Doğu Akdeniz’deki İsrail kolonisi üzerine konuşuyor ve İngiltere’de bu koloni aleyhine rastgele kitlesel bir tenkide müsaade vermeyeceğini söylüyor. O, Personel Partisini “antisemitizm uçurumu”ndan kurtardığını söyledikten sonra İngiltere’yi de kurtaracağını söylüyor. Cümlede geçen “uçurum” sınıflar ortası farktan doğmuyor. Starmer, İngiltere’nin Doğu Akdeniz’de İsrail kolonisini her ne olursa olsun koruyacağını söylüyor. Bunun için Filistinlilerin yaşadığı etnik paklık ve soykırımı dikkate almayacağını açıkça ilan ediyor. Soykırım ve etnik paklık cürmünden ötürü İsrail’e ve İngiltere’ye yönelik tenkitlerden kurtulacaklarını söylüyor. Bunun için de Holokost Anıtı ve Öğrenme Merkezi’ni Parlamento’nun yanına inşa edeceğiz diyor. Starmer’ın parlamento vurgusu üzerinde ayrıyeten durmak gerekiyor. Parlamento ve kitleler ortasındaki ayrım dikkat caziptir.

Herhangi bir kimse İngiltere Başbakanı Starmer’ın bu tabirlerini ne kapitalizmin çelişkileriyle ne de Yahudi tarihi ile izah edebilir. İngiltere üzere gücü ile dünyaya nam salmış bir ülkenin Yahudi sermayesine boyun eğdiğini söylemek de inandırıcı olmaz. Sırası gelmişken “İngiliz sömürgeciliğinin” geride bir hayran kitlesi bıraktığı istikametindeki savlardan da bahsetmek gerekir. Sömürgecilik kavramını bilhassa tırnak içine aldım, zira bu kavramı sarf edenler ABD, Avustralya ve Yeni Zelanda yerlilerinin İngiltere’ye ne vakit ve nerede hayran olduklarını açıklamıyor. Fakat bu taraftaki sözler her vakit gündemdeki yerini koruyor. Hâlbuki Starmer ataları üzere Filistin’de de birebir şeyleri yapacaklarını söylüyor. Bunu elbette Siyonistlerin eliyle yapıyorlar.

Türkiye’de yaşanan epey değişik gelişmeleri de İngiltere ve ABD’nin İsrail’le birlikte çerçevesini çizdikleri gelecek vizyonu üzerinden ele almak gerekir. Geçenlerde bir küme öğrenci hem İslam’ı hem de Filistinlileri temsil eden sembollerle ilgili alaycı bir şov düzenledi. Ne yazık ki alaycı şovun konusu Filistinli etnik paklık ve soykırım kurbanlarıydı. Bu öğrencileri İngilizlerin geride bıraktığı hayran kitlesi kategorisine dâhil etmek herhâlde gerçek değildir. Bu stil şovlar direkt taraf olmak manasına gelir. Bu kademede “zihnî sömürge” üzere kavramların da tahlil kıymeti yoktur. FETÖ ögelerinin Türkiye için nasıl bir tehdit oldukları istikametinde çok daha yeni çalışmalara muhtaçlık var. Bahsi geçen öğrencilerin tavrını ideolojik savrulma ile tanımlamak da yanlışsız değil. Bunların İngiltere’nin kolonyal vizyonunu benimsediklerini söyleyebiliriz. İngiltere’de bile Siyonist olmayan öğrenci kümeleri İngiltere ve ABD’nin kolonyal vizyonu ile çatışma hâlindeyken bizdekilerin durumunu eski kavramlarla tanımlamak yanlışsız değil.