Son günlerde sıklıkla ele aldığım bir mevzu var: Türkiye’nin sorunları büyüdü ve globalleşti. CHP’nin bütün siyasetlerini üzerine inşa ettiği iç tansiyonlar laik-antilaik, Kürt-Türk, Alevi-Sünni, çağdaşlık yanlıları ve aksileri, Osmanlı düşmanlığı üzere tezler esaslı bir sarsıntıya uğradı.

Tarih boyunca kurulan imparatorlukların yarısından fazlasını inşa eden bir milleti, kendi iç sorunlarıyla meşgul etmek ve iç çatışmalardan beslenmesini sağlamak, sömürge imparatorluklarının temel emellerinden biri olmuştur.

Batı’nın sömürge sistemi, insanlığın üzerine bir kâbus üzere çöktü. Geri kalan bütün milletleri haraca bağlarken, dünyada ne kadar tesirli olduklarını ve milletlerin yazgısını nasıl denetim ettiklerini biliyoruz.

İki yüz yıl boyunca bütün milletlerin zenginlikleri, madenleri, üretimleri ve değerli kaynakları Batılı devletlere aktı. Batı başkentlerindeki ihtişam, sömürge ülkelerinden gelen kanlı kaynaklarla oluşturuldu.

Afrika ülkelerine reva görülen direkt sömürgeleştirme, Türkiye üzere imparatorluk geçmişi olan ülkelerde farklı bir biçimde uygulandı. Türkiye’nin siyaseti denetim altında tutuldu, iktisadı baskı altına alındı, NATO konsepti ve Gladyo ile askeri vesayet oluşturularak ülkenin bahtı yönlendirildi. Eğitim yoluyla emperyalistlerin ne kadar güçlü olduğu vurgulanırken, başka milletlerin var olmasının imkânsız olduğu fikri kültürel emperyalizm aracılığıyla pekiştirildi. Böylelikle bu milletlerin büyük tezlere kalkışmasının önüne geçmek için her türlü önlem alındı.

Sömürge devletlerinin yetiştirdiği müstemleke aydını ve yönetici sınıf sayesinde durum o kadar olağanlaştı ki, sömürge imparatorlukları büyük zahmetlere gerek duymadan maksatlarına ulaştı.

Rahmetli Erbakan Hoca, “Her imparatorluğun bir gücü vardır ve bu gücün bir sonu vardır. Sınırsız güç, kuvvet ve kudret sırf Cenab-ı Hakk’a aittir” kaygısı. Bu kanılar, Soğuk Savaş devrinde ABD ve Rusya’nın bütün insanlık için bir kâbus üzere göründüğü bir periyoda aittir.

İkinci Dünya Savaşı, İngiltere ve Fransa’nın müthiş gücüne bir hudut getirdi. Her ne kadar Trump “Büyük Amerika” imajı oluşturmaya çalışsa da, günümüzde ABD eski gücünde değildir. Buna karşılık, Türkiye üzere ülkeler de eskisi kadar zayıf değildir.

2002 yılında AK Parti iktidara geldiğinde Türkiye’de tartışılan birinci mevzu şuydu: ABD denetimindeki askeri vesayet, AK Parti’nin biletini ne vakit kesecek ve darbecilerin desteklediği bir emanetçi ne vakit iktidara gelecek?

“Oy alabilirler fakat muktedir olamazlar” üzere 28 Şubat kalıntısı cümleler her yerde dolaşıyordu. Yüzü aşkın siyasetçi Türkiye’nin yeni başbakanı olma hayali kuruyordu. Muhtemelen bu düzmece başbakan adaylarının her biri gözünüzün önüne geliyordur.

AK Parti, iktidara geldiğinde altyapı ve kalkınma devrimleriyle işe başladı. Bu yükseliş, Türk milletinden büyük takdir gördüğü üzere, geri kalmış ülkelerde de Türkiye’yi ve Erdoğan’ı takip edilmesi gereken bir öncü olarak gösterdi. Bu durum, Türkiye’nin sömürge devletleri karşısında mukadderatının değiştiği manasına geliyordu.

Türkiye’nin kalkınma serüveninde, son on yılda savunma endüstrisini merkeze alması ve güçlü bir orduya sahip olması ülkemizi daha da güçlü hale getirdi. Bu güç, Türkiye’nin dünya tarihi misyonu ve Erdoğan liderliğiyle birleşince, “Büyük Türkiye” vizyonu ortaya çıktı.

Peki, bu sıkıntının CHP ile ne ilgisi var?

Büyük Türkiye vizyonu; Doğu Akdeniz, Libya, Karabağ Savaşı, Türk Devletleri Teşkilatı’nın kurulması, Rusya-Ukrayna Savaşı’nda Türkiye’nin bağımsız rolü ve bölgedeki meselelere tahlil bulması üzere ögelerle Türkiye’nin global diplomasideki gücünü katbekat artırdı.

Suriye halk ihtilali, yeni bir durum ortaya çıkardı. Cumhuriyet aydınlarının çizmiş olduğu, tek parti devrinin Kuzey Kore üslubu radikal cumhuriyet ve kıyamete kadar tek parti ideali, son gelişmelerle nihayete ermiş oldu.

Türkiye’nin iç sorunlarını kaşıyarak siyaset yapan CHP’nin ne Suriye probleminde ne Libya’da ne de Türk Devletleri Teşkilatı’nın oluşumu ve terörün bitirilmesi konusunda bir siyaset geliştiremediği gün üzere ortadadır.

Cumhuriyet aydınlarının bu yeni duruma adapte olmaları yüzyıllık bir vakit alabilir.