İslam’da sıhhat ve güvenlik her şeyin önünde gelir ve ibadetlerde kolaylık sağlanması temeldir. Hamilelik, bir bayanın fizikî ve duygusal olarak birçok değişiklik yaşadığı özel bir devirdir. Bu periyotta, bilhassa ileri aylarda, birtakım hareketlerin yapılması zorlaşabilir. Namaz kılmak ise her Müslümanın görevi olduğu için, gebe bayanlar da bu ibadeti yerine getirmek isterler. Lakin hamilelik sürecinde ortaya çıkan birtakım rahatsızlıklar, namaz kılma biçimlerinde değişiklik gerektirebilir.

“Hamile bir bayan namaz kılarken zorlanmakta ise namazlarını oturarak yahut ima ile kılabilir mi?” sorusuna Din İşleri Yüksek Kurulu Başkanlığından şu açıklama yapıldı:

“Hamile olan bayan, namazda rükû ve secde yapması kendisine yahut karnındaki bebeğe ziyan verecekse, aşağıda anlatılanlardan kendisine uygun gelen halde namazını kılar.

Hastalığından ötürü namazda rükû ve secde yapamayan kişi oturduğu yerden kolayına geldiği halde, mesela bağdaş kurarak yahut ayaklarını yana yahut öne hakikat uzatarak oturup namazını kılar. Ayaklarını yana yahut kıbleye uzatarak da olsa yere oturamayan kişi, ayakta yahut tabure, sandalye, sedir vb. yerlere oturarak

namazını îmâ ile kılabilir

.

Nitekim Hz. Peygamber (s.a.s.), basur hastalığı olan birinin nasıl namaz kılacağının sorulması üzerine;

“Durabilirsen ayakta, gücün yetmezse oturarak ona da gücün yetmezse yan üstü uzanarak kıl”

(Ebû Dâvûd, Salât, 181)

buyurdu. Bu durumda olan bir kimse yoluna nazaran, namazını îmâ ile kılar.

Îmâ ile namaz kılan kişi başını rükûda biraz, secdede ise rükûdan biraz daha fazla şayet. Bununla birlikte, bedenin baş ile birlikte eğilmesiyle de îmâ yapılmış olur.

Bir kişi ayakta durmaya gücü yettiği hâlde, rükû ve secdeye gücü yetmiyorsa, ayakta yahut oturarak îmâ edebilir; lakin oturarak îmâ etmesi daha uygundur.

Başı ile îmâ etmeye gücü yetmeyen kimse Hanefîlere nazaran namazını kazaya bırakır; gözleri, kaşları yahut kalbiyle îmâ ederek namaz kılamaz

(Mevsılî, el-İhtiyâr, I, 260).