MTO Bursa temsilcimiz işadamı Nuri Gür Bey kardeşimizin Bodrum, Milas, Muğla ve İzmir’de nefeslendiğimiz Ege çıkarmamıza ait kaleme aldığı izlenimlerini bugün de paylaşmaya devam ediyorum. MTO’nun bir iş adamının zihin yapısını nasıl enfes bir formda inşa ettiğini gösteren hoş bir seyahat ve tefekkür yazısı bu. Bizler Ege’den sonra çıktığımız Doğu Seferi’mizin Van, Bitlis, Tatvan, Siirt, Bingöl ve Diyarbakır ayaklarında yaptığımız seyahati tamamlayıp Adana, Urfa ve Malatya üzerinden Akdeniz’de çıktığımız seyahati sürdürürken sizleri bu hoş yazıyla baş başa bırakıyorum.

***

Bodrum’da Güllük Körfezi’nde doğan gün, masmavi denizle uyumlu bir dinginliği soluyordu. Sabahın birinci ışıkları, tabiatın ritmini ve insanın varoluşunu derin bir ahenk içinde kucaklıyordu. Zeytin ağaçları, Ege’nin yeşil örtüsü ve beyaz konutların ortasına yerleşmiş köyün sükûneti; bu toprakların manevî derinliğini adeta gün ışığına çıkarıyordu.

Sabah bu huzurlu görünüme uyanmak, beşere hem geçmişin yitik mirasını hatırlatmaya yarıyor hem de geleceğe dair derin bir umut yüklüyor üzereydi.

Sabahın bu vakur sakinliği içinde, günün telaşesini kısa müddetliğine askıya alıp yazıya odaklandım. Tabiatın bu hoşluğu, enfüsi bir sükûnetle yazdığım satırlara sızıyordu. Düzenlediğim her söz, dalga sesleriyle harmanlanıyor, tabiatın derinliğini kalemime yansıtıyordu. İşte bu dinginlikte, insanın gerçek bir huzura varabileceğini yine idrak ettim.

Bir mühlet sonra, Ağabeyim Muharrem Hoca ile üstten aşağıya yanlışsız deniz kenarını izledik ve üzerinde düşündüğümüz cami inşası için yer tespit ettik. “Var bir hayalimiz.” Orada inşa edilecek mabedin silueti, bu toprakların manevi derinliğiyle bir bağ kuracak, insanın arayışını temsil eden bir sembol olarak yükselecekti. O ana ilişkin, gelecekte orada yankılanacak duaları ve huzur dolu sessizliğin düşünü görmek bile içimizde bir sükûnet uyandırdı. Bu küçük kasabanın tabiatı ve maneviyatı, insanın kendini bulabileceği bir alan sunuyordu.

Bu hayallere dalmışken, Şahsenem Hanım’ın şık eşi Özgür Bey bizi almak için geldi ve birlikte konuta hakikat hareket ettik. Meskenin sıcak atmosferi, güne Ege’nin misafirperverliğiyle başlama imkanı sundu. Tam o sırada, bu sıcak karşılamayı daha da manalı kılan Cemal Ağabey de geldi ve beraberce deniz kokusunun eşlik ettiği bir kahvaltıya oturduk.

Sofra, rahmetin ve misafirperverliğin izlerini taşıyor, Ege’nin tabiatından ve insanından doğan cömertlik ruhumuzu doyuruyordu. Sofrada yapılan derin sohbetler, içimizde yeşeren bir umudun filizlenmesine vesile oldu: Bodrum’da bir akademik yaz kampı düzenleme fikri de buradan doğdu. Bu fikir, yalnızca bilgi değil, ruhun da bir seyahate çıkacağı, derinlikli bir arayışa konut sahipliği yapacağı bir başlangıcın habercisi üzereydi.

Kahvaltının akabinde, sıcak bir vedayla oradan ayrıldık. Milas’ta otomobilimizi şarj etmek için durduğumuzda, seyahatimizin gücü kesintisiz bir devinimle sürüyordu. Güya biz, bu toprakların gücünü içimizde biriktiriyor, her durakta, her sohbette, bu enerjiyi derinleştiriyorduk.

Urla’ya vardığımızda, içimizde biriken bu güç, dostlukların manevî derinliğiyle harmanlanmıştı. Kendini “Arnavut Ersin” olarak tanıtan Ersin Bey, bizi içtenlikle karşıladı ve bizleri hoş bir mescitte, manevî bir huzur içinde namaza davet etti. Orada, namazın manevî yükü altında, bu seyahatin manasını tekrar kavradım. Güya insan, bu türlü bir yerde; zamansızlığın, mekânsızlığın ve huzurun özünü idrak ediyor, yaratılışın hikmetine dair bir modül daha keşfediyordu.

Namazın ardından, Ersin Bey, bedelli eşi ve çocukları Alp ile Alphan’ın hoş misafirperverliğinde, konutunda bizi büyük bir zarafetle ağırladı; ikramların cömertliği ve sohbetin içtenliği, Ege’nin samimiyetini yansıtıyordu. Bu topraklar, insanı yalnızca coğrafik manada değil, manevi manada da doyuruyordu. İnsan, kendini ve ilişkin olduğu bedelleri böylesi bir yerde, böylesi dostluklarla tekrar keşfediyordu.

Sonrasında İzmir’deki program için oradan ayrıldık. Program öncesi, Vilayet Ulusal Eğitim Müdürü Ömer Yahşi Bey, Mto İzmir Takımından Mehmet Adıgüzel Kertmen ve Can Karadeniz kardeşler bizi karşıladı. Hocamız ile Ömer Bey’in, derinliği ve hikmeti gözler önüne seren sohbetlerinde bulunmak “anlatılmaz yaşanır” cinsinde, çok kıymetliydi.

MTO İzmir Takımının organize ettiği konferansa geçtik. Hocamız, “Dert büyük” diyerek açtığı konuşmasında, çağdaş dünyanın soğuk ve katı yüzünün gerisinde yatan mana krizine işaret ediyordu. Batı medeniyetinin akılcılıkla örülü dünyasında ruhunu kaybedişini, Gazze’de şahit olunan trajedi üzerinden açıklıyordu. Merhametin, insanı başka mahlûkattan ayıran temel bir paha olduğunu vurgulayarak, bu pahanın yok oluşuna tanıklık etmenin acısını paylaşıyordu.

Hocamızın tabirlerinde, insanlığın ruhuna, kıymetlerine ve tarihin akışına dair derin bir tespit vardı. “Teslimiyet temsiliyeti getirir,” derken, insanın özündeki sadakat ve bağlılığın, bu toprakların maneviyatını taşıyan her bir fert için nasıl bir temsiliyet yükü taşıdığını hatırlatıyordu. Gerçekliğin yalnızca fizikî değil, manevî bir yansıması olduğuna işaret ederek, çağdaş dünyadaki iç çatışmaların kökenine de ışık tutuyordu. Bu toprakların

bağrında yetişen jenerasyonların, geleceği inşa etmekle yükümlü olduklarını söz ederken, Gazze’nin bir direnişin ve dirilişin metaforu olduğuna vurgu yapıyordu.

Konferansın akabinde gerçekleşen lezzetli ve ruh dolu talebe buluşması ise, bilginin ötesinde, bir gönül birliği kurmanın manasını açığa çıkarıyordu. Bu buluşmada, gençlerin içindeki ilim ve irfan sevgisi, köklere tutunarak yükselen bir kuşağın habercisi üzereydi. Her biri, bu toprakların derin manevî mirasını taşıyan bir nefer üzere, hakikati arayan gözlerle, geçmişin pahalarını geleceğe taşımaya niyetliydiler.

Talebe buluşmasının akabinde İzmir’deki kardeşlerimizle kırk yıllık dost samimiyetiyle vedalaştık ve yola tekrar koyulduk; bu sefer gecenin serinliği eşliğinde ilerliyorduk. Yol boyunca yaptığımız sohbetler, yaşadığımız anların üzerine inşa edilen birer mana köprüsü üzere, insanın içindeki derin boşlukları dolduruyordu. Yusuf Kaplan Hocamızın canlı yayını ise, bu seyahatin ruhunu kâğıda dökercesine, fikir ve his dünyamızı aydınlatan bir meşale üzere yolumuzu aydınlattı.

Geceyi ayrılık sapağında demli çaylarımızı yudumlayarak sonlandırdık. Bu seyahat, bizlere yalnızca yer değiştirmeyi değil, bir gönül seyahatini da deneyim etmeyi öğretti. İçimizdeki kederlerin, hakikat arayışımızla harmanlandığı bu seyahatte, dostluğun, maneviyatın ve hakikate olan hasretin izlerini derinlemesine yaşadık.

Bu seyahatte birlikte olduğumuz Yusuf Kaplan Hocam, Muharrem Kartancı Hocam, Yusuf Karakuş, Şehmus Kızmas ve Yusuf Çalışkan’a şükranlarımı sunarken, bu seyahatin manevî yükünü paylaşan tüm dostlara selam ediyorum. Rabbim, bizleri her daim bu yolun yoldaşı, hakikatin arayıcısı eylesin.

Amin.