Hacıların durağı Cidde: Yolculuk nereye

Hac beklemek. Bir yıl, beş yıl, on yıl…
Her yıl kalbin ağzında kura listesinde ismini arayıp, yüreğin sızlayarak tekrar gelecek seneyi beklemek. Tevekkül etmek ve nihayetinde davet.
Bu yıl hac yolcularından biri de benim. Şükür.
Bir değişim ve dönüşüm yolundayız. O vakit birinci iş helalleşmek, kucaklaşmak.
Özlemle sırasını bekleyene ‘haccını’ ortak etmek.
Önden gidenlerin verdiği birinci tavsiye sabır.
Zaten pasaportumu taratmak için gittiğim Süleymaniye’deki İstanbul Müftülüğü’nde de anlıyorum ki haccın ‘sabır eğitimi’ ile yapılan bir ibadet olduğu bize sık sık hatırlatılacak. ‘Kimseyle Tartışma Kimseyi Kırma, Kardeşini Kendine Tercih Et, Dua Almayı Unutma…” tavsiyelerini içiren binlerce pankart biz 85 bin hacı adayı için hazırlanmış.
Beklenen gün geldi. 24 Mayıs Cumartesi. Bohçam selamlarla, dualarla dolu İstanbul Havalimanı’ndayım. Ömürlük seferimiz başlıyor. Artık kavuşmak için ayrılık vakti. Gözler yaşlı. Memnunluk ve hüzün tıpkı damlada ancak annelerin katresi biraz daha dolgun.
İhrama havalimanında giriyoruz. Bayanların elbisesi esasen üzerlerinde. Erkekler dikişsiz, beyaz, iki kesimden ibaret örtüye bürünüyor. ‘Ben’e ilişkin olan ne varsa makam, mevki, rütbe bir kenara bırakılıp ‘Biz’ olma yolunda birinci adım atılıyor. Havalimanının mescidinde öğlen ve ikindi namazlarını cem edip iki rekat ihram namazı kıldıktan sonra uçağa biniyoruz. Birinci durağımız Cidde olacak. Uçağımız tam iki buçukta havalandı. Mikat sonunu geçmeden niyetimizi ettik ve “Lebbeyk Allahümme lebbeyk, lebbeyke la şerike leke lebbeyk, innel hamde ve’n-ni’mete leke ve’l mülk, la şerike lek” nidalarıyla saat 6’da Cidde Kral Abdülaziz Milletlerarası Havalimanı’na indik.
Birkaç saat sonra Kabe’ye varacağız. Bakalım kendimize, ezelimize, ebediyetimize, birliğe beraberliğe, Allah’a giden bu yoldan ne kadar nasiplenebileceğiz. Bakalım uzaklaşırken ne kadar yakınlaşabileceğiz.
Kral Abdülaziz Milletlerarası Havalimanı büyük, ferah ve ışıl ışıl. Yer hizmetleri ve pasaport bankolarında çalışanların birden fazla bayan. Birkaç sözle de olsa tüm yönlendirmeleri Türkçe yapıp süreçlerimizi seri bir halde tamamlayıp bizi kibarca yolcu ediyorlar.
Cidde, Mekke ve Medine’nin giriş kapısı. Ümmetle birinci selamlaşma yeri. Dünyanın dört bir yanından gelen hac kafilelerini karşılayıp uğurlayan, hasebiyle çabucak her hacının anılarında az ya da çok yer edinen bir kent. 24 Mayıs akşamı saat sekizde Cidde bizi de uğurluyor. Buradan Mekke bir, bir buçuk saatlik uzaklık ancak sıkı bir hac vizesi denetimi olduğundan varışımız biraz gecikecek üzere. Geniş, uygun ışıklandırılmış bir yolda ilerliyoruz. Mekke’ye otobüs akını var. Karanlıkta dağlar bir siluet, bir gölge üzere akıp gidiyor. Evvel Mekke’nin mahallelerinin önünden geçiyoruz sonra da otellerin. Burada yer gök otel. Oteller hac yolcuları için hazırlanmış. Birçok rengarenk balonlarla süslenmiş. Biz de saat 11’de vardığımız otelimizde güllerle karşılanıyoruz.
25 Mayıs Pazar. Saat gecenin biri. Eşyalarımızı otele bırakıp süratlice hazırlandık. Heyecan artık dorukta. Koşar adımlarla Mescid-i Haram’a gidiyoruz. Evvel Babüsselam’a yöneldik. Babüsselam Peygamber Efendimiz’in Kabe’ye girişte kullandığı kapı. Kapalı olduğundan buradan giremedik. Çabucak Kral Abdülaziz Kapısı’na geçtik. Kalabalığı yara yara ilerliyoruz. Ve işte Kabe karşımızda. Birkaç metre ötemizde. Kavuştuk. Bakıyorum, bakıyorum fakat doyamıyorum. Burası bir hudut. Bir adım ötesini Allah bilir. Burası ‘baba ocağı’ ilişkin olduğun yer. Birinci konutun. Seni sarıp sarmalayan, bağrına basan, kalbini sonuna kadar açıp, yüreğini ferahlatan, yüklerinden kurtaran…
Tavaf vakti. Hacerülesved’in hizasındayım. Ona dokunup öpmek sünnet ancak bırakın dokunmayı yaklaşabilmek ne mümkün. Elimi kaldırıp uzaktan selamımı veriyorum. Artık bu süper girdabın biz de birer damlasıyız. İç içe halkalar formunda omuz omuza dönüyor, dönüyoruz. Hem tek başımıza hem yekvücut. Heyecanlı, coşkulu, pırıl pırıl yüzler daima bir ağızdan af diliyor. Ve yedinci şavtın sonu.
Sıra Kabe kapısına karşı sarı bir mahfaza içinde yer alan Makamı İbrahim’de iki rekat namaz kılmada. Efdal olanı bu. Lakin değil secdeye varacak, ayak basacak yer yok. Uygun bir yer bulup namazımızı kılıyoruz. Hz. İbrahim’in oğlu İsmail ile birlikte elleriyle inşa ettiği Kabe’yi tavaf ettik. Onun bastığı yere basıp onun ayak izinde yürüdü. Sırada say yürüyüşü var. Bir bardak zemzem içip say alanına geçiyoruz.
Safa ile Merve. Allah’ın sembolü iki küçük zirve. İki doruğun de taşının toprağının küçücük bir kısmını görebiliyorsunuz, geri kalan kısmı büsbütün mermerle kaplanmış. Kabe’nin bulunduğu kattaki say alanı kapalı olduğundan Beytullah’ın üçüncü katına çıkıyoruz. Ümmet say yapıyor. Safa’dan Merve’ye, Merve’den Safa’ya süratli hızlı yürüyor. Kim üzere? Hz. Hacer üzere. Burada O’nun rolündeyiz. O çöl ortasında biricik İsmail’i ile yapayalnız kalmış susuzluktan kıvranan yavrusu için Safa ve Merve Zirvesi ortasında tüm uğraşıyla koşuşturarak hayat suyu aramıştı.
Şimdi suyu arama sırası bizlerde…
