Haçlı ittifakının Gazze’de yaptığı yırtıcı yıkım ve soykırımın derin acısıyla, kardeşlik ve hasebiyle ümmet olma şuurunu kaybetmemiş olan Müslümanların “İki milyarlık İslam dünyası, üç buçuk SiyoNazi’yi neden durduramıyor?” sorusunun yerini giderek “Durduramadık, mahcubuz ve çok üzgünüz!” sözleriyle pekişen bir acziyete, tükenişe ve sessizliğe bıraktığı malumdur.

Buna karşı SiyoNazilerin pervasızlığının ve bu pervasızlığı vahşet suretiyle canlı yayında seyreden dünya milletlerinin üç maymunu oynamasının tarih, siyaset ve ülkü asıllı nedenlerini yazmanın da artık bir karşılığı kalmıyor. Zira Hicazlı bir kardeşimin “SiyoNazilere teslim olan kral-valinize neden karşı çıkmıyorsunuz” sorusuna verdiği “Ne yani Suriye üzere mi olalım” yanıtında insani ve imani tüm bedeller, ülküler, bir buzun güneşte eridiği üzere eriyiveriyor.

Öte yandan kelam konusu seviyede yazmak yakınmaya, suçluluk duymaya ve diğerlerini suçlamaya açık olduğundan, işlenmiş bir günahın tekrarlanması formunda inancımızın yasakladığı bir şeyi yapmaya da evrilebiliyor.

Hakikat ise asla değişmiyor, tersine Süreyya yıldızı üzere parlıyor:

“Yaralı işler görmekte çabuk ediniz. Çünkü yakın gelecekte karanlık geceler üzere birtakım fitneler ortalığı kaplayacaktır. O vakit da insan, mümin olarak sabahlar, kafir olarak geceler; mümin olarak geceler, kafir olarak sabahlar. Dinini küçük bir dünyalığa satar.”

Peygamber Aleyhisselam’ın bu haberlerinde vurguladığı fitneyi, ona maruz kalmanın şikayetiyle değil, ondan korunma çabasıyla birlikte düşündüğümüzde de şu gerçek önümüze çıkıyor:

Fitne karşısında, hem fitnenin büyüklüğünden korkmamak ve onu çıkaranlara tabi olmamak hem de öncelikle fitneciye bakarak fitneye karşı vaziyet almak, bunun yerine Allah’ın ve Peygamberimiz Aleyhisselam’ın belirdiği unsurlara tabi olmak…

Bu minvaldeki bir duruşta ya da yönelişte ise üstte acziyet, tükeniş, sessizlik, günahını tekrarlama halinde tabir ettiğimiz hallerin de fitneye dahil olduğunu öncelikle bilmemiz gerekiyor. Zira o hallere tabi olmayı sürdürmek fitneye meftun olma ve bunu kanıksama tehlikesine işaret ediyor.

Fitne ile meftun tıpkı kökten (ftn) gelen iki kelime…

Misalli sözlük’teki manası karışıklık, fesat, karışıklıklık demek olan fitne, Kâmûs’taki “bir objeyi ateşle yakma” manasında nefsin hoşlanacağı bir fitneye uğratılmayı da ihtiva ediyor. Tıpkı Mecnun’un Leyla’ya olan aşk kederiyle yanıp tutuşmasındaki gibi…

Fitnenin meftunlukla olan bu bağı, onun karışıklık, bozgunculuk manasını da aşarak düşmanın fitnesine teslim olmaya, ondan kurtulmaya çalışırken bile fitne sahibinin yol ve formüllerini izlemeye bitişiyor ki, bu fitneden çok daha berbat bir sonucu işaret ediyor.

Bir çoğumuzun toplumsal medya ezberiyle Stockholm sendromu üstünden anlamaya ve anlatmaya çalışmasından da anlaşılacağı üzere, mezkur makus sonuç sözlerimizi, aklımızı ve tabir usulümüzü da fitneye uğratmak suretiyle tehlikesini bize kanıtsatmaya başlıyor.

Peygamberimiz Aleyhisselam’ın üstte zikrettiğimiz haberinin “dinini küçük bir dünyalığa satar” halindeki son cümlesinden baktığımızda ise iman ve küfürdeki kararsızlık (gel-git) halinin bir sonucu olan bu satmanın, dünyamızı yaktığı kadar ahiretimizi de yaktığı ve bu yanıyla salt dünyevî ilgiler için kullanılan Stockholm sendromunu fersah fersah aştığı görülecektir. Bunun için Stockholm sendromu yerine Fitneye meftun olma terimini kullanıyoruz.

Bu gerçeğin tabi olduğu hakikat, Peygamberimiz Aleyhisselam’ın şu haberindeki üzeredir:

“Peygamber Efendimiz (s.a.s) bir seferinde Sahâbe-i Kirâm’a ‘Açgözlü kimselerin yemeğe üşüşmeleri üzere, düşmanlarınızın üzerinize saldırmaları yakındır.’ buyurdu. Orada bulunan bir sahâbî, ‘Sayıca az olduğumuz için mi düşmanlarımız üzerimize üşüşecekler?’ diye sordu. Allah Resûlü ‘Hayır, siz sayıca çok olacaksınız. Ancak selin önündeki çer çöp üzere savrulacaksınız.’ dedi ve kelamlarına şöyle devam etti: ‘Allah, düşmanlarınızın kalbinden heybet ve azametinizi çıkartacak; sizin kalplerinize de vehni yerleştirecektir.’

Sahâbî, ‘Ya Resûlullah! Vehen nedir?’ diye sorunca Peygamberimiz, ‘Dünyayı çok sevmek ve mevti makûs görmektir.’ buyurdu.”

Vehen’in kelamlık manası zayıflıktır. Bu da öfkeyi ıslah edebilen şey olarak hamasetten yoksunluktur. Hasebiyle bu hadis, üstte zikrettiğimiz hadisteki manayı açarak, fitneye meftun olmanın neden ve sonuçlarını pekiştirmektedir.

Bu durumda, ABD-İsraili’nin Filistin/Gazze’de yaptığı soykırıma yönelttiğimiz öfkenin neden kuru bir öfkeden ibaret bulunduğunu ve hangi hal ve amaçla fitneye meftun olduğumuzu sorgulamamız gerekmiyor mu?