Fetih Suresi’nin fazileti ve okumanın faydaları nelerdir?
Fetih Müddeti, Medine devrinde inmiştir. 29 âyettir. Mühlet, ismini 1, 18 ve 27. âyetlerde geçen “fetih” sözünden almıştır. Mühlet de esas, hicretin altıncı yılında Hz.Peygamber ile Mekke’li müşrikler ortasında gerçekleşen Hudeybiye antlaşması, cihad, savaştan geri kalan münafıklar ve Mekke’nin fethedileceği muştusu bahis edilmektedir.
Hicretten sonra gelen âyetler ve müddetler, diğer bir yerde vahyedilse bile Medine’de gelmiş sayıldığı için Fetih müddeti de hicretin 6. yılında, Hudeybiye Antlaşması’ndan sonra, bir gece Mekke yakınlarında, Cum‘a mühletinden sonra, Mâide’den evvel nâzil olduğu halde Medine’de gelen müddetler listesinde yerini almıştır. Sağlam kaynaklarda bulunan şu rivayet, müddetin inişiyle ilgili değerli bilgiler vermektedir: Hz. Peygamber bir seferinde (Müslim’deki bir rivayete nazaran Hudeybiye dönüşünde; “Cihâd”, 97) gece yürürken yanında bulunan Hz. Ömer kendisine bir soru yöneltir; üç sefer tekrarladığı halde yanıt alamayınca ıstırap ve telaş içinde yanından uzaklaşır. Kendisi hakkında bir âyet gelmesinden korkar. Biraz sonra ona Hz. Peygamber’in kendisini çağırdığı duyurulur. Yanına gelince Peygamber efendimiz Ömer’e, yeni geldiğini bildirdiği Fetih müddetinin birinci âyetlerini okur (Buhârî, “Tefsîr”, 48/1). Daha ayrıntılı ve sahih olan rivayetlere nazaran bu olay, Hudeybiye seferinden dönerken değil, Hudeybiye’de savaşmak yerine, birinci bakışta müslümanların aleyhinde üzere gözüken kaidelerle sulha karar verildiğinde meydana gelmiştir. Hz. Ömer epeyce heyecanlı ve sert bir üslûpla Peygamberimiz’e birkaç sefer, “müslümanlar haklı, onlar haksız oldukları halde neden bu aşağılayıcı barışın yapıldığını” sormuş, “Ben Allah’ın elçisiyim, O, elçisini mahcup etmeyecektir” cümlesinden öbür karşılık alamamıştı. Bir süre sonra Peygamber efendimiz Ömer’i çağırdı ve kendisine hem sulhun bir fetih olduğunu açıkladı hem de yeni gelmiş olan Fetih mühletinden bir ölçü okudu (Buhârî, “Tefsîr”, 48/5; Müslim, “Cihâd”, 94). Buna nazaran Müslim’deki öbür rivayette geçen “Hudeybiye’den dönerken” kaydını, “barış yapmaya ve umre yapmadan dönmeye karar verilince” formunda anlamak, râvinin bunu kastettiğini söylemek gerekecektir.
Ana bahis Hudeybiye Antlaşması’nın kıymetlendirilmesi, niyetlendikleri umre ibadetini yapamadan döndükleri için büyük ıstırap ve hayal kırıklığı içinde olan müminlerin teselli edilmesi, bu harekât içinde ve sonrasında olup bitenlerin Allah nezdindeki kıymetinin açıklanmasıdır. Bu genel çerçeve içinde Hz. Peygamber ve ashabının Allah katındaki durum ve dereceleri, onları ibadetten meneden müşrikler ile yalnız bırakan münafıkların acı sonları hakkında değerli bilgiler verilmiş, bu barışı takip edecek olan fetihler müjdelenmiştir.
