Evlilik ve çocuk sahibi olmak imtiyaz olacak

Ersin Çelik’in Bir Diğer Sıkıntı programına konuk olan İstanbul Aile Vakfı Başkanı Üner Karabıyık’ın değerlendirmelerini okudum. Doğurganlık suratının sıfırlanacağını tespit ediyor. Besin, hijyen ve estetik enstrümanlarla gelecekteki çocukların vurulacağını tabir ediyor. Meğer besin mesela tarım ülkelerine bakılırsa sağlıklı, gürbüz ve kalabalık kuşaklar demek…

Gerçekten Kissinger nüfusun bu enstrümanlarla denetim edilebileceğini ileri sürmüştü.

Bu taraftan devam etmeyeceğim lakin sorun değerli. Dikkat verilmeli.

Ben mevzuya iktisadi bir perspektifle yaklaşmak istiyorum. Hem iktisadın karanlık tarafında kıt kaynak-sonsuz gereksinim denkleminin tahlilsiz kalacağı bir nokta olacağı her vakit gündemdedir ve nüfus üzerine teoriler geliştirilir.

Bu teoriler tartışılabilir ancak ekonomik dönüşümün gidişatı üzerinden de söylenecekler var.

Ekonomi dönüşüyor, dijitalleşme ve teknoloji enteresan bir gelecek hazırlıyor. Bu geleceğe dair birtakım öngörülerim var.

Mesela teknoloji adaptasyonu hızlandıkça maaşların çok yüksek olacağı lakin işin çok az bulunacağı bir dünyaya gidiyoruz. Yalnızca vizyonu olanlar yahut bir vizyona katkı verebilecek olanlar iş bulabilecek. Kalifiyenin söz manası da buna nazaran şekillenecek. Onlara da bugünün 100 bin doları kadar maaş verecekler. Standart… Nitelikli olmayan işleri robotlar vesaire yapacak.

İşi olanların çalışma koşulları çok da esnek olacak. Günde ya da haftada 1 uygun karar verseler kurtaracak. Ne kadar az iş olacak diye merak edilirse; haftada 1 uygun karar verecek kaç şahısta kapasite varsa işte o kadar iş olacak. Keşfedilemeyen olmamasına çalışılacak, tehdit olmasınlar diye. Bunlar yeni bölümlerde falan da çalışmayacak. Bildiğimiz işlerin hepsi biraz güncellenmiş haliyle var olacak. Yeni iş yeni meslek diye bir şey olmayacak.

İşi olmayanın mülkiyeti de olmayacak mülkiyeti olmayanın ailesi de çocuğa da olamayacak. Zira parayı gören malı satacak bir daha da alamayacak. Para bitecek, iş de olmayacak. Lakin tasa yok sistem devreye girecek, kimseyi aç açıkta kalmayacak. Bir geçim aylığı bir de konaklama imkânı verilecek. Fakat bunların hayatlarına ait kendi tasarrufları olamayacak. İşte imtiyaz sıkıntısı de burada hissedilecek.

Sisteme muhtaç olanların evlenmelerine müsaade verilmeyecek. Mülk yok, para yok, verilen konaklama imkânı tek kişilik, sokakta yaşamak yasak, kimsenin bir başkasının sıkıntısına ortak olacak hali yok…

Bir münasebetleri olsa da evlenemeyecek, çocuk yapamayacaklar.

İşte o vakit cetlerin aile kurması ve çocuk yapmaları üstüne bastırılmış fikirler şöyle bir hatıra gelince mücrim üzere yine unutulmaya çalışılacak.

Eğer gidişatta büyük bir kırılma olmazsa gelecek bu tarafa yanlışsız ilerliyor.

Zayıf toplumlar bu türlü bir gelecekte mağdur olur. Güçlü ve güçlenen toplumlar bizatihi kendi fırsatlarını üretir.

Hareket-bereket meselesi…