Esed’in yasını kim tutuyor, arkasından kim ağlıyor?
Suriye’de 54 yıl halkına en büyük zulmü reva gören bir rejimin devrilmesini ne devrimciler ne de bu ihtilale sevinenlerin hiçbiri rastgele bir dinin, mezhebin yahut milletin ziyan hanesine kaydetmediler.
O yüzden büyük sıkıntıların sonunda ulaştıkları ihtilali rastgele bir kavmi, rastgele bir etnik kümesi şimdiye kadar çektikleri ağır zahmetler hasebiyle intikam gayesine koymadılar. Dahası
intikamsız bir zafer
bizim en büyük hedefimizdi dedi devrimin lideri
Ahmet el-Şara
ve arkadaşları ve hakikaten de birinci günden itibaren bunu yapmaya çalıştılar.
54 yıldır bu rejimin yaşattığı zulümlerin, insanlık kabahatlerinin güneş üzere göz kamaştıran kanıtı Seydnaya, Tedmur, Halep, Deyr Sıkıntı ve öbür bütün zindanlardan dökülen insanlık dışı görüntülerdir.
Suriye halkının rastgele bir ferdi rastgele bir vakitte bu zindanlara düşebilirdi. Esed rejiminin en nizamlı ve en işlek kurumunun içinde her türlü azap ve insanlık dışı muamelenin olduğu bu zindan sistemi olduğu anlaşılıyor.
Buradan görünen görünümler karşısında Esed rejimine hiçbir ağlayanın çıkmaması lazım.
Esed’e ağlayan, onun akabinde ağıt yakan herkes aslında bu insanlık kabahatlerine da ortak olmayı göze alıyor olmalı.
Bütün bu zindan sisteminin bir sembolü olarak Seydnaya insanlığa ilişkin bütün bedellerin ayaklar altında alındığı bir yer. Salt kötülük yapmak üzere, berbatlığın insan zekası ve iradesiyle buluşarak uygulandığı vahim bir yer ve bu yer bütün rejimin bütün halka reva gördüğü son derece olağan bir davranış biçimi.
Ülke sathına yayılmış bu zindan sistemi Suriye halkının 14 yıldır ülke dışına neden kaçıyor olduğunu, kaçmış olanların rölâtif bir suskunluğun olduğu son periyotlarda bile neden güvenip dönmediğinin kâfi bir açıklamasıdır.
Kendi devletinden gördüğün en olağan muamele Seydnaya olan bir halkın yaşamış olduğu travmaları yok sayan, onları kendi hallerinde bırakmayı göze alan insanlığın vicdanı kurur.
Suriye’de bir devlet yoktu, büsbütün hata işlemek üzere oluşturulmuş ve gözünü kan bürümüş bir çete vardı. Bu çetenin BM içinde son gününe kadar devlet muamelesi görmüş olması bile yaşadığımız dünya sisteminin bir skandalıdır.
22 milyonluk bir Suriye’de kaçmak zorunda kalmış, öbür ülkelere sığınmış 10 milyon kadar insan, kendi ülkesi içinde yer değiştirmek zorunda kalmış yeniden milyonlarca insan, esasen Suriye’de bir devletin değil, insanlığı tehdit eden bir terör ve cürüm örgütünün varlığının kâfi kanıtıydı.
Mahir Esed’in şahsi garajında 1350 kadar otomobil bulunmuş.
Bu otomobillerin halkın parasıyla alındığı yorumlarına karşı Suriyeli bir dostum “siz o otomobilleri parayla satın aldığını mı sanıyorsunuz?” diye sorup akabinde olayın öteki bir boyutunu anlattı: “Mahir yahut aileden biri, dışarıda gezerken yolda gördükleri yahut beğendikleri rastgele bir otomobile rahatlıkla el koyabiliyorlardı. Görünürde otomobil hırsızlığı halinde gerçekleşiyordu natürel otomobil sahibinin hiçbir vakit çalınmış otomobiline ulaşma ihtimali ve imkânı olmuyordu. Zati kısa bir denemeden sonra otomobilini aramasının çaresiz bir yol olduğu gerçeğiyle yüzleşiyordu.”
Şimdi yalnızca Suriyelilere değil, bütün insanlığa tam bir tehdit oluşturan bu insanlık dışı çete devrildi diye Türkiye’de ağıt yakanlar var.
En insaflıları Esed devrildi diye değil de insanlığı bu tehlikeden kurtaran ihtilale kusurlar bularak, onu daha dakka bir eleştirerek yakıyor ağıtlarını. Bu büyük beladan Suriye halkını ve aslında bizleri de kurtarmış olan
Ahmet el-Şara
’nın ilan ettiği ve içinde muhtemelen 4 yıla kadar seçimlere götürmeyi öngördüğü yol haritası üzerinden Suriye’yi karanlık günlerin beklediğini söyleyebiliyorlar. Bu nasıl bir utanmazlık, nasıl bir aymazlık! Duyan şimdiye kadar Suriye’de saat üzere işleyen bir demokrasi olduğunu ve yaşanan sürecin bu demokratik süreci sekteye uğratmış olduğunu sanacak.
Hayır kimsenin, o denli sanacağı yok, yalnızca bu velveleyi çıkaranların neyin hüznünde ve yasında olduğunu görüp bu cürümlerin arsız hata ortaklarını görmüş oluyor.
Ya onlarca, yüzlerce suçsuz Suriyeliyi canice ve canavarca hislerle, zevk alarak katletmiş Şebbiha’dan insanların yakalanma yahut infaz imajlarına bakarak “
Aleviler katlediliyor
” yaygarası koparmak ne oluyor.
Esed ve şebbihasının artık hiçbir halde gizlenemeyen bu insanlık dışı cürümleri Alevilik ismine mı yapıyorlardı?
Şimdiye kadar onlara ses çıkarmayanlar onlar Alevi diye mi ses çıkarmıyorlardı? Bu nasıl bir aymazlık, nasıl bir sorumsuzluk ve nasıl bir şuursuzluk? Saddam Sünni’ydi de hangi Sünni vicdan ehli onun yaptıklarını sahiplendi?
Mübarek Sünni’ydi de ona karşı yapılan ihtilali kim Sünnilere karşı bir darbe diye niteledi?
Ali Abdullah Salih, Muammer Kaddafi, Abdülfettah Sisi, Zeynelabidin bin Ali Sünni değil miydiler?
Kim onların cürümlerini bunlar Sünni diye görmezden gelip affetmeye kalktı?
Onlara karşı yeniden Sünni olan kendi mazlum halkları ayaklanmadı mı? Halkının Esed’e karşı çıkışı onun Aleviliği hasebiyle mıydı, yoksa maruz kaldığı ve canını direkt yakan zulümleri miydi?
Kaldı ki Lazkiye’den ve öteki yerlerden birçok Nusayri piri bildiriler yayınlayarak kendilerinin Esed’in en büyük mağduru olduğunu ve Esed’in yaptıklarının onun Aleviliğiyle alakası olmadığını ve yeni idaresi sonuna kadar desteklediklerini söylediler.
Bizdekilerin ne yaptığını sormak bir yana, Esed’in bu denli zulmünün akabinde onun nesine ağladıklarını sormak gerekmez mi?
Suriye’de yaşanan ihtilal Alevi-Nusayri zıddı bir ihtilal değil, insanlık-dışı bir haydut yapılanmasına karşı bir ihtilaldir.
Bu haydut yapılanma Suriye halkına karşı hiçbir vakit bir devlet sorumluluğu taşımadı. Halkının güvenliğini, ekonomik refahını gözeten hiçbir hizmet önceliği olmadı. Bugün Suriye’ye gidenler halkına hizmet etmeyi gözeten bir devletin varlığından eser görmüyorlar. Lakin çokça hapishaneler, azap yerleri, uyuşturucu atölyeleri, şahsen Esed ailesi tarafından yürütülen otomobil hırsızlığı depoları görebiliyorlar. Esed ailesine direkt ve en kabasından gelir getiren irtibat hizmetleri üzere birtakım işletmelerin dışında halka sunulan hiçbir devlet hizmeti yok.
Bu periyotta insanlık için tam bir skandal olan bu rejimin gerisinden görebildiğimiz kadarıyla Suriye halkı içinde bir ağlayan yok, lakin yas meskeni bizde kurulmuş üzere.
