TRT’deki Aliya dizisi ve Tabii’deki Dayton dizisi ile Bosna Hersek merkezli çalışmalarıyla dikkat çeken Hakan Sancaktutan, TRT’ye program ve belgeseller yaparak başladığı yapımcılık serüvenine dizilerden sonra sinema sineması ile devam ediyor. Distopik bir sinema olan Elis’nın çekimlerini de tamamladı. Sorularımıza içtenlikle yanıt verdi…

Çocukluğumun bir kısmı Kabataş’ta geçti. İstiklal Caddesi’ndeki tüm sinemalara gitmeye, vizyona giren sinemaları izlemeye çalıştım. Tiyatroya ilgi duydum. Yapımcılığa teşebbüs ise tesadüfen oldu. Bir arkadaşım, yeni bir oluşum kurduklarını ve bu yapının içinde yer almak isteyip istemediğimi sordu. Sonrası malum.

Yapımcılığını gerçekleştirdiğim işler daima kederi olan projeler üretme isteğimle şekillendi. Çalışmalarım ekseriyetle Türkiye’nin hinterlandında yer alan ülkelerle ilgiliydi. Osmanlı’dan günümüze tarihi süreci anlatan projeler yapma bahtı buldum. “Şehri Osmanlı”, “Orası”, “Medineti”, “Drina Köprüsü” üzere projelerle Türkiye’nin kültürel tanıtımına katkı sağladım. Belgesel, TV programları ve canlı yayınlar yaptıktan sonra amacım dizi ve sinema sineması çekmekti. Hakikaten “Vatan Yarası: Müziklerle Çanakkale” bu hayalin birinci adımıydı bir televizyon sineması projesini hayata geçirerek başladık.

Balkanlar’a ilgim, eşimin Bosna’da okuyor ve çalışıyor olması sebebiyle pekişti. Osmanlı kültür mirasının Balkanlar’da ne kadar güçlü olduğunu görünce, bu tarihi mirası belgelemek gerektiğine inandım. Bosna Hersek’in bedelli fikir ve sanat insanlarını Alija’nın dostlarını tanıma fırsatım oldu.

Alija İzetbegoviç’in biyografi dramasını oluşturma süreci yaklaşık iki yıl sürdü. Bu süreçte, yakın etrafından 30 civarı bireyle görüşme imkânımız oldu. Projenin ruhuna uygun olması için Bosna”da çekmeye karar verdik. Fakat bu karar yapımcılık açısından büyük bir zorluktu. Ekipmanımız iki hafta Sırbistan gümrüğünde takıldı ve Sırplar içeri alınmasına müsaade vermedi. 6 haftada tamamlanması planlanan küçük diziyi 10 haftada çekebildik. Bosna Hersek Sırp Cumhuriyetinin cumhurbaşkanı Milorad Dodik’in hakkımda “terörist” demesi ve “Biz de kendi

Karadzic sinemamızı yapacağız” formundaki açıklamaları, projenin sırf Boşnaklar değil Sırp ve Hırvatlar

tarafından da ilgiyle izlendiğini ortaya koydu.

Bunun bir tevafuk olup olmadığını bilmiyorum ancak temeli Bosna’da atıldı. O dönem, Aliya’nın yönetmeni Ahmet İmamoviç, eşim ve ben bir sohbet sırasında ortak bir fikir üzerinde mutabık kaldık. Sonrasında “Elisa” ortaya çıktı. Proje, birinci günden itibaren 4 yıl boyunca farklı taraflara evrildi. Nihayetinde, bir mağarada geçen ve nükleer bir felaketten sonra ömür çabası veren 7 kişinin öyküsünü husus alan bir sinema haline geldi. Distopik ve ruhsal tansiyon ögelerini barındıran bu iş, Türkiye’de birincilerden olacak. Çankırı’da çektiğimiz sineması Sinan Sertel yönetti. Oyuncular ise Ekin Türkmen, Ulvi Kahyaoğlu, Cemil Büyükdöğerli, Berfu Öngören, Sabahattin Yakut, Mehmet Çepiç ve Serkan Altıntaş…

Yapımcılar uzun müddettir monopolleşme yolunda. Büyük imal şirketleri ve cast ajansları piyasayı domine etmeye başladı. Netflix’in Türkiye’ye gelişiyle birlikte, birtakım oyuncular özel muahedeler yaparak yalnızca muhakkak projelerde yer alıyor. Büyük üretimciler, oyuncuları maaşlı çalıştırarak piyasayı denetim altına alıyor. Ortalama 6 şirket ve onların domine ettiği alanda bizler butik işler üretiyoruz.

Cast ajanslarının gerekliliği tartışılmaz ancak yeniden de proje ve oyuncu ortasında her vakit gerçek bir köprü kurdukları söylenemez. Pek çok menajer oyuncunun aklı üzere hareket ediyor. Oyuncuyu karar sisteminin dışında bırakıyor. Oyuncuların direkt üretimci ve direktörle bağlantıya geçmesi gerektiğine inanıyorum. Son devirde yaşanan gelişmeler, bu monopolleşmeye karşı bir kırılma noktası olabilir.

Haydar Aliyev’in hayatını dizi yapmak istiyorum. Biyografi dramalarına yönelmeyi düşünüyordum lakin Haydar Aliyev’in hayatını incelediğimde, Boraltan Köprüsü ön plana çıktı ve bu kıssayı ekrana taşımak istedim. Ayrıyeten farklı ülkelerde yaşamış düşünürlerin ve İslam âlimlerinin biyografi dramalarını çekmeyi arzuluyorum.

En büyük hayalim ise bir Filistin öyküsü anlatmak. Muhammed Biltaci’yi, Zeynep Gazali’yi, kendi çocukluk kahramanlarımı beni etkileyen taraflarıyla ele almayı kesinlikle hayal ediyorum.