Belgrad Ormanı’nda yürüyüşe çıktıktan sonra kendisinden haber alınamayan peyzaj mimarı Ece Gürel, arama kurtarma grupları tarafından donmak üzereyken bulundu. Açlık ve soğuk havaya karşı hayatta kalmayı başaran Gürel’in nasıl hayatta kaldığı merak konusu oldu. Medipol Bahçelievler Hastanesi’nden İç Hastalıkları Uzmanı Dr. Müslüm Süngü, konuya ait bilgi verdi.

Ortam sıcaklığı, kişinin yaşı, ek hastalıkları ve olaydan evvelki açlık ya da susuzluk durumu üzere faktörlere bağlı olarak hayat müddetinin değişebileceğini söyleyen Uzm. Dr. Süngü, “Üç gün boyunca hayatta kalınabilir lakin bu süreçte halsizlik, şuur bulanıklığı, bedende çeşitli değişiklikler, organ işlevlerinde bozulmalar ve bedendeki iyon ve minerallerde sıhhati bozacak olumsuz değişiklikler meydana gelebilir. Müddet uzadıkça bu riskler daha da artar” diye konuştu.

Bulunulan ortamın da hayatta kalma sürecinde büyük bir rol oynadığını belirten Uzm. Dr. Süngü, “Ece Gürel, İstanbul’daki bir ormanda bulundu. Orada tahminen ufak yağmur birikintilerinden faydalanmış, tahminen de birtakım bitkileri tüketerek hayatta kalmış olabilir. Lakin geçmişte Kahramanmaraş ve Adıyaman sarsıntılarında insanların 6-8 gün boyunca aç ve susuz kaldığını gördük. Müddet uzadıkça kimi şahıslar, ortamda bulabildikleri sıvıları tüketerek hayatta kalmayı başardı. Fakat 8-10 günden sonra kurtarılan birçok kişi, çoklu organ yetmezliği ve böbrek yetmezliği nedeniyle ağır bakıma alınmak zorunda kaldı” tabirlerini kullandı.

Soğuk havanın beden üzerindeki tesirlerine de değinen Uzm. Dr. Süngü, hipoterminin ciddi bir risk taşıdığını belirterek “Vücudumuzun olağan ısısı 37 derecedir. Şayet bu sıcaklık 35 derecenin altına düşerse hipotermi başlar. 32 derecenin altına düştüğünde ise mevt riski önemli oranda artar. Ece Gürel, kış aylarında ormanlık bir bölgede bulundu. Üzerinde esirgeyici bir mont olmaması ve uzun müddet hareketsiz kalması nedeniyle beden ısısı giderek düşmüş olabilir. Şayet birkaç gün daha bulunamasaydı, daha makus bir tablo ile karşılaşabilirdik” dedi.

Açlık ve susuzluğun fizyolojik tesirlerine de değinen Uzm. Dr. Süngü, “Bu süreçte beden hayatta kalabilmek için kendi güç kaynaklarını tüketmeye başlar. Öncelikle ağız kuruluğu ve şuur bulanıklığı başlar. Sonrasında bedendeki mineral ve iyon istikrarında bozulmalar meydana gelir. Bilhassa kalp ritim bozuklukları sık görülür. Açlık müddeti uzadıkça beden, evvel glikoz depolarını tüketir. Akabinde protein ve yağları güç kaynağı olarak kullanmaya başlar. Kas dokusu ve yağ dokusunun erimesiyle kişi giderek zayıflar. Bu süreçte ritim bozuklukları ve vefat riski de önemli oranda artar” diye konuştu.