Bir parti düşünün ki iktidar için yaratıldığına inanıyor ve kendi iktidarına ortak olmak isteyen herkesi “öteki” olarak nitelendiriyor. Ötekileştirdiği bölümleri düşman ilan ediyor ve onlara karşı ihtilallerden şeytanlaştırmaya, hain ilan etmekten linç kampanyalarına kadar her türlü prosedürü kullanıyor.

Kalkınma eforlarına girmek yerine tembelliği kendine hak görüyor. Pekala, CHP’nin varlık sebebi nedir? Bu ülkede neyin bekçiliğini yapıyor?

Tek partinin İnönü’lü yıllarında 1938-1950 ülke idaresi, eğitimi ve mukadderatı ABD’ye teslim edilmiş, kalkınma ve gelişme ismine hiçbir efor gösterilmemiştir. Üçüncü sınıf memur zihniyetiyle ülke yönetilmiş, Anadolu’nun mazbut halkı düşman olarak görülmüş ve onlarla daima bir gayret içinde olunmuştur.

Atatürk istismarını bir kenara bırakacak olursak; Hiçbir faziletleri olmayan, ele aldıkları her sıkıntıyı yüzeysel bir biçimde ele alan, değer üretmeyen, parti içi kavgalarla ve siyasetin rantını paylaşma çekişmesiyle meşgul olan bir yapı ortaya çıkar.

1938-1950 yılları ortasında Hitler ve Mussolini’ye özenen İnönü idaresi, ülkenin geri kalmışlığı konusunda periyodun kurallarını mazeret etse de, bugün İzmir’in idaresindeki aymazlıkları nasıl açıklayacağız? Bu zihniyet, ülkeyi şuurlu olarak geri bırakıyor.

Bir milletin varlık sebebi, kendi ulusal ve manevi bedellerine sahip çıkmak, bu kıymetlere karşı gelenlerle uğraş etmektir. Bu bağlamda CHP’nin Misak-ı Ulusal sonları dışında bir düşmanı yoktur; CHP’nin birinci derecede düşmanı, bu milletin sahip olduğu bedellerdir.

İzmir’in kurtuluş gününde, halkın karşısına geçen ve mason olduğunu gururla dile getiren belediye başkanı, Anadolu’nun dört bir yanında köyleri, kasabaları yakıp yıkan, hanelere tecavüz eden Yunan mezalimini unutup, kinini ve öfkesini Osmanlı’nın son padişahına kusmuştur. Yabancı bir gözlemci bu konuşmayı dinlese, sahnede konuşan kişinin bir Enosis’çi Yunan mı, yoksa Türkiye Cumhuriyeti’nin bir ferdi mi olduğu ayırt etmekte zorlanır.

Batı emperyalizminin Osmanlı devletini yok etmekteki hedefi neydi? Öncelikle yırtıcı Batı işgalciliğine karşı olan son direnci kırmak, topraklarını işgal etmek ve bu milletin yine büyük Türkiye hayali kurmasını engellemek için tarihini, dinini ve kültürel bedellerini unutturmaktı. Böylelikle Türkiye’yi, Güney Kore, Tayvan üzere Batı kölesi bir ülke haine getirmek. Elbette ki onlar kadar varlıklı de olmayacak, CHP eliyle yoksul bırakılacak.

CHP’nin yürüttüğü siyaset rastlantısal değildir. Emperyalistlerin Suudi Selefilerine uyguladığı bir sistem vardır: Başlarına beş-on paslı çivi çakılmış bu fertler, ümmet fikrinden uzak dururlar işgalciyi severler. Fikre kapalı hale gelirler, ilim adamı yetiştire-mezler ve hikmetten uzak kalırlar.

CHP’nin de tek tip şabloncu kanıya yapısına sahip olması tesadüf değildir. Suudi Selefiliği ile CHP’nin zihniyet yapısı ortasında derin bir benzerlik vardır. Zira paslı çiviler tıpkı el tarafından çakılmıştır.

Bir CHP seçkinine “Büyük ülkünüz nedir?” diye sorsanız, vereceği karşılık şu olurdu: “İrtica ile uğraş etmek, yobazlığa savaş açmak, Osmanlı düşmanlığı yapmak, Batı’nın bütün bedellerini içe aktarmak ve bu milletin bedelleriyle savaşmak.”

Çilingir sofrası kurup, Atatürk’ün gayretlerini yok ettikleri halde Atatürkçü geçinmek de bu zihniyetin bir kesimidir. Bu zihniyetin karikatürize hali, transa geçmiş yaşlı bir teyzenin sokakta başörtülü bir bayana öfkeyle saldırmasıdır.

CHP’nin var olmasının iki temel desteği vardır. Birincisi, görünmeyen bir düşmana karşı cumhuriyeti savunmak. Meğer Türkiye’de halk cumhuriyeti, demokrasiyi ve özgür seçimlerle yönetilen bir sistemi benimsemiştir. Pekala CHP’liler cumhuriyeti kimden koruyor?

İkinci destek ise Kemalizm. Her millet kurucusunu sever. Atatürk şahsen siyaset yapıp ülke yönettiği için birtakım icraatları beğenilmiş, fakat daha kendi devrinde kimi uygulamaları kendi arkadaşları tarafından eleştirilmiştir. Birtakım Kemalistler, Kemalizmi bir din ve değişmez bir dogma haline getirerek kalkan olarak kullanmaktadırlar

CHP’nin varlık sebebi siyasetle ilgili değildir. Cumhuriyet, sistemin ismidir ve dünyada birçok devlet bu idare biçimini benimsemiştir. Atatürk ise bu ülkenin kurucu başkanıdır; lakin ülkeyi yalnızca Kemalistler için kurmamıştır.

CHP’lilerin ne solculuğu gerçek bir solculuktur ne de milliyetçiliği gerçek bir milliyetçiliktir. Bir ülkenin büyümesi, güçlenmesi ve dış siyasette başarılı olması en çok milliyetçileri mutlu eder. Gerçek solcular ise emperyalizme karşıdır. Lakin CHP’nin tutkulu cumhurbaşkanı adayları, iktidarı Anadolu halkından değil, dış güçlerden beklemektedir.

Cumhuriyet Halk Partisi’nin bu ülkenin geleceği ile ilgili bir siyaseti yoktur. Son periyotta bütün dünyayı etkileyen Suriye halk ihtilali ve PKK’nın terörden vazgeçmesi mevzuları karşısında içine düştükleri şaşkınlık bu partinin öbür bir kozmosta yaşadığı izlemini oluşturdu. Bu partiden siyaset beklemenin karşılığı yoktur.