Nasıl gittilerse o denli gelirler mi, slogan?

Sosyal medya yoldan çıkardı milleti. Lokantaların, kebapçıların, sokak lezzetçilerinin Roma Gurme Bükücü’nün tabiriyle söylersem şempanzelikleriyle başladı her şey. Sonra TikTok rezillikleri. En son da Onlyfans kahpelikleri.

Bir fenomen gurme dahi çıkıp rolünü oynadı nihayET.

Halk partisi bağlamlardan koptuğu için böyle… Halk partisi politik bütünlüğünü kaybETmiş. Bugün kaybetmemiş 70 yıllık demokraside hiç tek başına iktidar olamadığına bakılırsa… Büyük marifET… İhtilal yapacak iradesi de kudrETi de yok.

Diğer taraftan Kemalist İslam (seküler İslam) çözümlemesinin tutmayacağını da bu fikrin mucitleri anlamıştır sanırım. Toplumsal medya particiliği mahsulü bir fikirdi. Bağlam orantısızlığı var zira.

Siyasetin teorik olarak Syriza çıkarması gerekirdi ancak çıka çıka Pikaçu çıktı. Toplumsal medya siyaseti işte…

Evvelce vesayETin yerini siyasetin alması gerektiğine inanıyordum. Artık halk partisine bakınca bu görüşümün yanlış olduğunu düşünüyorum. Tehditkâr bir vesayet değil natürel ki kastım. Makul, mutedil, istikamET üzere…

Üçlünün ortak sorunu, Trump’la irtibat kuramamak. Bu az buz bir sorun değil. Bakınız Güney Kore, Japonya ve Çin’in, ABD’nin gümrük vergilerine karşı bir mutabakat içinde harekET edecekleri şayiası dolaştı ve herkes inandı. Olacak iş değil lakin inanıldı işte. Şayet bu çeşit işler olursa Türkiye de AB’ye girer demedi demeyin.

Sırtında yumurta küfesi taşıyan Cumhurbaşkanı ülkeyi bir taarruz altında bırakmamak için Trump’ı dost kategorisine sokuyor. Bağlantı kanalını açmayı da başardı. Fakat bir alien (uzaylı) olarak Trump gezegenimizi işgale mi geliyor, yoksa dost mu, hala muhakkak değil.

Halk partisiyse Trump’la bağlantıyı, ihtilalin neden olacağı zafiyet üzerine inşa etmeyi planlıyor üzere. Bir manada ülkenin zafiyetini bir bağlantı aracı olarak görüyor. Uzaylının niyetini bozduracak…

Sermayenin ise ABD’nin buçukuncu partisinin babalarının değişimiyle eli ayağına dolaştı. Yeni babalar, yani teknoloji oligarkları, bunları muhatap almıyor tabi… Ne kaynak olarak yeterliler, ne inovatif bir pahaları var…

AK Partinin temel meselesinin, ekonomik problemlerle ve dahi başka problemlerle siyasi çaba yapması olduğunu evvelce tabir etmiştim. Ekonomik problemlerle ekonomik uğraş edilir. Neyse ki son birkaç haftadır sorunun bu kısmı düzeltildi. Her pazartesi ve her sabah piyasaya boynumuzu nasıl uzatsak da kurban olsak acziyetinden çıkıldı.

Ama bu sorun aslında ETken değil, edilgen bir durumdu. Çünkü halk partisi siyaset transfer sistemi olarak daima piyasayı kullanırdı. Bunu örtük olarak yapıyor ve husus iç minnak-dış minnak bağlamında ele alınıyordu.

Fakat hükümet meselesini giderince Saraçhane’den itibaren halk partisi örtük değil açık biçimde ekonomiyi siyasetlerinin transfer sistemi olarak kullanmaya başladı. Boykotun bağlamı da bu. Piyasada gücü yetmeyince ise esnafı gözüne kestirdi.

Halk partisi halk yerine sermayeyi yanına çekmeye ve onlar üzerinden bir vekâlET siyaseti icra etmeye odaklanıyor. Ancak ayar kaçtı. Sermayeye vekalet siyaseti değil, vekalet savaşı verdirme noktasına geldi. Sermaye ise bu topa girip girmeme kararını veremiyor. Yalnızca sermayeye de değil, af beklentisiyle teskin olan cezaevlerine, art bahçe görülen üniversitelilere, Suriyelilere karşı Zafer Partililere ve öbür konsolide edildiği düşünülenlere de kendi imtiyazlılıklarını sürdürmek için vekalet savaşı verdirmek isteniyor.

Dikkat buyurun halk partisi geri dönülmez bir yola girdi. Mecbur sonuna kadar gidecek artık. Kitlenin mutabakatının çok derin ve sarsılmaz olduğu sanılıyor.

Oysa birinci cephede yani piyasada kaybetti halk partisi, ikincisi cephede yani esnafta da kaybedecek. Zira bu türlü olmaz. Sonra çıldırıp çirkinleşir mi işler, bilmem. Lakin çok laubali gidiyor.

Herkesin artık heterodoks olduğu Türkiye’de, ekonomik karşılığına göre liyakat karşılığı güçlü olan Bakan Şimşek’ten Yunan maliye bakanı üzere bahsedilmesi de bundan. Yunanı düşmanlaştırmak için söylemiyorum, iflas etmiş bir iktisada dahi sahip olamadıkları için söylüyorum.

Gerçi otomobil mı düşman olunmalıydı, yunana mı, o da karıştı Le Pen’den sonra.