Bu millete imparatorluk kurmak farz oldu
Yeryüzünde tertip bozulduğunda, fitne ve kaos adaletin ve nizamın yerini aldığında, beşerler insanlıktan çıktığında Cenab-ı Hak bir peygamber gönderir. Bozulan itikad ve kavramlar vahiyle yine anlamlandırılır; insanlığa örnek olacak, adaletli, ahlaklı, birinci sınıf karakter sahibi kuşak peygamberler eliyle yetiştirilir. Bir ortaya gelen, toplanan, namaz kılan, dini Allah’a has kılan disiplinli bir topluluk ortaya çıkar.
Tevhid, itikat birliği, nübüvvet; bir peygamber etrafında toplanmak ve aile tertibinden savaş sistemine kadar bir tertip toplumuna dönüşmek, İslam’ın kuruluşundan Sasani İmparatorluğu’nun yıkılışına kadar olan süreçte ferdî faziletten aile ömrüne, devlet idaresinden büyük bir orduyu sevk ve yönetime kadar birçok alanda Müslüman devlet teşekkül etmiş ve ortadan yüz yıl geçmeden İslam’ın hudutları İspanya’yı aşıp Fransız sonlarına kadar ulaşmıştır.
Müslüman imparatorluklar asırdan asra değişiklik göstermiştir: Emevi, Abbasi, Selçuklu, Timur İmparatorluğu, Endülüs Emevi Devleti, Memlükler, Selahaddin Eyyubi’nin kurduğu Eyyubi İmparatorluğu… Hangi devlette bir dirlik ve tertip oluşmuşsa, İslam’ın ruhu, adaleti, ahlakı, çalışkanlık, millet için yaşama isteği, rızayı bari anlayışı ve bilhassa de ibadetlerin en faziletlisi olan cihad anlayışı imparatorlukları cepheden cepheye sürüklemiştir.
Bir milletin geçmişiyle ilgili hamaset ya da bilgi sahibi olmanın yararı nedir? Her ağaç kendi kökü üzerine yükselir. Emperyalistlerin en büyük başarısı, bütün milletleri köleleştirmiş ve bütün milletlerin umutlarını çalmış olmasıdır. Herkes köleleştirilmiş ve büyük milletlerin evlatları Afrikalı kölelerden beter hale getirilmiştir. Bu köleleştirme başarısına karşın, her Afrika ülkesinin tarihinin Avrupa devletlerinden daha esaslı olduğu bir gerçektir.
Milletlerin geri kalmasının mukadderat olmadığını, bu milletin büyük bir millet olduğu ve tarihte sahip olduğu güce tekrar kavuşacağı tezini Said Halim Paşa’dan, Necmettin Erbakan’ın fikirlerinden ve Erdoğan ihtilallerinden öğrendik.
Aynı vakitte bu milletin milliyetçileri, dava sahibi olanlar, kendi tarihlerine sahip çıkmayı bir ülkü olarak yaşatmışlardır.
Topraklarımız yüz yıl işgal edildi. Bir yüz yıl kültürel emperyalizme maruz kaldık. Bu köle sistemine ve kölelik prangasından kurtulmamızı engellemek için emperyalistlerin bekçisi olarak bu milletin dinine, kültürüne ve tarihine düşman bir güruh yetiştirildi.
Medine’den Şam’a, Buhara ve Bağdat’tan Kahire’ye, Kurduba’dan Saraybosna’ya, Diyarbakır’dan İstanbul’a kadar uzanan medeniyet çizgisi, köle uşakları için hiçbir mana tabir etmez. Bu adamlar kime dost, kime düşman olduğunu bilmezler. Global sistemin kontratlı kölesi üzere davranırlar; yaptıkları iş karşısında bir fiyat de talep etmezler.
Son günlerde Afrika’nın gündeminde olan İbrahim Thero, Batılıların kendilerini üç hususta eleştirdiğini söylüyor: Demokrasi, insan hakları ve özgürlükler. Ne tesadüf ki, demokrasi tarihi 250 yıla dayanan Türkiye’nin Cumhurbaşkanı da birebir saiklerle eleştiriliyor.
Thero kelamlarına devam ediyor: Sömürgeciler Afrika’nın çok yoksul olduğundan bahsettiler; ancak çok yoksul olan topraklarımızı bırakıp gitmediler…
İsrail aylardır sistematik bir biçimde Gazze’de soykırım yapıyor. Burada zulüm arşıâlâya yükseldi. Filistin ve Lübnan’ın yıkıma uğratılması yetmemiş üzere, hiçbir haklı münasebeti olmadığı halde dün İsrail, Suriye’yi aralıksız bombaladı. Maksat nedir? Burada bir devlet kurulmasın, herkes Musevilerin kölesi olsun. Öncelikli olarak insanlığın Gazze’ye sahip çıkması gerekir; emperyalistlerin teslim alamadığı ender toprak kesimidir Gazze ve direnişleri kutsaldır. Her bir Gazzeli, Mescid-i Aksa’nın savunmasını yaptığının farkındadır.
Bize gelecek olursak, kendimize biraz dokunalım: Vakit zaman bu köşede zülfüyâre dokunacak cümleler kurduk. Bugün geri kalmış bütün milletlerin gözünde Türkiye, Batı takviyesi olmadan altyapısını ve kalkınmasını gerçekleştirmiş önder bir ülke; bu ihtilalin liderliğini Sayın Erdoğan’ın yaptığını bütün dünya biliyor. Global sistemden yerli bekçilere kadar kimse ne şahsımızla ne kurumlarımızla ne de siyasetimizle uğraşıyor.
Yerli ve yabancı bütün düşmanların uğraştıkları bir kişi var, o da Recep Tayyip Erdoğan. Sebebinin ne olduğuna baş yorduk mu? Hayır, zira biz bu kadar önemli işleri sevmeyiz.
Erdoğan ihtilalleri kurumsallaşmadı: Erdoğan düşmanları bu açığın farkında. Üniversitelerimizi ele alalım; rektörlerin her biri âlây-ı vâlâ ile iş başına geliyor. Misyon sahibi olanların hakkını yememek lazım; kamu misyonuna atananların birçoğu üçüncü gün Kemalist, laik, mason hocalarının gölgesine sığınıyorlar. Etliye sütlüye dokunmadan misyonlarını sürdürüyorlar. Bırakın Erdoğan ihtilallerini yazıp çizmeyi, hükümetin yapmış olduğu ihtilalleri dahi anlayıp yazıp çizmekten uzaklar.
Bürokrasi, sivil toplum örgütleri, sendikalar, dini kümelerin her biri, ülkedeki bütün sorumluluğun siyasette olduğunu varsayarak fevkalâde bir atalet halindeler.
Bu büyük milletin bir imparatorluğa dönüşmesi lazım. Önümüzde büyük örnekler var: Selçuklu ve Osmanlı medeniyetini biliyoruz. Bu milletin Mâverâünnehir’den çıkıp dünyada bin yıl hükmettiğini de biliyoruz.
Büyük bir imparatorluk kurmak için büyük düşünen adamlara muhtaçlığımız var. Bu sorumluluk tek başına Erdoğan’a ilişkin değildir; kurucu başkanların misyonu büyüktür; Fakat, gerisinden gidenlerin misyonun bir kesimi olmasıyla ihtilallerin imparatorluğa dönüşmesi mümkündür.
Bu bahiste daha çok yazıp kendimizi biraz örselememiz lazım. Zira mazlum milletlerin Türkiye’den diğer umudu kalmadı.
